Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Ποια είναι τα συναισθήματα που προσδοκάτε να έχει το κοινό από την παράσταση;
Νομίζω κάθε δημιουργός επιθυμεί το έργο του να αγγίξει τον θεατή, να τον μετακινήσει εσωτερικά, έστω και για λίγο. Στο Pulsar, που δομείται με μια αφήγηση μη-γραμμική, επιθυμία είναι ο θεατής να αφεθεί στην εμπειρία και όχι στη λογική επεξεργασία του υλικού, μιας και ο τρόπος δουλειάς είναι με εργαλεία το σώμα, το συναίσθημα, μια προσωπική θέαση της πραγματικότητας. Τελικά η παράσταση ολοκληρώνεται με μια πανηγυρική κατάφαση της ζωής, και φυσικά θα ήταν όμορφο αν αυτή η αίσθηση μπορούσε, έστω και στο ελάχιστο, να μεταδοθεί.
Έχετε δουλέψει και εκτός Ελλάδος. Το κοινό στο εξωτερικό είναι πιο εξοικειωμένο με τον όρο performance;
Είμαι πολύ τυχερή που έχω ταξιδέψει στο εξωτερικό με την περφόρμανς Re-Volt Athens σε σκηνοθεσία της Ελλης Παπακωσταντίνου. Σίγουρα στο εξωτερικό υπάρχει μεγαλύτερη εξοικείωση με πιο πειραματικές παραστάσεις, στην Ελλάδα έχουμε μια εντονότερη σχέση με παραδοσιακές μορφές θεάτρου. Πιστεύω όμως ότι αν ένα έργο έχει δημιουργηθεί από ανάγκη, μπορεί να αγγίξει τον θεατή που είναι ανοιχτός σε νέα ερεθίσματα, ακόμη κι αν δεν είναι συνηθισμένος σε αυτά.
Το έργο επικεντρώνεται στο γυναικείο τρόπο σκέψης ή είναι γενικότερα ανθρωποκεντρικό;
Το έργο δημιουργήθηκε από την προσωπική μου ανάγκη να αντέξω τη χαοτική πραγματικότητα της πόλης, της ζωής της ίδιας, αλλά και την αυτοκαταστροφική φύση του ανθρώπου, που συχνά φαντάζει να ξεπερνάει κάθε φαντασία. Είναι λοιπόν μια ανθρωποκεντρική παράσταση, μέσα από τη ματιά μιας γυναίκας σήμερα.
Δουλεύετε πολύ πάνω στο σωματικό θέατρο. Ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός για να επικεντρωθεί σε αυτό τον τρόπο δουλειάς;
Πειθαρχία κι επιμονή, περιέργεια για νέα μονοπάτια έρευνας κι έκφρασης. Όπως κάθε μάστορας, έτσι κι ο περφόρμερ πρέπει να εξασκεί το εργαλείο του και να το συντηρεί με επιμέλεια. Πολύ μου αρέσουν αυτά τα λόγια της Μάρθα Γκράχαμ : "Practice means to perform, over and over again in the face of all obstacles, some act of vision, of faith, of desire. Practice is a means of inviting the perfection desired." Εν ολίγοις, η πρακτική, η προπόνηση, ως μέσο να συντηρήσει κανείς ζωντανή μέσα του τη φλόγα της δημιουργίας, της ζωής της ίδιας, αυτό είναι το κλειδί στη δουλειά μας.
Στην Ελλάδα έχουμε καλούς εκφραστές του σωματικού θεάτρου:
Νιώθω πώς είναι λίγο παραπλανητικό το ερώτημα αυτό : για μένα σωματικό είναι κάθε θέατρο που ο ηθοποιός έχει ισχυρή σκηνική παρουσία : γιατί τότε σημαίνει ότι συμμετέχει σε κάθε δράση με όλο του το σώμα, όλη του την οντότητα, ψυχική και σωματική.
Αν θα επιλέξει τελικά να χρησιμοποιήσει το σώμα του ως μεταφορά για να μας μεταφέρει σε άλλες πραγματικότητες, σύμφωνα με τις πιο παραδοσιακές μορφές σωματικού θεάτρου, τότε μιλάμε για μια ξεκάθαρη αισθητική επιλογή. Σήμερα που τα όρια μεταξύ χορού, θεάτρου και περφόρμανς είναι πιο "ελαστικά", μπορούμε σίγουρα να δούμε πολύ καλές παραστάσεις με πιο πειραματικό χαρακτήρα.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
