Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Υπάρχει τρόπος να αντιδράσουμε σε όλο αυτό το σύστημα ελέγχου που στην παράσταση εκφράζεται με τη χρήση αναγνωριστικών εγγράφων;
Η λέξη που χρησιμοποιείται περισσότερο στην παράσταση, είναι η λέξη «διαβατήριο». Δεν μιλάμε λοιπόν ακριβώς για κάποιο σύστημα ελέγχου απέναντι στο οποίο πρέπει να αντιδράσουμε αλλά περισσότερο για έναν μηχανισμό τον οποίο πρέπει να κατανοήσουμε κι έπειτα να αποφασίσουμε πως εμείς προσωπικά θα σταθούμε απέναντί του.
Αξίζει να ψάξει κανείς τη διαφορετική δύναμη που έχει το κάθε διαβατήριο, αξίζει επίσης να αναρωτηθούμε τι σημαίνει αφαίρεση του διαβατηρίου.
Μια άλλη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λέξη που χρησιμοποιείται συχνά στην παράσταση και αποτελεί αναγνωριστικό έγγραφο είναι η λέξη «χάρτης». Η μετονομασία των οδών, η μορφοποίηση του κάθε χάρτη είναι προϊόν συγκεκριμένων σχεδιασμών.
Κάποιες λίγες φορές, οι ίδιοι οι πολίτες επεμβαίνουμε στον χάρτη της πόλης μας. Η οδός «Μεσολογγίου» έγινε «Γρηγορόπουλου» και το Parking που ποτέ δε χτίστηκε στην Ναυαρίνου, έγινε το Πάρκο της Ναυαρίνου. Ομοίως το Πάρκο της Κύπρου στην Κυψέλη.
Τα έγγραφα που χρησιμοποιούμε καθημερινά, περισσότερο, μας διευκολύνουν ή μας δυσκολεύουν τη ζωή;
Στην Ελλάδα υπάρχει μια γενική δυσκαμψία στα γραφειοκρατικά κι έτσι μια απλή διαδικασία μέσω χρήσης εγγράφων γίνεται περίπλοκη και χρονοβόρα. Προσωπικά όμως προτιμώ αυτή την κάπως παλιά και δυσκίνητη κατάσταση σε σχέση με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες.
Στο επάγγελμα του ηθοποιού υπάρχουν έγγραφα που να πιστοποιούν το ταλέντο του;
Κανένα έγγραφο δεν πιστοποιεί αυτόματα τις ικανότητες του εκάστοτε επαγγελματία. Αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι απαραίτητη η ύπαρξη των πτυχίων.
Σε ό,τι αφορά τώρα στο επάγγελμα του ηθοποιού αλλά και άλλων καλλιτεχνών, τα πτυχία που παίρνουμε από το Υπουργείο Πολιτισμού δεν αναγνωρίζονται ως ανώτατη εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας. Τα αδιαβάθμητα αυτά πτυχία δε μας εμποδίζουν φυσικά να δουλέψουμε ως ηθοποιοί όμως αν κάποια στιγμή θελήσουμε να εργαστούμε σε κάποιον τομέα του Δημοσίου της ειδικότητάς μας, δεν μπορούμε.
Αν έπρεπε να κρατήσεις μόνο ένα έγγραφο που να σε προσδιορίζει γενικότερα ως άνθρωπο ποιο θα ήταν αυτό;
Σε μια υποθετική επιτακτική συνθήκη θα επέλεγα εκείνο που πιστοποιεί ότι είμαι Δημότης Δρυμαλίας Κυκλάδων, ενός Δήμου που εμπεριέχει και το χωριό μου, την Απείρανθο της Νάξου. Νομίζω πως υπάρχει ασυνείδητα μέσα μου μια αίσθηση ασφάλειας κοντά στη μνήμη των δικών μου και στη θάλασσα.
Υπάρχει αισιοδοξία στην παράσταση;
Νομίζω πως η αισιοδοξία εμπεριέχεται τόσο στο ίδιο το έργο αλλά κυρίως στη σκηνοθεσία της Μάνιας Παπαδημητρίου. Ο θίασος δεν αφηγείται απλώς την ιστορία αλλά δικαιούται να επέμβει σ’ αυτήν και να αλλάξει συχνά την κατεύθυνση ενός μέλλοντος που μοιάζει προδιαγεγραμμένο.
Η παράσταση παρουσιάζεται στα πλαίσια του φεστιβάλ "Γεφυρώνοντας τις διαφορετικότητες" στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από την Τρίτη 27 Ιουνίου έως Κυριακή 2 Ιουλίου, ώρα 20.30
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
