Supportartworkers | Συμπεράσματα από την πρώτη ανοικτή συνέλευση

1. Λόγω της πανδημίας, φανερώθηκαν οι χρόνιες παθογένειες των κλάδων μας

2. Δημιουργία ανοιχτού γκρουπ και η έκταση που πήρε.

3. Ανάγκη για δημιουργία της οργανωτικής επιτροπής με σκοπό τη συγκέντρωση των αιτημάτων του μεγάλου γκρουπ.

4. “Τυχαία” επιλογή ανθρώπων / προσπάθεια για ομοφωνία στις αποφάσεις (αλλιώς μόνο κατά πλειοψηφία) / συνδιαμόρφωση - διαφορετικές ιδεολογίες

5. Δημιουργία ομάδων εργασίας (αναφορά στις ομάδες και την αρμοδιότητά τους) με επιπλέον μέλη από το suppport art workers γκρουπ.

Η συγκεκριμένη ομάδα ήταν η πιο μικρή σε αριθμό ατόμων, αποτελούταν από 4 άτομα μόνο, λόγω εξειδίκευσης και απαραίτητων νομικών γνώσεων. Αρχικά μαζεύτηκαν ένα προς ένα όλα τα αιτήματα, από δημοσιεύσεις και σχόλια, ομαδοποιήθηκαν και χωρίστηκαν σε "άμεσης ανάγκης"(αντιμετώπιση επιπτώσεων πανδημίας) και σε "μακροπρόθεσμα". Μελετήθηκαν και έγινε σύγκριση με τα ήδη ληφθέντα μέτρα για τους εργαζόμενους όλων των υπόλοιπων κλάδων. Προσπαθήσαμε να είμαστε όσο εξειδικευμένοι γινόταν και να "εξισώσουμε" τους εαυτούς μας με όλους τους εργαζομένους στη χώρα. Παίρνοντας βέβαια υπόψιν τις ιδιαιτερότητες του χώρου μας. Με βάση διεκδίκησης λοιπόν τα ήδη ισχύοντα στην χώρα μας (αποζημιώσεις, φοροελαφρύνσεις, μειώσεις ενοικίων, κλπ) το κείμενο των αιτημάτων ανέβηκε στην ομάδα στις 3/5, ανοιχτό σε σχολιασμό και διορθώσεις/παρατηρήσεις.

Παράλληλα, έγινε μια επικοινωνία με όλα τα Σωματεία και αναζήτηση των δικών τους δελτίων Τύπου με τα αιτήματά τους, ώστε να ενσωματωθούν στο δικό μας κείμενο και να το εμπλουτίσουν, σε περίπτωση που μας διέφευγε κάτι. Κατόπιν, έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές, μέσα από 2 τουλάχιστον επικαιροποιήσεις, που συμπεριέλαβαν όσες περισσότερες υποδείξεις-παρατηρήσεις εργαζομένων - μελών της Πρωτοβουλίας. Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ότι η συγγραφή των αιτημάτων και η συστηματοποίησή τους, αποκάλυπτε παράλληλα όλη την παθογένεια του χώρου του Πολιτισμού: μαύρη εργασία, πολλαπλότητα στις εργασιακές σχέσεις, πολλές υποπεριπτώσεις και σχεδόν πλήρης απουσία ρυθμιστικού πλαισίου και οράματος για τον σύγχρονο πολιτισμό από το κράτος και υπερτροφία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με συνέπειες που αναδεικνύονται επικίνδυνες στην παρούσα φάση.

Ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της Πρωτοβουλίας ήταν, και συνεχίζει να είναι, η συσπείρωση των εργαζομένων, η γνωριμία μεταξύ τους και φυσικά η ορατότητά τους στην Πολιτεία και την κοινωνία. Από πολύ νωρίς, ταυτόχρονα με την καταγραφή των αιτημάτων, υπήρχε κόσμος στο group που θεωρούσε αυτονόητο πως πρέπει να δράσουμε, για την ακρίβεια να αντιδράσουμε στην απαξίωση όλων των κλάδων του Πολιτισμού από την Κυβέρνηση.

Η ομάδα δράσεων συγκέντρωσε όλες τις ιδέες που είχαν γραφτεί και συζητηθεί. Δυστυχώς όμως, ήρθαμε αντιμέτωποι με δύο βασικά “εμπόδια”. Πρώτα απ’ όλα, με την πανδημία και την αυστηρή τότε τήρηση των υγειονομικών μέτρων. Μπορεί αρχικά η συνθήκη της καραντίνας να βοήθησε κατά κάποιον τρόπο στη διαδικτυακή μας συσπείρωση, ο φόβος όμως εξάπλωσης του ιού στάθηκε εμπόδιο στην ουσιαστική μας συνάντηση και δράση. Θεωρήσαμε λοιπόν πως, ό,τι κι αν οργανώσουμε, πρέπει να έχει ως βάση την τήρηση των υγειονομικών μέτρων.

Οι πρώτες μας δράσεις έγιναν στις 7 Μαϊου.

To δεύτερο εμπόδιο ήταν το γεγονός ότι δεν είχαμε θεσμικό ρόλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη μιας μαζικής πορείας ή διαδήλωσης πόσω μάλλον υπό αυτές τις συνθήκες. Ήταν πολλές οι παράμετροι που έπρεπε να προβλέψουμε και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μπορούμε να παραδεχθούμε ότι δεν ήμασταν αρκετά θαρραλέοι.

Ταυτόχρονα με όλες τις δράσεις, που για τους λόγους που προαναφέρθηκαν είχαν έναν κάπως πιο συμβολικό χαρακτήρα, έχοντας ως βασική μας ανάγκη τη μαζικότητα, ήμασταν παρόντες και παρούσες σε όλες τις πορείες που διοργάνωναν τα σωματεία μας. Τα στηρίζαμε και καλούσαμε και τον υπόλοιπο κόσμο να κάνει το ίδιο. Ταυτόχρονα στηρίζαμε και άλλες κινήσεις και πρωτοβουλίες, όπως το τραγουδι που παίχτηκε ζωντανά από πλήθος μουσικών ως ένδειξη συμπαράστασης στους Grup Yorum στις 13 Μαϊου, όπως η πορεία για την υπόθεση του Βασίλη Δημάκη στις 25 Μαϊου, η πορεία για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλοιντ στις 3 Ιουνίου, η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για το Περιβάλλον στις 5 Ιουνίου και η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας λόγω της κατάργησης των καλιτεχνικών μαθημάτων στο Λύκειο στις 23 Ιουνίου.

Δημιουργία πανελλαδικού δικτύου των support art workers (Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Κοζάνη, Βόλος, Γιάννενα, Πάτρα, Λάρισα, Ρόδος, Κρήτη, Κύπρος)

Δημιουργία κοινών δράσεων αλλά και αυτόνομων η κάθε πόλη.

Σύνδεση τοπικών αιτημάτων με τα κεντρικά αιτήματα των εργαζομένων στις τέχνες.

Η κυρία Μενδώνη ανέφερε πρόσφατα ότι αυτό που διαφοροποιεί τους καλλιτέχνες από τους υπόλοιπους εργαζόμενους είναι απλώς ότι εκείνοι ξέρουν πώς να προβάλουν το πρόβλημά τους. Αυτο είναι μία μεγάλη παρεξήγηση. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν πράγματι τον τύπο και τα social για να προβάλλουν τη δουλειά τους, όμως αυτό συχνά δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα είναι λειτουργικά, οι δουλειές είναι πολλές, οι άνθρωποι πληρώνονται. Λίγες είναι οι φορές που δίνεται η ευκαιρία στους καλλιτέχνες να δώσουν μία καλύτερη εικόνα στον κόσμο για το τι συμβαίνει εκ των έσω, και αυτή είναι μια τέτοια στιγμή.

Οι δύσκολες στιγμές που ζούμε ίσως είναι μία μοναδική ευκαιρία να σπάσει αυτό το καλούπι του φαίνεσθαι που θέλει τους καλλιτέχνες να είναι ευχάριστοι πάση θυσία.

Εστιάσαμε στην αμεσοδημοκρατική χρήση των social. Ξεκινήσαμε από μια περίοδο που τα social ήταν ο μόνος δρόμος και προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε τα οφέλη τους.

Η ομάδα Επικοινωνίας της Πρωτοβουλίας έδρασε πολλαπλά επίπεδα.

- Ομάδα YouTube

- Ομάδα Γραφιστικών: Η κίτρινη γραμμή έγινε το σήμα κατατεθέν μας, ενώ το Facebook frame μας ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο.

- Ομάδα Πρωτότυπων Βίντεο: Προκειμένου να γίνουν τα κείμενά μας όσο πιο κατανοητά γίνεται.

- Υπεύθυνη Επικοινωνίας η Ελεάννα Γεωργίου: διασφάλιση της ροής της πληροφορίας στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Τα κείμενα γράφτηκαν ως ανοιχτή επικοινωνία με το facebook group και τη σελίδα μας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έφτασαν απευθείας από εμάς στην κυβέρνηση- αυτή είναι κι η στόχευσή μας.

Συνάμα, επιθυμούμε να τροφοδοτούμε με πληροφορία καθαρή, χωρίς την λογοκρισία και την προπαγάνδα που μας έχουν συνηθίσει τα ΜΜΕ. Προσπαθούμε να κάνουμε την πληροφορία προσβάσιμη και κατανοητή. Απλοποιούμε, δεν υποτιμούμε όμως.

- Το άλλο επίπεδο, εξίσου σημαντικό, αφορά στην επικοινωνία μεταξύ των υποομάδων και της συντονιστικής ομάδας. Ως ώρας, χρησιμοποιούμε την εφαρμογή zoom εφαρμόζοντας κανόνες που σέβονται τους συνομιλητές και την θεματολογία που έχει τεθεί. Όλο αυτό το σύστημα διασύνδεσης είναι που μας κάνεις συμμετοχικούς και συνάμα λειτουργικούς.

- Η αποχή από τα Σωματεία οδήγησε σε περιορισμένο διάλογο. Εμείς θέλουμε να ανοίξουμε τον διάλογο αυτό. Στο σημείο αυτό που βρισκόμαστε αναγνωρίζουμε τον εφήμερο χαρακτήρα των social, αν δεν υπάρξει μετουσίωση σε δράση. Για αυτόν το λόγο είμαστε και σήμερα εδώ και τονίζουμε το χαρακτήρα μας ως δίκτυο.

Θέμα επιβίωσης είτε σήμερα, είτε σύντομα. Για όλους μας, δεν δουλεύει σχεδόν κανείς, κάνεις δεν είναι μόνος. Μετάφερε την πληροφορία σε συναδέλφους, σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας κτλ.

Ξανά στόχος. Θα είμαστε εδώ μέχρι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, μέχρι να μην έχουμε λόγο ύπαρξης, μέχρι να τα καταφέρουμε

1. Εσωστρεφής Αποτίμηση:

• Η διαδικτυακή πλατφόρμα του support art workers έδωσε την δυνατότητα για πρώτη φορά, η ατομική υπόθεση εργαζομένων σε οποιοδήποτε κλάδο, να μετατραπεί σε συλλογικό προβληματισμό.

• Αποκαλύφθηκε ευρέως η πραγματική διάσταση της παθογένειας στον εργασιακό μας κλάδο και έγινε κατανοητό και το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στον καθένα και ταυτόχρονα άνοιξε ο διάλογος για λύσεις από εδώ και πέρα.

• Γίνονται ήδη προσπάθειες και κινήσεις για την δημιουργία σωματείων: Επανενεργοποίηση σωματείου σκηνογράφων, εικαστικών και για των εργαζομένων “κάτω από τη σκηνή”.

• Δημιουργία της ομάδας αλληλεγγύης.

• Πρωτοφανής συσπείρωση στις εκλογές του ΣΕΗ.

• Εμπνευστήκαμε ότι εξωθεσμικά μπορεί να ασκηθεί πίεση σε κρατικούς φορείς.

2. Εξωστρεφής Αποτίμηση:
ΝΑΙ ΜΕΝ:

• Η ορατότητα και η διαπίστωση από την πολιτεία ότι οι καλλιτέχνες είναι εργαζόμενοι και είναι πολλοί.

• Η μαζικότητα μας και η σύνταξη των συνολικών μας αιτημάτων, υπήρξε μοχλός πίεσης για την κυβέρνηση να λάβει έστω και με το σταγονόμετρο, έστω και απόλυτα σαθρά, μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους στις Τέχνες. Για πρώτη φορά ένα εξωθεσμικό όργανο είχε την δυνατότητα να ασκήσει τόση πίεση.

• Η άμεση ορατότητα που απέκτησε το support art workers, πόσο μάλλον με τη δημοσιοποίηση των αιτημάτων μας, εμπόδισε τη συνήθη τακτική της συγκεκριμένης κυβέρνησης να εφαρμόζει νόμους και διατάγματα στα κρυφά προσπαθώντας να τα αποσιωπήσει.

• Καταφέραμε, παρά τις προσπάθειες θεσμών ή ακόμα και κομμάτων, να σφετεριστούν ή να σπιλώσουν με συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα το support art workers, να διατηρήσουμε την κομματική μας ανεξαρτησία γιατί δεν μπήκαμε σε κομματικού επιπέδου διάλογο, αλλά μιλώντας αποκλειστικά για τις αντικειμενικές αξίες και δικαιώματα των εργαζομένων στις Τέχνες.

• Επειδή δεν έχουμε θεσμική θέση, δεν αναλάβαμε την ευθύνη εκπροσώπησης στο κάλεσμα για διάλογο με κανέναν θεσμό με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένα περιθώριο ουσιαστικής διαπραγμάτευσης.

• Η επιστροφή στην «κανονικότητα», είχε και ως αποτέλεσμα μια σταδιακή διάσπαση της μαζικότητας μας, εξασθενώντας τη δυναμική μας απέναντι στην πολιτεία. Απόδειξη αυτού και η σταδιακή μείωση της προσέλευσης του κόσμου στις πορείες και τις συγκεντρώσεις των σωματείων στις 7 και 21 Μαΐου και στις 3 Ιουνίου.

• Αρχικός σκοπός της κίνησης ήταν να ασκηθεί πολυκλαδικά πίεση στην πολιτεία για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων στις Τέχνες. Με τη φανέρωση όμως των ουσιαστικών ελλείψεων στον κάθε κλάδο χωριστά, εύλογα ξεκίνησε η συσπείρωση στα σωματεία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον καθαρός στόχος.

• Τα αιτήματά μας έχουν εισακουστεί ελάχιστα και όπως φαίνεται δεν υπάρχει η πρόθεση αυτή από την πλευρά της κυβέρνησης, π.χ. η Δημιουργία του Μητρώου Καλλιτεχνών χωρίς ακόμα δημοσιοποιημένο λόγο ύπαρξης.

• Η ακύρωση των Καλλιτεχνικών μαθημάτων από την εκπαίδευση, αποτυπώνει την πολιτιστική πολιτική- αδιαφορία της Κυβέρνησης απέναντι στις Τέχνες.

• Το ΥΠΠΟ αρκείται στην επικοινωνιακή του πολιτική χωρίς κανένα υπόβαθρο ή σκεπτικό σε σχέση με την προάσπιση και την ανάπτυξη του Πολιτισμού.

• Η κατάσταση της εργασίας μας, από Σεπτέμβρη, προβλέπεται να χειροτερέψει.

Έγινε μια καταμέτρηση των κλάδων στους οποίους εργάζονται οι παρευρισκόμενοι στη συνέλευση και διαπιστώθηκε και επίσημα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό, το αποτελούν ηθοποιοί.

ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟΤΗΤΑ: Στην αρχική της σύνθεση, η ομάδα είχε μεν πλειοψηφία ηθοποιών, όμως υπήρχαν μέσα σε αυτή μέλη από τον κινηματογράφο,τον χορό και τη μουσική. Η αρχική τυχαία σύνθεση της ομάδας και η απόφασή μας να παίρνονται όλες οι αποφάσεις ομόφωνα, κατανάλωσε πολύ χρόνο και ενέργεια, μέχρι να καθιερωθεί η γλώσσα, η επικοινωνία και η εμπιστοσύνη της οργανωτικής ομάδας. Ταυτόχρονα, ήταν τέτοια η ταχύτητα των γεγονότων (ανακοινώσεις και προγράμματα του Υπουργείου, δράσεις, συγκεντρώσεις, παράλληλες στηρίξεις σε άλλα αιτήματα, δελτία Τύπου), αλλά και η προσπάθεια συντονισμού με τα Σωματεία, και η απευθείας επικοινωνία μαζί τους που και πάλι ο χρόνος μας πρόλαβε. Υπήρξαν όμως προσπάθειες για απευθείας επικοινωνία με διάφορες ομάδες εργαζομένων όπως πχ με τις ταξιθέτριες του ΟΜΜΑ 'η τους διαχειριστές των ΑΜΚΕ που δεν είναι εγγεγραμμένες στο Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων (και άρα εξαιρέθηκαν από την έκτακτη χρηματοδότηση), ακριβώς στην προσπάθεια να "καλύψουμε" αυτήν την εξ αντικειμένου ελλιπή πολυκλαδικότητα. Έχουμε επίσης να παρατηρήσουμε τα εξής: εργαζόμενοι που ήταν ήδη συσπειρωμένοι στα Σωματεία τους δεν συμμετείχαν εξαρχής τόσο ενεργά στην Πρωτοβουλία (παράδειγμα τεχνικών κινηματογράφου, μουσικών ή χορευτών-χορογράφων), γιατί μάλλον καλύπτονταν από εκεί.

Επίσης, καθώς προκηρύχθηκαν εκλογές στο ΣΕΗ, η σελίδα χρησιμοποιήθηκε ως προεκλογικός χώρος μεταξύ των παρατάξεων, κάτι που απομάκρυνε περαιτέρω τον κόσμο και εδραίωσε την αριθμητική υπεροχή των ηθοποιών στην Πρωτοβουλία. Το ίδιο συνέβη και με εργαζόμενους που δεν είχαν σωματεία και σιγά - σιγά άρχισαν να συσπειρώνονται εκ νέου ή να δημιουργούν εξ αρχής (Κάτω από τη σκηνή, Σωματείο σκηνογράφων, εικαστικοί). Πρέπει επίσης να σημειώσουμε πως οι αντίστοιχες ομάδες Support μουσικών δεν λειτούργησαν εξαρχής θερμά. Βάσει όλων αυτών, φτάσαμε στην σημερινή μας συνέλευση, όπου κύριο μέλημά μας είναι το άνοιγμα σε νέες ειδικότητες.

· Η ανάγκη πολυκλαδικότητας του Supportartworkers.

· Η θεσμοθέτηση ή όχι του Supportartworkers.

· Η πορεία του Supportartworkers από εδώ και πέρα.

- Διάλογος με κοινό / Τοποθετήσεις κοινού

Το SAW προσέφερε ταχύτητα στα αντανακλαστικά, πολλές φορές τα Σωματεία ή η Ομοσπονδία περίμενε το κείμενο των SAW για να βγάλουν απάντηση.

Πρότεινε έναν νέο τρόπο συνδικαλισμού, ελκυστικό και με υψηλή αισθητική.

· We have to hung together, because if we don't, we will be hanged seperately.

· Το SAW είναι ένας χώρος στον οποίον περιλαμβάνονται κι αυτοί που δεν θέλουν και δεν εκτιμούν την θεσμική εκπροσώπηση.

· Να γίνει μελέτη για προγράμματα ΕΣΠΑ που υπάρχουν και τα αγνοούμε.

· To SAW ως ένας θεσμός χωρίς συνδικαλισμούς. Ένας νέου τύπου θεσμός, όπου δεν θα αναζητείται η πλειοψηφία, αλλά όλοι θα μπορούν να εκφράζουν την γνώμη τους και να συζητούν. Να γίνει το SAW ένα θεσμικό όργανο χωρίς κλαδική ιδιότητα. Να γίνει θεσμός με άλλο τρόπο.

· Χώρος επικοινωνίας των κλάδων, χώρος επικοινωνίας των σωματείων μεταξύ τους και χώρος επικοινωνίας των σωματείων με την βάση.(Πολυκλαδικότητα μέσω της βάσης των εργαζομένων)

· Παρέμβαση - χαιρετισμός από drag sabbat: Ενημέρωση για την πρώτη συσπείρωση αυτού του αφανούς κλάδου - αίτημα για αναγνώρισή τους - αλληλοϋποστήριξη - αντιμετώπιση ρατσιστικών επιθέσεων. Ευχαριστίες στο saw γιατί λειτούργησε ως πρότυπο και έμπνευση γι’ αυτή την συσπείρωση. Στόχευση στην διαθεματικότητα και την πολυκλαδικότητα. Κατανομή φύλων σε σπουδαστές και φοιτητές.

· Η διαθεματικότητα είναι φεμινιστικός όρος. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσαν να γίνουν "φεμινιστικά" σεμινάρια, εκπαίδευση με θέμα το φύλο-σεξισμό, κλπ.

· ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ από ΠΜΣ: Το SAW εκτόνωσε μια ανάγκη. Πρέπει να αναγνωρίσουμε σε τι φάση είμαστε και να αντιμετωπίσουμε το δίπολο Κράτος - Εργοδότης. Βασικές έννοιες συσπείρωση - οργάνωση - κλιμάκωση, γιατί δεν αργεί η αντιπαράθεση με κυβέρνηση και εργοδότες.

· Tο SAW να λειτουργήσει ως think tank των επόμενων διεκδικήσεων, να γίνει φορέας προτάσεων που θα ξεφεύγουν από τα αυστηρά εργασιακά. Να χαράξει πολιτιστική πολιτική (τι σημαίνει φεστιβάλ Αθηνών, τι σημαίνει Εθνικό θέατρο, Πολυπολιτισμικότητα, κλιματική αλλαγή, διαθεματική δικαιοσύνη κλπ.). Να φέρει καινοτόμες προτάσεις για την ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Να γίνει μια ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ.

· Να στηρίξουμε παράλληλα με τη εξωθεσμική μας παρουσία, τα σωματεία μας μέσω της συμμετοχής μας στις συνελεύσεις.

· Ευχαριστίες γιατί από επιλογή ζωής να ασχοληθούμε ως καλλιτέχνες με το υπεράνθρωπο, από ανάγκη ασχοληθήκαμε με τα εντελώς ανθρώπινα.

· Νέα στόχευση στην πολιτιστική πολιτική και την εκπαίδευση (και όχι τόσο τα σωματειακά - συνδικαλιστικά - εργασιακά)

· Κέρδος του SAW η πολυπρισματικότητα. Μπόρεσε να γίνει ένα πεδίο όπου καθένας μπορούσε να εκφραστεί ταυτόχρονα με όλες τις ιδιότητές του (πχ. σκηνοθέτης - ηθοποιός - παραγωγός) και έτσι σε πραγματικό χρόνο να υπάρχει σφαιρική αντίληψη των ζητημάτων.

· Πρέπει να γνωρίζει ο ένας κλάδος πώς και με τι όρους δουλεύει ο άλλος παραδίπλα του.

· Αναγνώριση δύο κινδύνων: το εξωθεσμικό να εγκαταλειφθεί, το θεσμικό να αποκτήσει τα γνωστά σχήματα και προβλήματα.

· Ανάγκη να γίνουμε πιο μαχητικοί και απέναντι στους εργοδότες μας και σε κινηματικό επίπεδο. (απεργίες, πορείες)

· Ανάγκη χαρτογράφησης και στόχευσης στους μικρομεσαίους χώρους, που είναι και το ζωτικό κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

· Το SAW να γίνει συντονιστικό όργανο διάχυσης της πληροφορίας.

· Να μετασχηματιστεί σε φόρουμ συνδιαλλαγής.

· Ποια ήταν πριν η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ και σε ποια κανονικότητα επιθυμούμε να επιστρέψουμε. Πώς θα διατηρήσουμε τη δημόσια σφαίρα και πως θα την κρατήσουμε σε ανάπτυξη. ΧΡΗΣΗ ΦΟΡΟΥΜ ώστε να μιλήσουν περισσότεροι άνθρωποι

· Να επανεφεύρει καινούργιους τρόπους δράσης με σκοπό να ασκηθεί πίεση με έναν τρόπο που δεν περιμένει η Πολιτεία.

· Δημόσια σφαίρα + δημοσιοποίηση: το saw ένας πυρήνας όπου άμεσα μπορεί να ακουστεί και να αποκτήσει φωνή η κάθε υποπερίπτωση. Αυτή είναι η αξία του εξωθεσμικού. Ότι ακούγεται και η μειοψηφία.

· Ο πυρήνας του SAW να προκύψει από τη συλλογή των υποπεριπτώσεων (όσον αφορά τα προβλήματα του κλάδου. Οι υποπεριπτώσεις και η συλλογή τους οδηγούν σε ευρύτερες δράσεις

· Στόχευση στην ποσόστωση (φύλο).

· Στόχευση στο να αγκαλιάσουμε εκ νέου την κοινωνία: "χαρτογράφηση" αυτού του κοινού και μελέτη της κοινωνίας και της δεκαετούς διαμόρφωσής της με τηλεόραση και αποχή από την Τέχνη. Πώς το ενεργοποιούμε ξανά; Πώς επανεξοικειωνόμαστε; Ώστε τελικά το όποιο καλλιτεχνικό έργο να μην εξαρτάται από το κοινό που θα το δει, να μην προσαρμόζεται αυτό στο κοινό, αλλά το κοινό να εκπαιδεύεται στο έργο. Να αναπτυχθεί κοινό Ηθικό περιεχόμενο μεταξύ των καλλιτεχνών και του κοινού.

· Το saw πρέπει να ξεκαθαρίσει: διεκδικεί, αντιδρά ή συμβουλεύει; Αν συμβουλεύει, ποιόν;

· Κυκλικότητα στην οργανωτική επιτροπή.

· Διαδικτυακή παρουσία και στόχευση σε καλλιτεχνικά βιντεάκια. Η άλλη προσέγγιση για τα πιο λαϊκά στρώματα.

· Βασικό χαρακτηριστικό του SAW o τεκμηριωμένος λόγος, ο πρωτοβουλιακός χαρακτήρας και η ψύχραιμη αποφασιστικότητα.

· Ποιοι είναι οι όροι με τους οποίους συνομιλούμε; Έχουν τεθεί ήδη από την άλλη πλευρά, άρα εφόσον επιλέγουμε να απαντήσουμε, έχουμε ήδη συναποδεχθεί αυτούς τους όρους.

· Χαιρετισμός από την ΕΣΔΙΑΠΟΚ: εκ νέου αίτημα για στόχευση στην πολιτιστική διαχείριση και πολιτική.

· Να αναπτύξουμε μια στρατηγική μέθοδο δράσεων. Ποια η σχέση και με ποιους όρους συνομιλούμε με την εξουσία; (Να μην τίθενται από το κράτος.)

· Να αναπτύξουμε μια πολιτική με θετικά προτάγματα και όχι ως αντιδραστική ρητορική.

· Κοινό αίτημα η εξωθεσμική παρουσία.

· Η κοινή ανάγκη για να γίνει το supportartworkers ένα πολυκλαδικό όργανο επικοινωνίας και δράσης. Η δημιουργία ομάδων εργασίας από όλους τους κλάδους και όχι μόνο του θεάτρου, καθώς και ο εμπλουτισμός της οργανωτικής ομάδας από εργαζόμενους σε άλλους κλάδους πέρα απ’ το θέατρο.

· Το Supportartworkers να παραμείνει ένα εξωθεσμικό όργανο που στηρίζει μεν τα σωματεία αλλά λειτουργεί παράλληλα και χωρίς ενοχή για την εξωθεσμικότητα του.