Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Πλατής
Οι παθογένειες της εποχής μας έχουν αλλάξει σε σχέση με αυτές που υπήρχαν όταν γράφτηκε το έργο;
Όσο κι αν εξελίσσεται η κοινωνία και ο άνθρωπος μέσα σε αυτήν, οι παθογένειες που κυνηγούν το ανθρώπινο είδος πιστεύω πως παραμένουν ανά τους αιώνες οι ίδιες. Η Εξουσιολαγνεία, το κυνήγι του φαίνεσθαι, η επιδειξιομανία, η ξενομανία, ο μιμητισμός, η εκμετάλλευση, η υποκρισία. Γίνεται ένα μόνιμο παιχνίδι, δίχως τέλος, για το ποιός θα επικρατήσει και εντέλει όλοι τους βγαίνουν χαμένοι. Ίσως κερδισμένοι να βγουν όσοι καταφέρουν να ξεφύγουν από όλο αυτό.
Είσαι ικανοποιημένη με το ρόλο σου στην παράσταση;
Διαφέρει από ό,τι έχω κάνει ως τώρα κι αυτό είναι μεγάλη χαρά για έναν ηθοποιό. Ο ρόλος του κονφερανσιέ που μπαίνει και βγαίνει από διάφορους ρόλους χρειάστηκε ιδιαίτερο χειρισμό. Επίσης, ο τρόπος που δουλεύτηκαν οι ρόλοι σε αυτή την παράσταση λειτουργεί ως παζλ καθώς κουμπώνουν ο ένας με τον άλλον κυρίως ρυθμικά. Ένιωσα λοιπόν έντονα την έννοια της ομάδας! Ουσιαστικά έχω 3 ρόλους στην παράσταση, και μπορώ να πω ότι ο αγαπημένος μου είναι αυτός της Φιλιππίνας. Μια σαγηνευτική γυναίκα, η οποία εκμεταλλευόταν και έκανε τους άντρες ό,τι ήθελε με ύπουλα μέσα. Ίσως είναι ο αγαπημένος ρόλος που ενσαρκώνω γιατί είναι τόσο μακριά από εμένα. Επίσης έχω την τύχη να ερμηνεύω κι ένα τραγούδι ως Φιλιππίνα μαζί με τον αγαπημένο συνάδελφο Νίκο Μέλλο και θα έλεγα ότι είναι μια στιγμή της παράστασης για την οποία πάντα αδημονώ. [στίχοι Ευγενία Μαραγκού/ μουσική Κώστας Νικολόπουλος]
Οφείλω να πω πως η μεγαλύτερη μου χαρά δεν αφορά σε κάποιο ρόλο, αλλά στο γεγονός ότι είχα υπέροχους συνεργάτες με τους οποίους ελπίζω να έχω την τύχη να ξανασυνεργαστώ!
Η κίνηση, ως ερμηνευτικό μέσο, που υπάρχει έντονα και στην παράσταση είναι το δυνατό σου σημείο ως ηθοποιός:
Η μαμά μου λέει ότι πρώτα χόρεψα και μετά περπάτησα. Έκανα αρκετά χρόνια χορό – από μπαλέτο μέχρι λάτιν, οριεντάλ και ελληνικούς χορούς. Οτιδήποτε έχει ρυθμό μου έρχεται αρκετά φυσικά. Αν και προϋπάρχει η κλίση σε κίνηση και τραγούδι, συνεχίζω να τα δουλεύω και να βλέπω εξέλιξη. Παρόλ‘ αυτα δεν θα τα χαρακτήριζα ως δυνατό μου σημείο ως ηθοποιός. Ίσως αν έπρεπε να διαλέξω ένα δυνατό μου σημείο αυτό να είναι η διαθεσιμότητα μου στο να δοκιμάζομαι συνεχώς, να μαθαίνω, έχοντας φυσικά ως εργαλεία τις όποιες «ευκολίες» μου.
Η μέχρι τώρα εμπειρία σου στη σκηνή έχει ανατρέψει κάτι από αυτά που θεωρούσες δεδομένο?
Νομίζω πως είναι τέτοιο το επάγγελμα του ηθοποιού που δεν έχεις τίποτα ως δεδομένο για να ανατραπεί. Τουλάχιστον εγώ. Μπαίνω με ανοιχτούς ορίζοντες, ανοιχτές κεραίες και απλώς διευρύνεται ο κόσμος . Εξελίσσεται η τέχνη σου, εσύ μέσα από αυτήν και παράλληλα συνδέεσαι με έναν απερίγραπτο τρόπο με τους συναδέλφους σου έχοντας έναν κοινό στόχο. Οπότε ίσως αντί για τον όρο ανατροπές, θα έλεγα ότι συναντώ εκπλήξεις.
Τα socialmedia τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου; Τα θεωρείς σημαντικό στοιχείο της επαγγελματικής και της προσωπικής σου ταυτότητας;
Παρόλο που ζούμε στην εποχή της εικόνας, δε θεωρώ ότι η ζωή σου πρέπει να καθορίζεται από τα κοινωνικά δίκτυα. Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που έχω επιλέξει να τα έχω στη ζωή μου, αλλά προσπαθώ να τα χρησιμοποιώ και όχι να με χρησιμοποιούν. Είναι ένας τρόπος να έρχεσαι σε επαφή με την τέχνη σε κάθε γωνιά της γης, με συναδέλφους , με άλλους καλλιτέχνες κτλ.
Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που δεν τα προτιμούν. Δεν θεωρώ ότι μια τέτοια απόφαση είναι αυτή που καθορίζει την πορεία σου επαγγελματικά, αλλά σίγουρα βοηθάει και κάνει πιο εύκολη την επικοινωνία και τη δικτύωση. Για παράδειγμα είναι πιο εύκολο να σε δει ένας casting director ή να έρθουν να σε δουν στο θέατρο. Οπότε, ναι στα social media, αλλά με μέτρο!
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
