Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Υπάρχουν όρια στη φαντασία σας ως σκηνογράφος όταν συμμετέχετε σε μία παράσταση;
Σίγουρα υπάρχουν παγίδες στις ιδιαιτερότητες της κάθε δουλειάς και το γεγονός ότι συνήθως τα budget με τα οποία έχω δουλέψει είναι μηδαμινά μπορεί να συμβάλλει δραστικά στην «προσγείωση» τόσο τη δική μου όσο και του σκηνοθέτη. Αλλά, μετά από χρόνια, παρατηρώντας αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο και σημειώνοντας παράλληλα πως ο ενθουσιασμός που συναντώ σε συνεργάτες που μόλις ξεκινούν να κάνουν θέατρο ανοίγει δραστικά τα όρια της φαντασίας, επιλέγω να σκέφτομαι χωρίς φόβο. Ξέρω ότι αν δεν προσπαθήσω να οραματιστώ αυτό που θέλουμε να φτιάξουμε χωρίς κανέναν περιορισμό δεν θα μπορέσω καν να ξεκινήσω. Άλλωστε, όπως κάπου είχα ακούσει, η ανάγκη είναι η μητέρα της εφεύρεσης! Έχουμε λειτουργήσει πολύ δημιουργικά στις μεγάλες σκηνογραφίες μας με την ομάδα και η έλλειψη χρημάτων για υλικά έχει σταματήσει πια να με βαραίνει.
Ένα αρκετά ρεαλιστικό σκηνικό όπως στην παράσταση "Iλλινόι" βοηθάει τον ηθοποιό σε σχέση με κάτι πιο αφαιρετικό;
Ελπίζω το σκηνικό να κάνει το δικό του μέρος της δουλειάς – αυτό το ξέρει καλύτερα ο κάθε ηθοποιός μέσα του. Κατά πόσο μπορεί να τροφοδοτήσει τη δική του φαντασία και ευαισθησία και να μπορεί απλώς να υπάρξει μέσα σε αυτό. Οι υπόλοιποι μπορούμε να καταλάβουμε ένα μέρος του τι συμβαίνει – και στη συνέχεια να γίνουμε, ως θεατές, κι εμείς με τη σειρά μας ευαίσθητοι ή όχι. Η αφαίρεση είναι και προσωπικό ζήτημα του κάθε καλλιτέχνη και σίγουρα απ’ τα πιο δύσκολα πράγματα να πετύχουν πραγματικά. Βλέποντας το “Ιλλινόι” σχεδόν κάθε βράδυ, πάντως, νιώθω αρκετή ηρεμία πως η ατμόσφαιρα και οι προθέσεις λειτουργούν και εξελίσσονται.
To κόστος των σκηνικών είναι εμπόδιο στη δουλειά σας;
Πιάνοντας το θέμα από εκεί που το άφησα και νωρίτερα, όχι τόσο όσο παλιότερα. Μετά την πρώτη δεκαετία ζωής της ομάδας (και συγκεκριμένα το έργο “No Love” για το οποίο δημιουργήσαμε τρεις τεράστιες σκηνικές εγκαταστάσεις σε ένα τριώροφο κτίριο στου Ψυρρή) νιώθω βαθιά πως, αν συνδιαλέγομαι μέσα μου καλά με το έργο και «βλέπω» τι θέλω να φτιάξω υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι να το κάνω. Είναι σαν σπαζοκεφαλιά, μ’ αρέσει πραγματικά αυτή η πρόκληση. Ανακυκλώνουμε πολύ λόγω των πραγματικών συνθηκών μας και η ηθική αμοιβή του να βρίσκεις τις πιο τρελές λύσεις είναι τεράστια. Πιστεύω πως η άνεση στο να έχεις τα υλικά για να κάνεις ακριβώς αυτό που θες είναι πολύτιμο πράγμα αλλά, ταυτόχρονα, πως χάνονται πάρα πολλά χρήματα άσκοπα σε παραγωγές από την παρεξήγηση πως ένα μεγάλο budget θα βγάλει και καλό αποτέλεσμα.
Για ποιο άλλο έργο θα θέλατε να δημιουργήσετε το σκηνικό;
Περιμένω με ανυπομονησία να καταπιαστούμε με το Γιώργο με ένα μυθιστόρημα που μας αφορά πολύ και τους δύο και θα παραμείνει «μυστήριο» προς το παρόν! Πιστεύω πως θα είναι... απίθανο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το αγαπώ πολύ και χωρίς να είναι κάτι κραυγαλέο μου έχει αλλάξει τη ζωή. Θα ήθελα πολύ να το ζωντανέψω μέσω αυτής της τέχνης.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
[…] […]