Στον Γιάννη Νιάρρο το βραβείο "Δημήτρης Χορν" για το 2018

Απενεμήθη, το βράδυ της Τρίτης, το δέκατο όγδοο  θεατρικό βραβείο «Δημήτρης Χορν», στο θέατρο που φέρει το όνομα του αξέχαστου καλλιτέχνη.

Φετινός νικητής είναι ο Γιάννης Νιάρρος, που βραβεύτηκε  για την ερμηνεία του στον ρόλο του  Γιώργου Γερακάρη στο έργο του Γιάννη Οικονομίδη «Στέλλα κοιμήσου», σε σκηνοθεσία Γιάννη Οικονομίδη  (Εθνικό Θέατρο/Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»).

Το βραβείο είναι ετήσιο, επαμειβόμενο και απονέμεται για την καλύτερη ερμηνεία νέου άνδρα ηθοποιού κατά την περασμένη θεατρική περίοδο. Ο βραβευθείς πρέπει να είναι απόφοιτος δραματικής σχολής και να έχει εμφανισθεί για πρώτη φορά στο θέατρο, επαγγελματικά, τα τελευταία χρόνια.

Βάσει παράδοσης, ο σταυρός του μεγάλου Έλληνα ηθοποιού περνά, κάθε χρόνο,  από τον ένα νέο ηθοποιό στον άλλο, συνοδευόμενος από περγαμηνή.

Παραλαμβάνοντας τον σταυρό από τα χέρια του περσινού νικητή, Κωνσταντίνου Μπιμπή, ο Γιάννης Νιάρρος ευχαρίστησε τον Γιάννη Οικονομίδη και όλη την οικογένεια Γερακάρη, με τους οποίους ξεκινήσε ένα ταξίδι πριν τρία χρόνια, το οποίο ελπίζει να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα. Ευχαρίστησε ακόμη, την οικογένεια του, τους φίλους του και την κοπέλα του, χωρίς την οποία θα ήταν στο ψυχιατρείο, καθώς και τρεις πολύ σημαντικούς ανθρώπους- την Αγγελική Γκιργκινούδη, τον Θέμη Πάνου και τον Ακύλλα Καραζήση - που με τη στάση τους στην Τέχνη και τη ζωή, τον έκαναν καλύτερο άνθρωπο και ηθοποιό, πιο ήρεμο και πιο χαρούμενο.

Τη συνολικότερη οργάνωση - όπως κάθε χρόνο- επιμελήθηκαν  ο Σταμάτης Φασουλής  και ο Θεοδόσης Ισαακίδης, ενώ τη βραδιά επιμελήθηκε  σκηνοθετικά  ο Γιώργος Λύρας.

Συνυποψήφιοι του Γιάννη Νιάρρου για το βραβείο ήταν οι: Γιώργος Βουρδαμής για το έργο του 'Αρθουρ Μίλλερ «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου (Εμπορικόν), Δημήτρης Πασσάς για την ερμηνεία του στο έργο του Ζοέλ Πομμερά «Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη (Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν «Υπόγειο»), Βασίλης Σαφός για την ερμηνεία του στο έργο του Ρόμπερτ Μούζιλ «Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες» σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη («Πόρτα») και Πάνος Παπαδόπουλος για την ερμηνεία του στο έργο του Ζωρζ Φεντώ «Το Έξυπνο πουλί» σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη - Γιώργου Κατσή (Tempus Verum - Εν Αθήναις).

Από το 2001 έχουν τιμηθεί με το βραβείο οι Δημήτρης Ήμελλος, Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Λούλης, Κώστας Βασαρδάνης, Νίκος Καρδώνης, Κώστας Γάκης, Γιάννος Περλέγκας, Θανάσης Αλευράς, Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Οικονόμου , Θάνος Τοκάκης, Δημήτρης Λάλος, Χάρης Φραγκούλης, Γιώργος Χρυσοστόμου, Μιχάλης Σαράντης, Αργύρης Πανταζάρας, Κωνσταντίνος Μπιμπής.

Στην εκδήλωση της απονομής που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Χορν, ο ηθοποιός Θανάσης Αλευράς που είχε τιμηθεί με το βραβείο το 2008, μίλησε για τον «γοητευτικότερο όλων των πρωταγωνιστών» Δημήτρη Χορν, αλλά και για τη σημασία που είχε το βραβείο για τον ίδιο.

«Το 2008 βρισκόμουν σε αυτό το θέατρο ως υποψήφιος. Στο φουαγιέ υπάρχει μία προτομή του Χορν. Θυμάμαι ότι τσέκαρα γύρω μου αν με κοιτούσε κανείς και πήγα στο άγαλμα και τον παρακάλεσα να δώσει σε μένα το βραβείο και στους υπόλοιπους υποψήφιους μίαν… άλλη χρονιά. Μετά τη βράβευσή μου ένιωσα την ανάγκη και την υποχρέωση να μάθω περισσότερα για τον Δημήτρη Χορν, ο οποίος ήταν ένας γαλαντόμος, "έξω καρδιά" άνθρωπος, με τα πειράγματα και τα κεράσματά του, ένας άνθρωπος που δεν μεγάλωσε ποτέ» είπε ο ηθοποιός, προσθέτοντας πως την επόμενη χρονιά ετοιμάζει στο θέατρο Λαμπέτη μία παράσταση-αφιέρωμα στον Δημήτρη Χορν, μαζί με την Ελένη Γκασούκα.

Σχετικά με τη βράβευση του, ο Θανάσης Αλευράς δήλωσε πως ήταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής του. «Το αισθάνθηκα σαν ένα μεγάλο μπράβο που με ακολουθεί μέχρι σήμερα, σαν μια μεγάλη σπρωξιά στην αγκαλιά του θεάτρου».

Στον θεσμό του βραβείου που φέτος ενηλικιώνεται, καθώς συμπληρώνονται δεκαοχτώ χρόνια από την θέσπισή του, αναφέρθηκε ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Κώστας Γεωργουσόπουλος. «Είναι σημαντικό για όλους μας να βρισκόμαστε εδώ για δέκατη όγδοη χρονιά και να υποδεχόμαστε την καινούρια γενιά ταλαντούχων ηθοποιών. Βρισκόμαστε σε μία δυστυχή εποχή ευτυχών προσδοκιών. Θαυμάζω αυτά τα παιδιά που είναι αυτοδημιούργητα, και ως Ροβινσώνες προσπαθούν να διασωθούν και να επιπλεύσουν» ανέφερε