Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Ποια νοήματα περνάει το κείμενο στο θεατή;
Το μέχρι πού θα οδηγηθεί η σκέψη του θεατή παρακολουθώντας μία παράσταση, είναι πάντα στην ευχέρειά του. Και αυτό είναι το μαγικό. Εμείς είμαστε εκεί για να αφηγηθούμε μια ιστορία προτείνοντας ένα σύμπαν. Προσκαλούμε τους θεατές να αφεθούν σε αυτό, κάνοντας τους δικούς τους συσχετισμούς και συνειρμούς με τη δική τους πραγματικότητα. Το έργο αυτό είναι μία ωδή στο τώρα, στην έννοια της συνάντησης και στις «σκαλωσιές»που αντιμετωπίζει ο καθένας στη ζωή του.
Τι δυσκολίες αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια των προβών;
Όταν με τον Σταύρο, την Άννα και τη Μαριάννα αντιληφθήκαμε πως η διαδικασία του να ανεβάσουμε αυτή την παράσταση είναι μια «Σκαλωσιά» που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και εμείς οι ίδιοι, συνειδητοποιήσαμε πως μετά από κάθε μας συνάντηση, ήμασταν και σε μία διαφορετική σκηνή του έργου!Όταν φτάσαμε λοιπόν στο«τίποτα» δυσκολευτήκαμε πολύ. Αλλά τότε ήταν που στραφήκαμε ειλικρινά ο καθένας προς τους άλλους και η προσωπική δυσκολία του καθενός έγινε βοήθεια για όλους μας. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει και στο έργο μας. Αν δεν είχαμε αφουγκραστεί ειλικρινά αυτό το «τίποτα», δεν θα είχε νόημα να συνεχίσουμε. Έτσι διεκπαιρεωτικά. Αυτή η δυσκολία έγινε το μεγάλο μας κέρδος και αρωγός στο να εμβαθύνουμε τη δουλειά μας.
Ο χαρακτήρας που υποδύεσαι έχει στοιχεία από εσένα;
Είμαι κι εγώ άνθρωπος της θάλασσας! Φυσικά και υπάρχουν στοιχεία που παρατηρώ σε εμένα. Όλοι άλλωστε έχουμε με κάποιο τρόπο στοιχεία από όλους. Επειδή το έργο είναι σύγχρονο και με αφορά άμεσα, νιώθω μεγάλη σύνδεση τόσο με τον Μίλβο, όσο και με τον Μπούμπο (τους δύο χαρακτήρες δηλαδή). Εντάξει, ίσως λίγο περισσότερο με τον Μίλβο! Και αυτό το αντιλαμβάνομαι ακόμα πιο έντονα όταν λόγια του έργου ξεπηδούν στην καθημερινότητά μου και τότε η σύνδεση με το τώρα και την πραγματικότητα που ζούμε αυτή τη στιγμή γίνεται ακόμα πιο δυνατή. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες είναι σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και η διαδρομή που κάνει ο καθένας προς τον άλλο στην πορεία του έργου, είναι κατά βάθος μία διαδρομή του καθενός προς τις ανεξερεύνητες πλευρές του ίδιου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μία διαδρομή. Και όταν βρισκόμαστε σε μία διαδρομή αληθινά, όλα αυτά που ειλικρινά επιθυμούμε, προκύπτουν. Αυτό βιώνω αυτή τη στιγμή.Όλα αυτά λοιπόν που υπάρχουν στο τώρα μου, θα ήθελα να εξακολουθούν να υπάρχουν και να εξελίσσονται προς την κατεύθυνση που έχω ανάγκη.Γιατί δεν υπάρχει τέλος στη διαδρομή, υπάρχει μόνο το να είσαι συνειδητά σε αυτή και να εμβαθύνεις.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
