Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε
Ο Σκεπαστής του Φεγγαριού είναι μια βιωματική παράσταση εμπνευσμένη από το βιβλίο του Eric Puybaret « Ο Φεγγαροσκεπαστής». Ο Γέρο Ναπολέων εδώ και 300 χρόνια έχει αφιερώσει την ζωή του για ένα σκοπό. Να σκεπάζει το φεγγάρι και να χαρίζει τα μισοφέγγαρα στους ανθρώπους βοηθώντας τους να μετρούν το χρόνο αλλά και να ονειρεύονται. Τώρα όμως κάποιος άλλος πρέπει να πάρει την θέση του. Η μαγική Καραμέλα είναι αυτή που θα ανεβάσει στο Φεγγάρι τον νέο Φεγγαροσκεπαστή, τον μικρό Τιμολέων. Όμως η καραμέλα χάνεται. Όλοι οι Φίλοι του Τιμολέωντα με παράδοξους τρόπους μαζί με τα παιδιά προσπαθούν να τον βοηθήσουν. Μάταια όμως.Όλες οι προσπάθειες τους πάνε χαμένες, μέχρι κάποιος να δώσει την λύση. «Αν φτιάχναμε μια ανθρώπινή σκάλα»;
Αυτό είναι και το μήνυμα που περνάει το ίδιο το βιβλίο και αυτό συγκίνησε και εμάς.
Η διασκευή προσθέτει έναν επιπλέον ρόλο, τον Λέων, που συμβολίζει, το alter ego του πρωταγωνιστή, ή ακόμα και όλους αυτούς και όλα αυτά που μπαίνουν εμπόδιο στον δρόμο μας για την εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων μας. Γιατί σε μια εποχή ηθικής κρίσης, μονάχα αν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε το ακατόρθωτο. Στα τρυφερά και ευαίσθητα χρόνια της παιδικής ηλικίας έννοιες όπως ,συνεργασία, ενότητα, αλληλεγγύη, είναι αυτές που διαμορφώνουν ολοκληρωμένες και ευσυνείδητες ενήλικες προσωπικότητες,
Πιστεύετε ότι το παιδικό κοινό είναι ίσως και το πιο απαιτητικό κοινό;
Τα παιδιά είναι οι ποιο αυστηροί κριτές. Αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλές παραστάσεις που κατά καιρούς βλέπουμε, πολύ χαμηλής αισθητικής και αντίληψης, με στόχο μερικά εισιτήρια παραπάνω, που οι γονείς επιλέγουν για τα παιδιά τους. Τότε με πιάνει απογοήτευση και αρχίζω να χάνω την πίστη μου στο κοινό. Τα παιδιά όμως δεν έχουν την ευθύνη.
Θα ήθελα οι παραστάσεις να έχουν αλήθεια και να μπορούν να αγγίζουν τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των θεατών ανεξαρτήτου ηλικίας. Έχω δει παιδικές παραστάσεις υπερπαραγωγές και τα παιδιά να βαριούνται από τα πολλά σκηνικά και κουστούμια και τραγούδια, ενώ οι γονείς να ενθουσιάζονται.
Παραστάσεις χωρίς υλικές υποδομές με ηθοποιούς να υπερπροσπαθούν και με θεατές να μην καταλαβαίνουν τι ζουν και παραστάσεις που απλώς συγκινούν και φεύγοντας είναι γεμάτοι από σκέψεις, εικόνες και συναισθήματα.
Όταν δημιουργώ μια βιωματική παράσταση έχω στο νου μου ένα σύνολο θεατών, και θέλω να βλέπω τα μικρά προσωπάκια των παιδιών να εκφράζουν έντονα συναισθήματα (να θυμώνουν, να λυπούνται και να χαίρονται), και τα ενήλικα πρόσωπα να βρίσκουν κάτι να τα αφορά.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα από την φετινή εμπειρία της παράστασης Φιλιώ Χαϊδεμένου με την Κυρία Δέσποινα Μπεμπεδέλη, που οργανώνει η Εταιρεία Χρόνος Δράσεις Πολιτισμού . Μια παράσταση για ενήλικες.
Ανάμεσα στους θεατές βρέθηκε και η τετράχρονη Νεφέλη .
Τι ήταν αυτό που την έκανε να παρακολουθήσει επί δύο ώρες αμίλητη την παράσταση κλαίγοντας συχνά , όταν η γιαγιά Φιλιώ έλεγε τις ιστορίες της;
Μα φυσικά η ποιότητα των συναισθημάτων και της αφήγησης και φυσικά η συλλεκτική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας.
Για αυτό και στην παράσταση «Ο Σκεπαστής του φεγγαριού» κάνουμε μια απόπειρα μέσα από την μέθοδο του θεατρικού παιχνιδιού να συν-κινήσουμε μικρούς και μεγάλους «μαζί».
Έχετε αγαπημένους θεατρικούς συγγραφείς που επιθυμείτε να διασκευαστούν τα έργα τους στο παιδικό θέατρο;
Έχω διδαχτεί δουλεύοντας με ομάδες να ακολουθώ τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μελών της ομάδας. Έτσι μάλλον αυτό λειτουργεί υποσυνείδητα και σε μένα. Δεν υπάρχουν παγιωμένες επιθυμίες, αλλά όνειρα που γεννιούνται. Ανάλογα με την εποχή που διανύω κάθε φορά βρίσκεται μπροστά μου και ένας σπουδαίος συγγραφέας που ταυτίζομαι μαζί του και μέσω αυτού επιθυμώ να παίξουμε μαζί θεατρικά.
Υπάρχει δίλημμα Ηθοποιός ή Σκηνοθέτης, είναι κάτι που το έχετε ξεκαθαρίσει μέσα σας;
Σίγουρα το έχω ξεκαθαρίσει. « Εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού», και όπως λέμε στην παιδαγωγική θεάτρου και θεατρικού παιχνιδιού, οι παίχτες γίνονται θεατές και οι θεατές παίχτες.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
