Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
Πρωταγωνιστείτε σε μια παράσταση που πραγματεύεται τη χειραφέτηση των γυναικών, πραγματικά μου φαντάζει τελείως ανορθόδοξο που εν έτη 2024 δε έχουμε στο μυαλό μας ξεκάθαρα τέτοια ζητήματα, ποια η δική σας γνώμη;
Μου φαίνεται απίστευτο ότι νιώθουμε την ανάγκη ν 'ανεβούμε στη σκηνή και να μιλήσουμε
για ζητήματα περί ελευθερίας του λόγου και της προσωπικότητας. Όσο και να θέλουμε να
ονομάζουμε την κοινωνία που ζούμε προοδευτική, η γυναίκα αντιμάχεται κάθε μέρα να
σηκώσει το ανάστημα της σε μια κοινωνία που επιμένει να θέλει να της υποδεικνύει πως
πρέπει να μιλάει και να σκέφτεται. Μπορεί να μη γίνεται με τόσο προφανή τρόπο πλέον
αλλά εχει εμποτιστεί τόσο βαθιά μέσα μας η πίστη οτι υπάρχει ενας κοινωνικά αποδεκτός
τρόπος που θα ζούμε τη ζωή μας, ένας κοινωνικά αποδεκτός τρόπος που μπορούμε να
αγαπάμε, για να μην είναι ενάντια στη «φύση μας» (!), και αυτό φυσικά δεν περιορίζεται
μόνο στη γυναίκα. Νιώθουμε σαν κοινωνία όχι μόνο την ελευθερία, αλλά την υποχρέωση
να εκφράσουμε την άποψη μας για τη ζωή του άλλου και να του υποδείξουμε ποιός είναι ο
σωστός τρόπος να ζήσει, λες και υπάρχει κάποια συνταγή. Είναι παράδοξο να νιώθουμε την
ελευθερία να κρίνουμε τη ζωή και τις επιλογές του διπλανού μας, ποιος μας την έδωσε
αυτή την ελευθερία; Οι γυναίκες στη παράσταση μας φωνάζουν δε με νιώθεις, θέλω να
τρέξω, θέλω να μάθω πως θα τα καταφέρω να ζήσω, θέλω να κριθώ, κάτω η ευτυχία της
υποταγής. Η κοινωνία όμως έχει αυτιά για την κραυγή;
Ο ρόλος σας τι ακριβώς πραγματεύεται;
Ο ρόλος μου μέσα στη παράσταση είναι μεταβλητός. Ορίζεται από τους ανθρώπους που
συναντά η γυναίκα και την διαμορφώνουν από τη γέννηση της μέχρι την έξοδο από το
κουκούλι, αν καταφέρει να την πραγματώσει και με όποιο κόστος. Υπάρχει όμως μια στιγμή
όπου η μάσκα των ρόλων που μας έχουν δοθεί κοινωνικά πέφτει και βλέπουμε για λίγο τι
υπάρχει στη ψυχή αυτών των γυναικών.
Τι είναι αυτό που σας κάνει στις δουλειές να αποδίδετε τα μέγιστα;
Η αγάπη για αυτό που κάνω.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σας σήμερα, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο;
Οι προσωπικές μας προσδοκίες πιστεύω πως διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό από την
κοινωνία που μας περιβάλλει. Θα ήθελα να είμαι ειλικρινής και στοργική απέναντι στον
εαυτό μου πρώτα, για να μπορώ να είμαι και με τους άλλους. Να καταφέρνω να κρατάω το
ανάστημα και τα όνειρα μου ζωντανά απέναντι σε μια κοινωνία που συνεχώς τα ματαιώνει.
Πείτε μου ένα δικαίωμα που θα θέλατε να θεσμοθετηθεί στο χώρο σας και
δεν έχει μέχρι τώρα;
Νομίζω ότι έχουν γίνει πολλές διεκδικήσεις και βήματα από το Σωματείο Ελλήνων
Ηθοποιών για τη θεσμοθέτηση βασικών δικαιωμάτων. Φυσικά και αυτός ο τομέας, όπως
πολλοί άλλοι, νοσεί στην διατήρηση των δικαιωμάτων στη πράξη. Πρόσφατα ήρθαμε
αντιμέτωποι με την υπουργική απόφαση για την υποβάθμιση των πτυχίων μας που έρχεται
μάλλον ως απόρροια της γενικής γνώμης ότι οι ηθοποιοί δεν είναι επαγγελματίες και για αυτό
συχνά δουλεύουν απλήρωτοι ή κακοπληρωμένοι. Όταν έχεις αφιερώσει χρόνια σπουδών,
έχεις περάσει από εξετάσεις του υπουργείου και έχεις πιστοποιηθεί είσαι επαγγελματίας.
Σα νέα ηθοποιό αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι δεν υπάρχουν ανοιχτές
ακροάσεις ώστε να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους, πέραν του Εθνικού θεάτρου που δεν
έχουν ιδιαίτερα συμπεριληπτικό χαρακτήρα και είναι μέσα στο χρόνο δύο με τρείς.
Μελλοντικά σχέδια...
Προς το παρόν αφιερώνομαι με χαρά και ευγνωμοσύνη σε αυτή τη δουλειά με βασικό μου
στόχο να χαρούμε τη περίοδο των παρατάσεων. Να δούμε εμάς να εξελισσόμαστε μέσα
σε αυτό , να συνομιλούμε με τον κόσμο που θα σταθεί απέναντι μας να του μιλήσουμε για
αυτά που έχουμε να πούμε και βλέπουμε που θα μας οδηγήσει αυτό στο μέλλον..!
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
