Συνέντευξη με τις Αναστασία Γιαννάκη & Κατερίνα Πατσιάνη για την παράσταση "Κοιμάμαι και άλλες ιστορίες"

Theatro Koimamai Prova Generale/Thalia Galanopoulou

Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής

Τι είναι αυτό που εμποδίζει την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και ποιος ωφελείται από αυτό;

Αναστασία Γιαννάκη: Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι τρέφουμε μεγάλη λατρεία για τον εαυτό μας, συνειδητά ή ασυνείδητα. Και όλοι οι άνθρωποι έχουμε προβλήματα, φόβους και ανασφάλειες, αλλά επειδή είναι κι αυτά κομμάτια του χαρακτήρα μας, λατρεύουμε κι αυτά. Ακόμα και σε αυτό το κομμάτι έχουμε την τάση να συγκρίνουμε τα προβλήματα κάποιου με τα δικά μας για να δούμε ποιος έχει το μεγαλύτερο. Η πραγματική επικοινωνία με τον άλλο είναι η μόνη λύση για να μάθουμε να ζούμε ευτυχισμένοι και να μείνουμε ισχυροί, παρά τα εμπόδια που πάντα θα προκύπτουν. Κι ενώ είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό, η εμμονή που έχουμε με τον εαυτό μας καταφέρνει να μας απομονώσει στο τέλος. Η απομόνωση σε μικραίνει και αυτός ο κόσμος έτσι όπως εξελίσσεται, δυστυχώς, θέλει μικρούς ανθρώπους για να μπορεί να κάνει αυτά που θέλει ανενόχλητος. Βέβαια στο μακρινό αποτέλεσμά του, η έλλειψη επικοινωνίας δεν συμφέρει κανέναν.

Η παράσταση βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στο Bob Theatre Festival 2017. Σας βοήθησε αυτό στη συνέχεια;

Κατερίνα Πατσιάνη: Η παράσταση ‘Κοιμάμαι’ διαγωνίστηκε με πάνω από είκοσι ομάδες και βγήκε πρώτη, αυτό ήταν μια ηθική δικαίωση της προσπάθειάς μας και σίγουρα σε συνδυασμό με το χρηματικό έπαθλο έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα απόφαση δημιουργίας μιας ολοκληρωμένης παράστασης. Διάφορα θέατρα εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους στο να στεγάσουν την παράσταση και εν τέλει καταλήξαμε στο θέατρο 104.

 

Αναλάβατε οι δυο σας εκτός από την ερμηνεία των ρόλων, τη σκηνοθεσία και τη διασκευή του έργου. Νιώθετε αρκετά σίγουρες για ένα τέτοιο δύσκολο εγχείρημα;

Αναστασία Γιαννάκη: Αν είμαστε σίγουρες για κάτι, είναι γι' αυτά που θέλουμε να πούμε μέσα από την δουλειά μας και η ανάγκη μας να τα μοιραστούμε, αλλά και για τη μεταξύ μας σχέση. Γι' αυτά πιστεύω πρέπει να είσαι υπερβολικά σίγουρος. Πιο γενικά όμως, θα πω πως όχι, δεν νιώσαμε σίγουρες ποτέ, ούτε τώρα νιώθουμε σίγουρες κι αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε να σταματήσει, γιατί μας κρατάει σε μια εγρήγορση, που είναι αναγκαία στην δημιουργική διαδικασία. Η σιγουριά στα πράγματα δεν είναι πάντα βοηθητική κι εμείς δεν θέλουμε να σταματήσει το σκάψιμο μέχρι το τέλος των παραστάσεων. Η παράσταση είναι ένα ζωντανό πράγμα που θέλει φροντίδα, θέλει να είσαι ανοιχτός στις αλλαγές που μπορεί να προκύψουν, είναι μια σχέση που αν την θεωρήσεις δεδομένη είναι θέμα χρόνου να χάσει τα έντονα χρώματά της. Είμαστε σίγουρες πως δεν πρέπει να είμαστε σίγουρες.

Μια συμβουλή για κάποιον που δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τους γύρω του, αλλά το θέλει πολύ;

Κατερίνα Πατσιάνη: Συμβουλές δε δίνω, μέσα από την αυτοσυνείδηση έρχονται όλα. Αν δούμε τον κόσμο πόσο μεγάλος είναι, ότι ο χρόνος δεν υπάρχει και εμείς πόσο μικροί και μεγάλοι είμαστε ταυτόχρονα, ο καθένας μας θα βρει αυτόν τον όχι τόσο δύσκολο δίαυλο επικοινωνίας με τους άλλους και πρωτίστως με τον εαυτό του.

Αναστασία Γιαννάκη: Δεν είναι εύκολη η πραγματική επικοινωνία με τον άλλον. Αλλά όταν συμβαίνει, είναι ο μόνος τρόπος, κατά την γνώμη μου, να νιώσεις πλήρης. Γιατί μόνο μέσα από τον άλλο μπορείς να νιώσεις πληρότητα. Και τι κυνηγάμε όλη μας τη ζωή; Αυτή την πληρότητα.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ