Συνέντευξη με την Αγγελική Παρδαλίδου για την παράσταση "Το φιντανάκι"

Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής

Πρωταγωνιστείτε στο "Φιντανάκι". Ήταν δύσκολο να ανέβει ένα έργο εκείνης της εποχής, σήμερα;
Το έργο είναι γραμμένο από το σπουδαίο Παντελή Χορν, τον πατέρα του μεγάλου μας ηθοποιού, Δημήτρη Χορν. Το έγραψε το 1921, μια εποχή μεγάλης πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα η οποία έχει πτωχεύσει πριν μερικά χρόνια και είναι κάτω από τον οικονομικό έλεγχο των μεγάλων δυνάμεων… Αυτή η κατάσταση σαν να μας είναι γνώριμη θα έλεγα. Άρα το κοινωνικοοικονικοπολιτικό πλαίσιο είναι παρόμοιο. Η προδοσία, ο έρωτας, η ανάγκη, η πατρική αγάπη είναι έννοιες διαχρονικές, αθάνατες. Ένας άνθρωπος που υποφέρει, μας συγκινεί είτε υποφέρει το 1921 είτε υποφέρει το 2018…ξέρουμε βαθιά μέσα μας πώς είναι αυτό. Άρα και από το συναισθηματικό κομμάτι το έργο αφορά. Εκείνο που διαφέρει είναι το ηθικό πλαίσιο εκείνης της εποχής και η θέση της γυναίκας. Η σημασία του να είναι μια κοπέλα αγνή. Αυτό ευτυχώς έχει αλλάξει, ωστόσο είναι τόσες πολλές οι ελληνικές ταινίες και τα κείμενα εκείνης της εποχής και της κουλτούρας που μας είναι αυτή η κατάσταση ¨οικεία¨σε ένα ηθογραφικό πλαίσιο.

Άρα κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο θέατρο Χυτήριο ζωντανεύουμε μια ιστορία με άρωμα εκείνης της εποχής που μπορεί ωστόσο να μας συγκινήσει γιατί αυτούς τους ήρωες τους ξέρουμε , αυτοί οι άνθρωποι μας μοιάζουν.

Τι σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση σ αυτό το έργο;
Καταρχάς κατάλαβα πόσο παρεξηγημένο ήταν το έργο μέσα στο κεφάλι μου. Στη δραματική σχολή είχα αναγκαστεί να διαβάσω πολλά ελληνικά έργα σε σύντομο χρονικό διάστημα, οπότε δεν είχα δώσει την απαραίτητη προσοχή σε κανένα. Έτσι νόμιζα ότι το Φιντανάκι ήταν ένα μελό έργο μιας άλλης εποχής. Λάθος. Μεγάλο λάθος. Έχει έναν μελοδραματικό τόνο ίσως σε κάποια σημεία αλλά είναι ένα λαϊκό, αληθινό και πολύ συγκινητικό κείμενο.

Άλλο ένα σημείο που μου έκανε εντύπωση είναι γιατί το ονόμασε Φιντανάκι. Όλο το νήμα της ιστορίας το ξετυλίγει η κυρία Κατίνα, η γυναίκα που τα οργανώνει όλα και γίνονται τελικά αυτά που γίνονται… Στην πορεία όμως των προβών και διαβάζοντας κείμενα και αναλύσεις για το έργο κατάλαβα ότι το Φιντανάκι, αυτό το κορίτσι, η Τούλα μου, αντιπροσωπεύει την ελπίδα της νέας γενιάς. Και το παράπονο του Χορν και η αγωνία του ήταν αν θα κοπούνε τα φτερά στη νέα γενιά, όπως στο Φιντανάκι ή θα καταφέρει να ανθίσει και να βγάλει την Ελλάδα σε μια νέα εποχή ευημερίας και ελπίδας.

Πώς είναι η συνεργασία σας με την σκηνοθέτη Ευτυχίας Αργυροπούλου;
Η Ευτυχία είναι ένα άτομο στο οποίο έχω μεγάλη αδυναμία. Σέβεται απόλυτα τους συνεργάτες της, είναι ανοικτή σε προτάσεις και μπορεί να σε καθοδηγήσει εκεί που θέλει χωρίς να νιώσεις πίεση και επιβολή. Έχει εμμονή με την αισθητική και αυτό αγκαλιάζει όλο το έργο. Στη συγκεκριμένη παράσταση ήρθε με μια πολύ σαφή και ωραία ιδέα. Αξιοποίησε το φυσικό φως, γιατί ήθελε όπως δύει ο ήλιος να δύουν και οι ήρωες. Άλλαξε την οπτική των θεατών στην αυλή του Χυτηρίου ώστε η δράση να γίνεται με φόντο τα υπέροχα πέτρινα σπιτάκια που υπάρχουν εκεί και κατευθείαν να βρίσκεται το κοινό σε μια παλιά αθηναϊκή αυλή. Η γραμμή των ερμηνειών είναι ρεαλιστική. Επέλεξε ηθοποιούς που πραγματικά ανταποκρίνονται στον κάθε ρόλο και συναισθηματικά και οπτικά. Κράτησε την αίσθηση της παλιάς φωτογραφίας στην προώθηση της παράστασης και επίσης τα φώτα και τα κουστούμια μας έχουν μια αισθητική σέπιας. Μέσα από δραματουργική ανάλυση και επειδή στην παράσταση ο κάθε ρόλος συμβολίζει και κάτι, πήρε το δημιουργικό ρίσκο να προτείνει την ένωση δυο ρόλων, του θείου και του Γιαβρούση σε έναν ρόλο ο οποίος αντιπροσωπεύει το χρήμα, την εξουσία, τη δύναμη που τελικά φθείρει και διαφθείρει τους ήρωες. Αγάπησε το έργο και ζωντάνεψε το όραμά της, καταφέρνοντας να κάνει και εμάς να το αγαπήσουμε και να το ακολουθήσουμε.

Η Ευτυχία παίζει και το ρόλο της Φρόσως στην παράσταση, που είναι η μητέρα της Τούλας. Είναι πολύ δύσκολο να παίζεις και να σκηνοθετείς ταυτόχρονα αλλά τα κατάφερε. Επίσης κάτι που είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας. Πάλεψε και διεκδίκησε να δουλεύουμε με έναν υπέροχο παραγωγό τον Γιάννη Βλάχο, που ήταν πάντα κοντά μας και πραγματικά σέβεται το επάγγελμα του ηθοποιού.

Πώς σας έγινε η πρόταση για να πρωταγωνιστήσετε στο "Φιντανάκι" φέτος το καλοκαίρι;
Αυτή είναι μια ιστορία από αυτές που όταν την λες κάποιος θα σκεφτεί από μέσα του «σιγά να μην έγινε αυτό». Και όμως. Λοιπόν, έχω μόλις γυρίσει το Μάρτιο από Κύπρο όπου έμεινα κάποιους μήνες λόγω δουλειάς . Περίεργη κατάσταση στα οικονομικά μου, περίεργη κατάσταση στα επαγγελματικά μου, περίεργη κατάσταση στα αισθηματικά μου… περίεργα όλα. Κάθομαι λοιπόν και λέω «θέλω πραγματικά και μέσα από την ψυχή μου να χτυπήσει το τηλέφωνο και να μου κάνουν μια πολύ ωραία επαγγελματική πρόταση». Το σκεφτόμουν συνέχεια για δυο μέρες. Και χτύπησε το τηλέφωνο… και ήταν η Ευτυχία…και ξεκίνησε το Φιντανάκι…και ναι…θαύματα γίνονται και υπάρχει μαγεία…

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ