Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Ποια είναι τα στοιχεία στο έργο σας που πιστεύετε ότι θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον του θεατή;
Αρχικά, το ενδιαφέρον για το θεατή στοιχείο αποτελεί η κινηματογραφική ατμόσφαιρα του ψυχολογικού-αστυνομικού θρίλερ επί θεατρικής σκηνής. Ο 'κόσμος' του έργου που δημιουργούμε είναι αυτό που έλειπε στο χώρο του θεάτρου· αυτό που θέλαμε εμείς οι ίδιοι να δούμε. Tο έργο, μέσα από το σασπένς και το μυστήριο, θέλουμε να διασκεδάσει το κοινό και να λειτουργήσει ως εργαλείο ενάντια στο φόβο. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο του έργου είναι ότι προκαλεί τους θεατές να αναρωτηθούν αν όσα περίεργα βιώνουν καθημερινά και τους τρομάζουν είναι μόνο προσωπική τους υπόθεση. Η διάκριση της λογικής με την τρέλα αποτελεί μία σύμβαση που ο καθένας επιλέγει πώς θα την χρησιμοποιήσει για να διαχειριστεί τη ζωή του; Υπάρχει κάτι άλλο άγνωστο και ανεξέλεγκτο που μπορεί και καθορίζει τη ζωή;
Ποιοι είναι οι λόγοι που κατά τη γνώμη σας, στο θέατρο, το ψυχολογικό θρίλερ δεν έχει «ευδοκιμήσει» στην Ελλάδα σε επίπεδο συγγραφής;
Πολύ καλή ερώτηση. Όσο γνωρίζω το θρίλερ στο θέατρο δεν ευδοκιμεί παγκοσμίως, ίσως γιατί χρειάζεται τόλμη για να συμβεί αυτό. Στην Ελλάδα, έχουμε την τάση να μειώνουμε εμάς τους ίδιους με την ψευδαίσθηση ότι στο εξωτερικό υπάρχει κάτι καλύτερο. Πιστεύω ότι σε επίπεδο συγγραφής υπάρχουν πολλά αξιόλογα έργα-θρίλερ τα οποία οι δημιουργοί τους τα κρατάνε κρυφά.
Εξάλλου όπως φαίνεται το κάποτε underground γίνεται το τώρα mainstream. Οι Έλληνες συγγραφείς θρίλερ, που παλιότερα θα 'κόλλαγαν' να παρουσιάσουν τα έργα τους αναλογιζόμενοι την επίκριση των φίλων και της οικογένειάς τους, αντιλαμβάνονται –με τη συμβολή του internet και των κοινών σε όλους μας πηγών –ότι η 'σκοτεινή' θεματολογία στο θέατρο, και όχι μόνο, αποτελεί δυνατό ζητούμενο στις μέρες μας. Tο 'ακατάλληλo' και 'απαγορευμένο' θα εντοπίζεται στο θέατρο όπως συμβαίνει όλο και πιο συχνά στις τέχνες. Το κοινό που ζητά το καινούργιο είναι έτοιμο να δει και θρίλερ στο θέατρο. Πιστεύω ότι θα έχουμε ευχάριστες εκπλήξεις στο μέλλον.
Επωμίζεστε το ρόλο του συγγραφέα, του σκηνοθέτη και του ηθοποιού της παράστασης. Ήταν μια συνειδητή επιλογή εξαρχής;
Ειλικρινά, όχι. Όμως, εκτός του ότι το ένστικτό μου με παρότρυνε να το κάνω, είναι ένα τρίπτυχο που το είδα ως πρόκληση. Έχοντας παρακολουθήσει τι συμβαίνει στις εντός και εκτός Ελλάδας σκηνές και αφού 'διαβάζω' και ερμηνεύω την πραγματικότητα στη χώρα μου, το όραμά μου είναι πλέον ξεκάθαρο: θέλω να τολμήσω αυτό το οποίο προβάλει ως ακατόρθωτο έχοντας στόχο τη δημιουργία μίας νέας θεατρικής τάσης.
Το θέατρο χρειάζεται τη συνεργασία και επιδιώκω να συνεργάζομαι με επαγγελματίες καλλιτέχνες. Δε συμφωνώ με την κατάχρηση της έννοιας "ομάδα" στο θέατρο. Οι "φιλικές" και "οικογενειακές" σχέσεις προκαλούν προβλήματα στον επαγγελματικό τομέα. Οι τώρα συνεργάτες μου εμπιστεύονται εμένα και το έργο, παραμένουν συνεργάτες και τους ευχαριστώ. Καταφέρνουμε να κάνουμε τη δική μας επαγγελματική δουλειά βασιζόμενοι στις δικές μας καλλιτεχνικές δυνάμεις.
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Το κείμενο έχει μέσα του κρυμμένες προσωπικές εμπειρίες τις οποίες μετέφερα στο θεατρικό λόγο και πιο ειδικά στο θρίλερ, θέλοντας να μοιραστώ μια αλήθειά μου: το πιο τρομαχτικό πράγμα για τον καθένα ζει μόνο μέσα στο μυαλό του. Κατά τα άλλα, μου αρέσουν ο τρόμος και το φανταστικό στις τέχνες. Η λίστα των επιρροών μου είναι μακριά. Ενδεικτικά αναφέρω τα έργα του συγγραφέα τρόμου Χ. Φ. Λάβκραφτ, το survival horror video game Silent Hill, ταινίες όπως το Seven και η Σιωπή των Αμνών. Οι θεατρικές επιρροές είναι λίγες στη συγκεκριμένη παράσταση. Ίσως παλιότερα ανεβάσματα σε έργα του Σάμιουελ Μπέκετ ή θεατρικές δουλειές του σκηνοθέτη Λευτέρη Βογιατζή.
Γιατί επιλέξατε την ελεύθερη συνεισφορά στο εισιτήριο της παράστασης;
Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Πάνω από όλα μας ενδιαφέρει ο κόσμος να δει και να ευχαριστηθεί το έργο. Η επιλογή της ελεύθερης συνεισφοράς είναι τόσο καλλιτεχνική όσο και επαγγελματική και κυρίως τίμια, δεδομένης της οικονομικής κρίσης. Είναι το δικό μας στοίχημα, όπως και άλλων καλλιτεχνών που το έκαναν και το κάνουν πράξη. Πιστεύουμε ότι το κοινό μπορεί να εκτιμήσει αυτό που θα δει και στη συνέχεια με τα δικά του κριτήρια και την οικονομική του δυνατότητα να διαχειριστεί το ζήτημα της πληρωμής έναντι κάποιου εισιτηρίου. Η ανασφάλεια ότι η παράσταση μπορεί να κριθεί "ερασιτεχνική", επειδή ενδεχομένως ο κόσμος ό, τι δεν πληρώνει δεν το εκτιμά, δε μας αφορά. Με την πρώτη κιόλας παράσταση θα μαθευτεί 'στόμα-με-στόμα ' ότι κάνουμε επαγγελματική δουλειά. Επίσης, πιστεύουμε ότι με αυτήν τη στάση θα έχουμε μεγαλύτερη προσέλευση κοινού και κάποιο οικονομικό όφελος. Το βασικό όμως είναι ότι εμείς οι ίδιοι περνάμε καλά κάνοντας αυτή τη δουλειά. Κάτι το οποίο θέλουμε να περάσει και σε όσους θα έρθουν να μας παρακολουθήσουν.
Ακολουθεί μικρό βιογραφικό:
Ο Βασίλης Παπαδόπουλος αποφοίτησε το 2007 από την Ανώτερη Δραματική Σχολή Αθήνας του Γιώργου Κιμούλη, και το 2011 από το αγγλικό πανεπιστήμιο UCA, Farnham, UK με προπτυχιακό στην Παραγωγή Κινηματογράφου. Το 2012 εργάστηκε στον τομέα της παραγωγής στο Barbican Center στην Αγγλία, και το 2013 γύρισε στην Ελλάδα όπου και δούλεψε ως Βοηθός Παραγωγής του θεάτρου Badminton.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
