Επιμέλεια: Ναντίν Αθανασίου
Συναντήσαμε τη Διευθύντρια Σπουδών της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Θεάτρου "Έκτη Τέχνη", Βάσια Αργέντη και μας μίλησε για την αγάπη της για το θέατρο, τους λόγους, που την ώθησαν στη δημιουργία μιας νέας Δραματικής Σχολής, τα όνειρά και τις σκέψεις της.
Σκηνοθέτης, συγγραφέας και σήμερα και Διευθύντρια Σπουδών της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Θεάτρου “Έκτη Τέχνη”. Αν διαβάσουμε το πλούσιο βιογραφικό σας, είσαστε πολυμαθής και πολυπράγμων. Τι σας ώθησε στην ίδρυση αυτής της δραματικής σχολής; Ποια ιδιότητά σας, σας έχει βοηθήσει πιο πολύ στα καθήκοντα, που έχετε αναλάβει;
Καταρχάς στο πρώτο σκέλος..
Το όνειρο για το θέατρο ταξίδευε μέσα μου από τότε που η μνήμη μου κοντοστέκεται πάνω από την αρχή της εφηβείας μου. Εξ απαλών ονύχων θα μπορούσα να πω… (γελάει) τότε που όλα ήταν ροζ και πετούσαν ψηλά. Μέσα στα χρόνια το χρώμα άλλαξε κι ο ουρανός αυτού του ονειρικού επαγγέλματος έγινε η δική μου γη. Θέλησα να δουλέψω, αλλά πρωτίστως να μάθω, να μάθω, να μάθω. Στη συνέχεια να διαβάσω, να εφαρμόσω και να ξαναγυρίσω στο ψάξιμο της γνώσης. Εκεί που τα «σουσούμια» γίνονται πολλά και αποτελούν βασικά εχέγγυα και όπλα για την όποια δημιουργία. Με ώθησε λοιπόν το όνειρό μου. Ονειρευόμουν μια καλλιτεχνική φωλιά με ανθρώπους, που να μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα, το ίδιο φως. Το θέατρο το έχω μέσα μου σαν μία φωτιά, που μου δίνει ώθηση για να γεννιέμαι ξανά και ξανά… Ήθελα αυτό το κάψιμο να μπορώ να το μεταλαμπαδεύσω και σ' άλλους ανθρώπους, οι οποίοι θα μπορούσαν να το συναισθανθούν.
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος τώρα..
Δεν νομίζω πως έχω πολλές ιδιότητες. Απλώς μπήκα και μελέτησα και συνεχίζω να μελετώ αρκετά πεδία διαφορετικών (φαινομενικά) γνωστικών σημείων. Πιστεύω ακράδαντα πως ο «καλλιτέχνης» οφείλει να διδάσκεται σ' όλη του τη ζωή. Να μελετά τόσο σαν να θέλει να ρουφήξει όλον τον κόσμο μέσα σ' ένα ποτήρι νερό και να αφομοιώσει την ομορφιά, την ουσία και το βάθος αυτού του κόσμου. Θαρρώ πως στον χώρο των τεχνών και δη του θεάτρου δεν υπάρχει γνωστικό αντικείμενο, που να μην δύναται να προσφέρει κάτι στην δική μας ετεροτοπία!
Συναντάτε δυσκολίες ως διευθύντρια σπουδών και σε ποιους τομείς;
Είμαι φύσει οργανωτικός και ψύχραιμος άνθρωπος με ιώβεια υπομονή, οπότε σίγουρα αυτό επικουρεί στο να αντιμετωπίζω τους σκοπέλους και τα απροσδόκητα πρωινά ή απογεύματα.
Όλες οι εργασίες, όπως κι οι δικές μας έχουν τις δύσκολες και τις εύκολες στιγμές τους.
Ειρήσθω εν παρόδω, η μόνη ίσως πιο περίεργη κατάσταση, που βίωσα ούσα διευθύντρια σπουδών, ήταν η αντιστασιακή καλλιτεχνική κατάσταση απέναντι στο Προεδρικό Διάταγμα, που προσπάθησε τόσο να θίξει το άλας της θεατρικής μας εκπαιδευτικής γης! Αλλά ακόμη και τότε, νομίζω πως βρήκα μαζί με τους συνεργάτες μου το σθένος και τον τρόπο να αγκαλιάσουμε τον πανικό των φοιτητών μας και να σταθούμε άξιοι δίπλα σε εκείνους και απέναντι σε ό,τι μας «πολεμούσε» (και ακόμη μας πολεμά!!!)
Πείτε μας λίγα λόγια για τη σχολή θεάτρου, τις δράσεις της και το ανθρώπινο δυναμικό της;
Η σχολή μας όπως και το επικοινωνούμε είναι ένα μικρό «σχολείο» που δίνει έμφαση στην ουσία της ενθάρρυνσης, της απαιτητικής εκπαίδευσης και της συνεργατικής διάθεσης όλων των μαθητών. Είναι καλλιτεχνική φωλιά γεμάτη αγάπη, γεμάτη ανθρώπους φωτεινούς, άξιους, δοτικούς και πολύ πολύ ταλαντούχους! Από τη γραμματεία της σχολής έως και όλους τους καθηγητές. Νιώθω ευλογία για την συνύπαρξη μου μ' όλους αυτούς τους ανθρώπους. Πολλοί δε, μιλούν γι' αυτήν τη σχολή μ' ένα «ΜΑΣ», που δεν δύναμαι να το κάνω στην άκρη. Υποδηλώνει το οικείο, την αγάπη, το ένα με λίγα λόγια: το Ζητούμενο!
Σε ό,τι αφορά τις δράσεις της σχολής μας και γενικότερα για το πώς λειτουργεί, θα ήθελα να αναφέρω πως πέραν της Δραματικής Σχολής, διαθέτει Short Τμήματα (πρόκειται για τμήματα, που σε μία αρκετά μικρότερη εκπαιδευτική εμβέλεια χρονική και γνωστική αγγίζουν το πρόγραμμα της δραματικής σχολής) ερασιτεχνικά, σεμιναριακά εργαστήρια, καθώς επίσης διοργανώνουμε και ιδιαίτερες επιμορφωτικές εκδρομές στο εξωτερικό κάθε χρόνο.
Ποια είναι η σχέση σας με το θέατρο; Το έχετε χαρακτηρίσει ως τόπο συνάντησης όλων των τεχνών. Είναι για εσάς η ύψιστη μορφή αυτών;
Προφανώς. Εκεί συναντιέται το σύμπαν. Συρρικνώνεται και μονομιάς μεγεθύνεται! Αυτό το σύμπαν είναι ανάσα γι' εμένα!
Υπάρχει κάποιο έργο σας, που σας έχει σημαδέψει; Ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Η Νούρα «ένα πένθιμο μπλουζ» φυσικά! Ένα έργο, που μιλάει την ανθρωπιά με τόσο οξύ και βαθύ τρόπο, που δεν μπορεί παρά να με ανατριχιάζει κάθε φορά, που ταξιδεύω στους ήχους και τις λέξεις του. Πέραν της υπέροχης συνεργασίας, που είχα μ' όλους τους υπέροχους συντελεστές (την Μαριάννα Τουμασάτου, η οποία ήταν συγκλονιστική στον παρόντα ρόλο, τον Γιάννη Χαντέλη, την Ανδριάνα Μπάμπαλη, την Αρετή Κετιμέ, την Μαρία Παπαγεωργίου, την Τζούλι Τσόλκα , την Θεώνη Φύτρου και την Σωτηρία Χρυσικοπούλου), πέραν της αλήθειας, που πρέσβευε, που ήμουν πολύ εγώ μέσα σε αυτήν, ήταν φυσικά και η αγκαλιά του κόσμου κι η ηθική επιβράβευση που ήρθε με 3 βραβεία. Με μεγάλη συγκίνηση έμαθα πως και στο ΘΟΚ της Κύπρου η ομάδα, που πήρε τα δικαιώματα της Νούρα για το Θεατρικό Φεστιβάλ, κέρδισε το πρώτο βραβείο! Αυτό συνεπάγεται πως ο κόσμος κάτι ένιωσε! Αγκαλιάστηκε πολυπλεύρως! Νιώθω ένα ιδιαίτερο γέμισμα και περίσσια ζεστασιά!
Πόσα χρόνια κλείνετε σ’ αυτόν χώρο; Κάντε μας έναν απολογισμό.
Από 19 χρονών ασχολούμαι με το θέατρο. Είχα την τύχη να εργασθώ με σπουδαίους ανθρώπους ακόμη και πριν μπω στη Δραματική Σχολή. Κλείνω 20ετία πλέον.
Νομίζω όμως ότι είμαι πολύ μικρή ακόμη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) για να βουτήξω στον ωκεανό των εμπειριών, ώστε να σας κάνω έναν απολογισμό. Προς το παρόν έχω μπροστά μου μία μικρή λίμνη εμπειριών… Έχουμε ακόμη για να μάθουμε πολλά χρόνια…!!!
Ποιο είναι το πιο βαθύ σας όνειρο, που επιθυμείτε να πραγματωθεί στον χώρο αυτόν;
Να μην σταματήσω να καίγομαι για το θέατρο και να μπορέσω κάποια στιγμή να πω ότι πρόσθεσα και δεν αφαίρεσα από κάτι, που αγάπησα πολύ. Γενικότερα είμαι της άποψης, πως πρέπει να παραμένουμε σε κάτι, που αγαπάμε, μονάχα αν έχουμε να του προσφέρουμε ουσιαστικά, όχι απλώς να νομίζουμε πως δυνάμεθα να το «μεγαλώσουμε»! Υπάρχει κάτι σημαντικό εδώ, σ' αυτήν τη σκέψη: το κενό μεταξύ του «νομίζω» και του όντως «έτσι είναι». Ελπίζω σ' αυτό το «όντως έτσι είναι» λοιπόν και στην επιστροφή στο απλό και σπουδαίο φωτεινό θέατρο!
Επόμενα βήματα; Κάποιο νέο project;
Έχω στα σκαριά δύο συνεργασίες, αλλά δεν είναι της παρούσης ακόμη! Σαν project μπορώ να επικοινωνήσω μόνο τη δημιουργία ενός Black Box Theatre της Σχολής μας, στο οποίο ελπίζω να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε με την ψυχή μας! Πρόκειται για έναν χώρο, που θα μπορούν φοιτητές και καθηγητές να δημιουργούν τις δικές τους ιδέες, παραστάσεις, παρουσιάσεις, αλλά θα μπορεί και να φιλοξενεί διάφορες θεατρικές ομάδες.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κουβέντα, που είχαμε και περιμένουμε με ανυπομονησία τα νέα σας project!
