Επιμέλεια συνέντευξης: Ναντίν Αθανασίου
Συναντήσαμε τον Πέτρο Ζούλια και μας μίλησε για την παρέα της "Αστροφεγγιάς"!!!
Καλησπέρα κ. Ζούλια,
τι σας ώθησε να μεταφέρετε τη γνωστή σε όλους μας «Αστροφεγγιά» στο θέατρο; Κάποια ανάγκη σας ή η πρόκληση της δυσκολίας μεταφοράς της στο σανίδι;
Η «Αστροφεγγιά» βάζει στο προσκήνιο τα μεγάλα θέματα των νέων ανθρώπων σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης. Οικονομικής, ηθικής, σχέσεων. Ένιωσα την ανάγκη να καταπιαστώ με ένα θέμα, που καίει και που καθημερινά με απασχολεί σε μια χώρα, που καταρρέει, με νέους που, όπως τότε έτσι και τώρα, τους κόβουν τα φτερά, τους τελειώνουν τα οράματα και τα πρότυπα. Νέοι που πρέπει να εγκαταλείψουν την Ελλάδα μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν σε αυτήν.
Στις δουλειές σας δίνετε μεγάλη σημασία στο έργο και στο κείμενο, προσπαθώντας να είσαστε όσο το δυνατόν πιστότερος στον λόγο του συγγραφέα. Είναι δύσκολη η διαδικασία διασκευής ενός βιβλίου και μεταφοράς αυτού στο θέατρο; Ένα θεατρικό έργο έχει περισσότερους περιορισμούς, από τη λογοτεχνία, που παρέχει μεγαλύτερη ελευθερία; Μπορεί κάτι τέτοιο να καταστήσει επικίνδυνη τη μεταφορά ενός έργου;
Ένα μυθιστόρημα παρασύρει τον σκηνικό δημιουργό να αναπαραστήσει, να ζωντανέψει ένα ολόκληρο σύμπαν. Το πως παίρνει σάρκα και οστά αυτός ο γραπτός κόσμος δεν είναι μόνο πρόκληση, είναι και μεγάλη χαρά. Αναδημιουργείς, μεταγράφεις. Ο μεγάλος θεατράνθρωπος, Μίνως Βολανάκης, μου ΄χε πει κάποτε ότι το μυθιστόρημα είναι το ψωμί του σκηνοθέτη. Κι είχε δίκιο. Του δίνει λεπτομέρειες στις εικόνες, στις συμπεριφορές των ηρώων, στην ψυχολογία τους. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Με τόσα θεατρικά έργα, που ανεβαίνουν κάθε χρόνο, στερεύει και το ρεπερτόριο. Δεν είναι τυχαία η αναζήτηση παγκοσμίως παραγωγής θεατρικών έργων από ταινίες και βιβλία. Δεν αισθάνθηκα ανελεύθερος στη μεταφορά της Αστροφεγγιάς στη σκηνή και αυτό επειδή ο Παναγιωτόπουλος καταθέτει ένα διαχρονικό ψυχογράφημα. Η ηθογραφία μένει πίσω φόντο. Μπροστά είναι ο άνθρωπος, που παλεύει να επιζήσει. Η δύσκολη και γόνιμη εποχή της ενηλικίωσης φτιάχνει εσωτερικά τοπία. Η διασκευή - μεταφορά βασίστηκε στους τόσο αναγνωρίσιμους ανθρώπους του. Τα αισθήματά τους τα κουβαλάμε όλοι μέσα μας.
Σας αρέσουν οι πειραματισμοί, το μοντέρνο θέατρο, που πολλές φορές σκοπό έχει να προκαλέσει ή θεωρείτε ότι ένα μεγάλο έργο πρέπει να πειράζεται όσο το δυνατόν λιγότερο και με τον απαιτούμενο σεβασμό;
Πάντα λέω ότι είμαι της σχολής που με πάει το κείμενο και δεν το πάω εγώ. Βιώνω τη σχέση μου με τον συγγραφέα «ερωτικά» και όχι με τάση να τον φτιάξω, να τον αλλάξω. Όταν θέλω να φτιάξω ένα άλλο έργο πάνω στο έργο του συγγραφέα θεωρώ πιο τίμιο να το υπογράφω κιόλας ως συγγραφέας ή ως αυθαίρετος μεταγραφέας. Δεν ενδιαφέρομαι να κάνω ένα σχόλιο πάνω στο έργο και έτσι να το καταστήσω μονοσήμαντο. Θέλω να πιάσω, όσο μπορώ, όλο το πνεύμα και όλη τη παλέτα του δημιουργού του. Να πάρω όλους τους χυμούς του. Γλυκούς και πικρούς. Εξάλλου, στην εποχή μας περισσεύει η αποδόμηση και η παρέμβαση στα κείμενα. Μοντερνίζουμε σαν να μην πιστεύουμε ότι το πνεύμα και η καρδιά των κλασσικών κειμένων αντέχει και αξίζει να αναμετρηθεί κανείς μαζί της όχι επιφανειακά, όχι μόνο σε επίπεδο όψης, αλλά αλήθειας και ουσίας.
Πώς καταλήξατε στη συγκεκριμένη διανομή των ρόλων;
Η διανομή είναι το ήμισυ της επιτυχίας, λένε κάποιοι. Επιστρατεύω, εκτός από τη γνώση και εμπειρία, το ένστικτό μου. Είδα κάτι από το ρόλο σε κάθε ηθοποιό, που επέλεξα. Ευτυχώς στην Αστροφεγγιά δικαιώθηκα από τις επιλογές μου.
Στο έργο ζούμε έναν μεγάλο, πλατωνικό έρωτα! Υπάρχει ανάγκη να επιστρέψουμε σε μια εποχή, που αναπτύσσονταν δυνατά και αυθεντικά συναισθήματα;
Έχουμε ανάγκη από το συναίσθημα μέσα στην τεχνοκρατούμενη κοινωνία που ζούμε. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να ερωτεύονται πλατωνικά. Η εικόνα τώρα απλώς δεν είναι ζωντανή και άμεση. Είναι μέσω facebook.
Η ηλικία των κεντρικών ηρώων της «Αστροφεγγιάς» είναι η κρίσιμη εφηβική και νεανική ηλικία με όλα της τα όνειρα, τις απογοητεύσεις, τις ματαιώσεις, αλλά και τις μεγάλες αλλαγές. Έχουν οι νέοι μας λόγο σήμερα να αισιοδοξούν για έναν καλύτερο κόσμο;
Τρέμω την εποχή που οι νέοι θα σταματήσουν να 'ναι αισιόδοξοι. Αυτοί κυοφορούν την επανάσταση, την αλλαγή, την εξέλιξη. Νομίζω ότι τα άστρα τους λάμπουν όσο πιο μαύρος είναι ο ουρανός, που τους περιβάλλει. Η κρίση, η πίεση, η απομόνωση έχουν το αντίδοτό τους. Η νιότη απαντά με ενθουσιασμό σε ό,τι την πολεμά και θέλει να την βάλει στο περιθώριο. Έτσι συνέβη και έτσι θα συμβαίνει. Είναι φυσικό επακόλουθο η ελπίδα και το χαμόγελο για το αύριο να έρχεται από τους νέους. Μόνο αυτοί μπορούν να 'ναι αισιόδοξοι. Ακριβώς γιατί είναι νέοι.Και γω πιστεύω πολύ στους νέους!
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
