Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
Ως Μάρω πρωταγωνιστείς στη παράσταση «Με δύναμη από την Κηφισιά» στο θέατρο του Μικρού Κεραμεικού, όπου τέσσερις γυναίκες βρίσκονται σε κατάσταση υστερίας, ηρεμιστικά, σοκολάτες και ένα ταξίδι-φάντασμα στην προσπάθειά τους να ξορκίσουν το ανικανοποίητο της ύπαρξής τους. Άραγε Θα τα καταφέρουν; Πες μας λίγα λόγια…..
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη για αυτήν την δουλειά. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο του Δημήτρη Κεχαΐδη και της Ελένης Χαβιαρά από το οποίο ξεπηδά ολόκληρο το σύμπαν τεσσάρων γυναικών που αναζητούν να γεμίσουν το κενό και την μοναξιά τους. Εγώ, υποδύομαι την Μάρω, μια γυναίκα "βουτηγμένη" στο συναίσθημα που παρασύρει και παρασύρεται ενώ παράλληλα μάχεται για αυτό που εκείνη αντιλαμβάνεται ως "Απελευθέρωση" . Η σχέση αυτών των γυναικών είναι αυτό που με συγκινεί περισσότερο από όλα. Εξαρτητική, απόλυτη, μα τόσο γήινη. Πιστεύω πως πρόκειται για τέσσερα παράλληλα δράματα σε μία κωμωδία.
Έχεις συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη με τη Λίλλυ Μελεμέ που αφήνει το αποτύπωμα της σε κάθε παραγωγή που αναλαμβάνει, πως είναι η συνεργασία μαζί της;
Στάθηκα πολύ τυχερή καθώς η Κ. Μελεμέ υπήρξε δασκάλα μου στην δραματική σχολή και η συνεργασία μας ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά. Είναι πολύ σημαντικό και αναγκαίο πιστεύω να υπάρχουν άνθρωποι και καλλιτέχνες στον χώρο όπως εκείνη, γεμάτοι όραμα, ελευθερία, αγάπη και σεβασμό απέναντι στην τέχνη και τον άνθρωπο. Είναι πραγματικό Δώρο αυτή η συνεργασία.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να θες να υπηρετείς την υποκριτική τέχνη;
Νιώθω πως εκεί κρύβεται μια μορφή δημιουργικού "διακτινισμού" . Μπορείς να βρεθείς οπουδήποτε, να γίνεις ο οποιοσδήποτε και να συσχετιστείς με το οτιδήποτε. Είναι ένας διαρκής και αποκαλυπτικός διάλογος ανάμεσα σε σένα και τον εκάστοτε ρόλο. Το πιο όμορφο βέβαια στην τέχνη αυτή είναι η ομάδα και η λειτουργία της. Είμαι πολύ ευγνώμων για τους συνοδοιπόρους μου. Την Πηνελόπη , την Φλωρεντία , την Δέσποινα , τον Πάρη , την Παυλίνα , την Λυδιά και την Μαρίνα. Χωρίς αυτούς το ταξίδι από την Κηφισιά για την Ταϊλάνδη δεν θα είχε ξεκινήσει.
Τι σημαίνει φτασμένος ηθοποιός;
Στο μυαλό μου είναι κάπως αντιφατικό. Ο όρος "φτασμένος" εμπεριέχει ένα "τέλος" που νιώθω πως δεν ταιριάζει στην τέχνη. Συχνά συνδέεται με την "επιτυχία" αλλά προσωπικά πιστεύω πως η διαδρομή ενός ηθοποιού καθορίζεται από τα σημεία που θα διασχίσει και όχι από τις στιγμές "αναγνώρισης".
Έχεις συναντήσει αλαζονεία στο χώρο;
Η αλήθεια είναι πως ναι , αλλά δεν θα ήθελα να σταθώ σε αυτές τις περιπτώσεις. Κυρίως έχω συναντήσει πολύ φωτεινούς ανθρώπους, εξαιρετικούς συνεργάτες και πολύ λειτουργικές ομάδες. Αυτές τις εμπειρίες κρατάω και ανυπομονώ για τις επόμενες.
Σε βγάζει κάτι εκτός εαυτού;
Ο χώρος της Τέχνης είναι ένα αρκετά απαιτητικό επαγγελματικό περιβάλλον στο οποίο καλείσαι να εκτεθείς, να μοιραστείς και να συνυπάρξεις με ανθρώπους και ομάδες. Η ασυνέπεια ίσως να είναι κάτι που με δυσκολεύει , όμως όταν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός πιστεύω πως όλα μπορούν να λειτουργήσουν.
Τι έπεται;
Έπονται πολλά και διάφορα αλλά δεν μπορώ να πω κάτι ακόμα... Μέχρι τότε όμως, θα σας περιμένουμε στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός όπου απογειωνόμαστε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 .
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
