Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας.
Ο ρόλος μου είναι η Κλαρίσα Ντάλογουεϊ μια μεσήλικη μεγαλοαστή που αφηγείται μια μέρα της στο Λονδίνο του 1924. Σε πρώτο επίπεδο βλέπουμε την προετοιμασία μιας από τις αναρίθμητες δεξιώσεις της. Ο εσωτερικός μονόλογος, οι σκέψεις της, οι αγωνίες της, οι συνειδητοποιήσεις μιας ζωής, φωτιζονται μ'έναν ξεχωριστό τρόπο μέσα από τη διασκευή της Μαρίας Ξανθοπουλίδου όπου σε συνεργασία με τον Αλέξη Αλάτση σηκώνουν ψηλά τον πήχυ για εμάς τους ηθοποιούς αλλά και για το κοινό.
Ποιο στοιχείο, κατά τη γνώμη σας, είναι αυτό που έχει καθιερώσει τη Βιρτζίνια Γουλφ μία από τις σημαντικότερες γυναίκες συγγραφείς;
Η Βιρτζίνια Γουλφ συνδυάζει τη λογοτεχνική γραφή με την ψυχολογία, την κινηματογραφική δομή με την εσωτερικότητα σε μια εποχή που η λογοτεχνία γνώριζε τη γραφή ως μυθιστορηματική αφήγηση και μόνο, με εξαιρέσεις τον Τζόυς, τον Προυστ και τον Μπεκετ. Αλλά ήταν όλοι τους άνδρες γεγονός που της δίνει μεγαλύτερη αξία από μόνο του. Πρωτοπόρος και ακόμη μοναδική στη φόρμα και στο ύφος.
Η Κυρία Ντάλογουεϊ τι θέση κατέχει στη συνολική εργογραφία της Βιρτζίνια Γουλφ;
Η κυρία Ντάλογουεϊ κατέχει ξεχωριστή θέση στη λογοτεχνία μιας και προβάλλει τις πλευρές της προσωπικότητας της Γουλφ σε ολους τους χαρακτήρες του βιβλίου. Η Κλαρίσα, η Σάλλυ, ο Σέπτιμος, ο Ρίτσαρντς, ο Πήτερ· οι ήρωές της. Κι οι φόβοι, οι αγωνίες, η ψυχική της ασθένεια, οι αυτοκτονικές τάσεις της· όλα βρίσκουν απάγκιο στους χαρακτήρες αυτούς. Κάπως μέσω αυτών εξιλεώνεται και η ίδια. Όπως και όλες οι εικόνες της, η χαρά της ζωής, η φύση, η ύλη, η θέση της γυναίκας, οι υπαρξιακές αγωνίες του ανθρώπου την καθιστούν διαχρονική.
Η "τρέλα της Βιρτζίνια Γουλφ ήταν κληρονομική ή την προκάλεσε η αντίθεση της στις νόρμες της κοινωνίας;
Η ψυχική της πάθηση ήταν αποτέλεσμα συγκυριών και τραυμάτων της παιδικής της ηλικίας σύμφωνα με τους ιατρούς της. Η κοινωνική πίεση και το ασφυκτικό περιβάλλον της Βικτωριανής Αγγλίας σίγουρα δε βοήθησε στο να την καταστείλει.
Εσείς, στην καθημερινότητα σας συμβιβάζεστε με τους κανόνες της κοινωνίας;
Μια κοινωνία για να μπορεί να λειτουργήσει πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Από εκεί και πέρα το πλέον σημαντικό είναι να υπάρχει σεβασμός στην προσωπικότητα και στην ελευθερία του άλλου για να μπορεί να επιλέξει τον τρόπο που θέλει να ζήσει. Τότε ο όποιος συμβιβασμός μπορεί λειτουργήσει ίσως και επικοδομητικά.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
