Συνέντευξη με τη σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

Επιμέλεια συνέντευξης: Ναντίν Αθανασίου και Μαργαρίτα Λιγνού 

Είδαμε την παράσταση "Σκύλος με σπίτι" και μας άρεσε πολύ! Έτσι, λοιπόν, αποφασίσαμε να συναντήσουμε τη σκηνοθέτιδα της παράστασης και να της κάνουμε μερικές ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.

Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετείτε παιδικό έργο;

Η δεύτερη. Πέρυσι σκηνοθέτησα το παιδικό «ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΑΜΠΡΑ… κι όνειρα γλυκά!». Ήταν μικρές ιστοριούλες σε έμμετρο λόγο κ σκοπός της παράστασης ήταν να δείξει στο παιδί, πως ότι γεννάει η φαντασία του στο σκοτάδι, πριν πέσει για ύπνο (μάγισσες, τέρατα κτλ.) δεν είναι απαραίτητα κακό. Ένα «Κοιμήσου δεν είναι τίποτα» δεν είναι αρκετό, γιατί η φαντασία του παιδιού καλπάζει και δεν υπάρχει λόγος να τη χαλιναγωγήσουμε. Αυτά τα πλάσματα, εφόσον το παιδί τα βλέπει υπάρχουν, αλλά είναι εκεί για να το προστατεύσουν και να του κρατήσουν συντροφιά. Αυτή ήταν και η ουσία της παράστασης κι ευτυχώς έγινε αποδεκτή από γονείς και παιδιά παρότι ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Μία απ’ τις ιστορίες ήταν η «Η Μαντάμ Μ» κι έτσι γεννήθηκε και η ομάδα μου, οι «μανταΜίτσες», τις οποίες λατρεύω κ χαίρομαι να δουλεύω μαζί τους.

Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο παραμύθι «Σκύλος με σπίτι» της Γαλάτειας Γρηγοριάδου;

Όπως έχω ξαναπεί και πιστεύω έντονα, το παιδικό θέατρο είναι σημαντικό όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους γονείς που τα συνοδεύουν. Οι γονείς αφιερώνουν πολύτιμες ώρες ξεκούρασης του Σαββατοκύριακου, για να πάνε τα παιδιά τους σε παιδικές παραστάσεις και θέλω όχι μόνο να μη βαρεθούν και να απολαύσουν το θέαμα, αλλά επίσης να φύγουν ανανεωμένοι και φωτεινοί.

Διαβάζοντας λοιπόν το παραμύθι της Γαλάτειας (έπειτα από παρότρυνση του πατέρα μου) ένιωσα να πλημμυρίζω από φως και ηθικά διδάγματα, που θέλησα να μεταδώσω στα παιδιά. Αξίες που δυστυχώς με τον χρόνο χάνονται τόσο από τα παιδιά μας, όσο και από εμάς τους ίδιους λόγω των ταχύτατων ρυθμών ζωής και της αναπόφευκτης αποξένωσης που επακολουθεί. Το παραμύθι της Γαλάτειας είναι γεμάτο από όλα όσα θα ήθελα να δείξω στους μικρούς μας φίλους και να θυμίσω σ' εμάς τους μεγάλους, γονείς και μη. Το μεγαλείο της Αγάπης, της Φιλίας, της Συν-δημιουργίας, της Προσπάθειας, της Συγχώρεσης, του Έρωτα και της Πίστης σ' έναν καλύτερο κόσμο. Αν χαθούν αυτά χάνεται μαζί και η ελπίδα για ένα φωτεινό αύριο. Το βιβλίο "ΣΚΥΛΟΣ ΜΕ ΣΠΙΤΙ" στάθηκε παραπάνω από επάξιο απέναντι στις επιθυμίες μου και μ' έκανε να μη θέλω να σταματήσω να το διαβάζω και ταυτόχρονα να ταυτίζομαι με τους ήρωες του ζωικού βασιλείου και να δένομαι μαζί τους. Η Γαλάτεια έχει γράψει ένα διαχρονικό έργο κι επίκαιρο όσο ποτέ. Χαίρομαι που μου εμπιστεύτηκε ένα από τα "παιδιά" της και την ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Τι προσφέρει το παιδικό θέατρο στη σημερινή κοινωνία και κατ’ επέκταση στο μέλλον των παιδιών μας;

Το θέατρο είτε είναι παιδικό είτε όχι, δεν μπορεί παρά να μιλήσει στην ψυχή μας. Όλοι, μικροί και μεγάλοι παίρνουν κάτι μαζί τους φεύγοντας από μια παράσταση, ο καθένας ίσως και κάτι διαφορετικό, αλλά σίγουρα έχουν κερδίσει κάτι. Όπως προανέφερα το παιδικό θέατρο είναι τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Τα παιδιά ταυτίζονται με τους ήρωες και αναπόφευκτα ασπάζονται τις αξίες που οι ήρωές τους υποστηρίζουν. Είναι ένας άλλος, πιο διασκεδαστικός τρόπος διαπαιδαγώγησης τους. Το παιδί βλέπει τις αξίες να ζωντανεύουν στο θέατρο, μέσω των ηρώων που θαυμάζει και ταυτίζεται. Εξάλλου μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Για μένα το θέατρο, είτε ενηλίκων, είτε παιδικό, πρέπει και οφείλει να είναι διδακτικό. Όχι να κουνάει το δάχτυλο, αν και ομολογώ κι αυτό μερικές φορές χρειάζεται, αλλά να περνάει μηνύματα, ώστε ο θεατής να βγει καλύτερος άνθρωπος από την αίθουσα. Και δεν μιλάω για απλώς μια αναλαμπή της στιγμής ή της ημέρας, αλλά μια ουσιαστική εξέλιξή του ως Άνθρωπος. Βέβαια, αυτό είναι στο χέρι του καθενός μας, αλλά το θέατρο είναι ίσως ένα ισχυρό έναυσμα. Όσον αφορά το παιδικό θέατρο, τα παιδιά είναι το μέλλον της κοινωνίας μας, είναι οι ήρωες της γενιάς τους, ας τα βοηθήσουμε λοιπόν να ζήσουν σε έναν κόσμο με αξίες και πολλή πολλή αγάπη.

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το παιδικό θέατρο;

Σίγουρα το έχει επηρεάσει. Τώρα αν το ‘χει επηρεάσει θετικά ή αρνητικά δεν ξέρω. Σίγουρα, υπάρχει ένα αρνητικό αντίκτυπο στις παραγωγές, όταν τα θέατρα έχουν κατεβάσει τόσο πολύ τις τιμές των εισιτηρίων και στα περισσότερα θέατρα, τουλάχιστον στα πιο μικρά γίνεται αγώνας πλέον για να βγουν τα έξοδα παραγωγής. Βέβαια, ο αριθμός των παραστάσεων μας δείχνει ότι ακόμη καλά κρατούμε! Τώρα όσον αφορά στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και την τέχνη αυτή καθαυτή, αν και πολλοί καλλιτέχνες πιστεύουν ότι ακμάζει σε περιόδους κρίσης, δε συμφωνώ απόλυτα. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η κρίση δεν έχει φτάσει στο δυσμενέστερο σημείο της ακόμη. Και μην ξεχνάμε ότι η οικονομική κρίση φέρνει κι άλλες συνθήκες διαβίωσης, ή μάλλον πρέπει να πω επιβίωσης, μέσα στις οποίες η ιστορία έχει δείξει ότι η τέχνη δεν ακμάζει. Αλλά, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…

Πώς επιλέξατε τους συνεργάτες σας;

Τα περισσότερα κορίτσια που παίζουν στην παράσταση είναι από την ομάδα «Μανταμίτσες». Είχαμε βέβαια και δύο νέες αφίξεις, του Χάρη Μαυρουδή και του Κωνσταντίνου Μουταφτσή με τους οποίους συνεργάζομαι και στην παράσταση «Οι 12 Ένορκοι». Το ταλέντο τους, η ηθική τους και η αίσθηση ομαδικότητας που διακατέχει όλους τους ηθοποιούς αλλά και τους συντελεστές, είναι και οι βασικοί λόγοι που συνεργαζόμαστε. Το θέατρο είναι ομαδική δουλειά κι αν δεν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, κατανόηση και πολλή αγάπη νομίζω πως δεν υπάρχει και λόγος να γίνεται. Έχουμε γίνει μια μεγάλη οικογένεια πια και είμαι ευγνώμων για αυτό.

Ήρθαμε και είδαμε την παράσταση σας και μας εξέπληξε το γεγονός ότι τα παιδιά παρακολουθούν το έργο μαγεμένα, δε θορυβούν καθόλου και στο τέλος οι συντελεστές περιμένουν υπομονετικά να φωτογραφηθούν με όλα τα παιδάκια. Θα θέλαμε όλοι οι ηθοποιοί να μας πουν με δύο λόγια τι τους χαρίζει η τόσο άμεση επαφή με τα παιδιά!

ΧΑΡΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ: Αγαπώ τα παιδιά! Έχω δύο! Διδάσκω επίσης θεατρικό παιχνίδι στο νηπιαγωγείο της νέας γενιάς Ζηρίδη. Η επαφή με τα παιδιά σε γεμίζει ενέργεια! Σου ξεκλειδώνει συναισθήματα και παίρνεις αγάπη, γιατί τα παιδιά σου την προσφέρουν γενναιόδωρα!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΤΑΦΤΣΗΣ: Τα παιδιά είναι πηγή αισιοδοξίας, χαράς, έμπνευσης. Ή επαφή μαζί τους δε μπορεί παρά να είναι ένα σπουδαίο μάθημα για οποίον ηθοποιό συναναστρέφεται μαζί τους τόσο εν ώρα παράστασης, όσο και μετά το πέρας της. Δεν έχουν καμία καχυποψία ή αρνητική στάση απέναντι σε ό,τι βλέπουν, αντιθέτως επιζητούν με όλες τους τις αισθήσεις να "ρουφήξουν" όσο περισσότερα μπορούν. Ο τρόπος με τον οποίο εισπράττουν και αντιλαμβάνονται τα ερεθίσματα που καλούμαστε να τους μεταδώσουμε είναι τόσο μαγικός, που μας δίνει δύναμη να προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!

ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΠΑΛΙΟΥΡΑ: Τα παιδιά είναι πιο τρυφερό, αλλά παράλληλα και πιο απαιτητικό κοινό! Αντιμετωπίζουν τα πάντα με τα πιο αθώα φίλτρα και εκφράζονται με τη μεγαλύτερη ειλικρίνεια! Σε ωθούν και σένα να αντιμετωπίσεις τη συνθήκη που χτίζεται μεταξύ σας με απόλυτη αλήθεια! Σε γυρνούν στα χρόνια που ήσουν και εσύ παιδί και βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους! Καθαρά και πραγματικά!

ΑΝΤΡΗ ΧΑΤΖΗΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: Η επαφή με τα παιδιά είναι δώρο για τον άνθρωπο, τουλάχιστον για εμένα είναι. Αγαπώ τον αυθορμητισμό τους και την αγνότητα τους. Σε αγκαλιάζουν με μια αγάπη χωρίς όρους. Μαζί τους ξαναγίνομαι παιδί και καλύτερος άνθρωπος! Είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλη αυτή τη μαγεία που τα παιδιά σου προσφέρουν απλόχερα και γενναιόδωρα.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ