Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Η συναυλία έχει τίτλο «Για μια γυναίκα – Τραγούδια του Μεσοπολέμου» . Στην Ελλάδα η περίοδος αυτή και οι εξελίξεις σε παγκόσμια κλίμακα πως επηρεάζει τη μουσική και τη δισκογραφία της εποχής;
Τον τίτλο της η παράστασή μας τον πήρε από ένα παραγνωρισμένο τραγουδάκι του 1938 που τότε είπε η Σοφία Βέμπο και που σήμερα μοναδικά ερμηνεύει η Χρυσούλα Στεφανάκη.
Η δισκογραφία και η μουσική εκείνης της εποχής, δεν είναι δυνατόν να επηρεαστούν απ' τη σημερινή εποποιία.
Ότι έγινε τότε δεν αλλάζει, απλά περιμένει καρτερικά απ' τους νέους να το ανακαλύψουν. Μία ξαφνική αντιξοότητα είναι αρκετή για να αφυπνίσει το ένστικτο των ανθρώπων οι οποίοι εξ αντανακλάσεως κοιτάζουν προς τα πίσω γιατί όλοι κατά βάθος το ξέρουν πως όταν κόβεις ένα κομμάτι απ' το παρελθόν, ασυνείδητα στερείς το αντίστοιχο και απ' το μέλλον.
Το νεανικό κοινό πως αποδέχεται την αναβίωση αυτή των τραγουδιών μιας άλλης εποχής;
Οι σημερινοί νέοι είναι κακοσυστημένοι. Η δική μου άποψη είναι πως η κρίση και η απόγνωση, αδιαμφισβήτητα τους καθιστούν πιο παρατηρητικούς ως προς το υψιπετές και το λεπτεπίλεπτο. Αρχίζουν σιγά σιγά να ψάχνουν μέσα απ' τις τέχνες τα γιατρικά για να επουλώσουν τις πληγές που τους ανοίγει η απειρία τους να διαχειριστούν τη σκληρότητα της εποχής στην οποία τους κληρώθηκε να ξεκινήσουν τη ζωή τους. Κουράστηκαν οι νέοι να αποτελούν τα παθητικά ενεργούμενα των εταιριών. Μόλις θελήσουν να ξεφύγουν απ' τα μονολεκτικά επαναλαμβανόμενα σλόγκαν, η πλούσια φαρέτρα του εικοστού αιώνα κι εμείς είμαστε εκεί και τους περιμένουμε. Αποτελούν 25% περίπου του γενικού κοινού και πληθαίνουν συνεχώς.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε πολλές διασκευές στο ρεμπέτικο αλλά και στο ελαφρό τραγούδι των παλαιότερων χρόνων. Αισθητικά σας αρέσει;
Το ωραίο είναι ωραίο για όλους. Υπάρχουν πολύ καλές διασκευές οι οποίες πηγαίνουν πιο μπροστά ένα τραγούδι, αναδεικνύουν κρυμμένες συγχορδίες, πρωτότυπους ρυθμούς και κάνουν κάτι πολύ καλό... συστήνουν στους νέους κάτι που αλλιώς δεν θα έψαχναν μόνοι τους. Πολλές φορές ωστόσο, οι διασκευές είναι μολυσμένες απ' την εμπορική σκοπιμότητα που βρίσκεται σε απόλυτο κοντράστ με την αγνότητα της πρώτης εκτέλεσης. Καλή είναι μία διασκευή όταν όλοι συμφωνούμε πως αν από κάπου την άκουγε σήμερα ο συνθέτης της θα χαμογελούσε ευχαριστημένος για τη σύνθεσή του που πήγε ένα βηματάκι πιο μπροστά.
Η ιστορική ερμηνεύτρια Στέλλα Γκρέκα, σε ηλικία 95 χρονών, θα συμμετέχει επίσης στη συναυλία αυτή. Τι προσδοκάτε από την παρουσία της;
95 και μισό παρακαλώ (δεν θέλει να της κόβουν χρόνια). Η πρώτη προσδοκία είναι η χαρά της αυτοπιστοποίησης που σίγουρα θα πάρει βγαίνοντας σ' ένα τόσο δικό της κοινό. Η δεύτερη προσδοκία, έχει ένα πιο εκπαιδευτικής αξίας μήνυμα... θέλουμε να πούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους στα 60, στα 70, στα 80 χρόνια τους ή ακόμα και στους νέους πως ο άνθρωπος είναι όσο γέρος είναι η τέχνη του, πως δεν γερνάει όταν ασπρίσουν τα μαλλιά του αλλά όταν μαυρίσει η καρδιά του και πως κανείς δεν φεύγει από εδώ όσο ο λόγος του να παραμένει... καλά κρατεί. Αυτό το μήνυμα έχει στο μανίκι της η Στέλλα Γκρέκα, η αειθαλής γεννημένη σταρ.
Τι άλλο ετοιμάζετε στο προσεχές μέλλον;
Ακόμα βαθύτερη κατάδυση σ' αυτό το απύθμενο και ανεξερεύνητο θησαυροφυλάκιο τραγουδιών που ανακάλυψα. Σ' αυτή την αστείρευτη και ανεξερεύνητη πηγή ευτυχίας και υπερηφάνειας για την Ελλάδα. Το μουσικό ρολόι του εικοστού αιώνα ...έστω κι αν σήμερα δε φτάνει να το κουρδίζεις αλλά χρειάζεται να σπρώχνεις και τους δείχτες του.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
