Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Πλατής
Τι ενδιαφερον θα μάθει ο θεατής μέσα από την παράσταση;
Ο θεατής θα πάρει μια γεύση από την ιστορία των πρώτων 30 περίπου χρόνων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Θα θυμηθεί, κατ’ αρχάς ότι ο Όθωνας και η Αμαλία ήταν οι πρώτοι βασιλείς του κράτους αυτού, κάτι το οποίο είναι μεν γνωστό, αλλά η εικόνα του σύγχρονου Έλληνα για το πότε και το πως είναι μάλλον θολή. Η βασιλεία του Όθωνα, αμέσως σχεδόν μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, σφράγισε την «γέννηση» της Ελλάδας με τις παθογένειες που εντοπίστηκαν και αναδείχθηκαν για πρώτη φορά τότε. Στην δράση μας θίγονται ζητήματα που έχουν σχέση με την οικονομική εξάρτηση της Ελλάδας από Ευρωπαϊκές δυνάμεις, την παραχώρηση του Συντάγματος το 1843, την ατεκνία των βασιλέων και τις επιπτώσεις της, τη ματιά των ευρωπαίων για το νέο ελληνικό βασίλειο και τους Έλληνες, τη ματιά του λαού για τους βασιλείς αλλά και σχετικά με την ζωή του Όθωνα και της Αμαλίας μετά την εκθρόνισή τους, στο Μπάμπεργκ της Βαυαρίας. Τέλος, επειδή όλα αυτά έρχονται στην σκηνή με έναν παιγνιώδη και χιουμοριστικό τρόπο, ελπίζω ότι θα του ξυπνήσει το ενδιαφέρον για μάθει περισσότερα για την περίοδο αυτή από έγκυρες ιστορικές πηγές.
Ποιό είναι το τελικό σου συμπέρασμα για το χαρακτήρα του Όθωνα;
Ήταν ένα ηγεμόνας με ειλικρινείς προθέσεις να βοηθήσει τον τόπο να προκόψει, αλλά που δεν είχε τις ικανότητες να το πετύχει. Του έλλειπαν μάλλον η πολιτική οξυδέρκεια, η ικανότητα των διπλωματικών ελιγμών για να κερδίσει την εύνοια των Μεγάλων Δυνάμεων, η ψυχραιμία για να μπορεί να λαμβάνει γρήγορες αποφάσεις και ακόμη η ικανότητα να προκαλεί τον σεβασμό ως ηγέτης. Αυτή η τελευταία ικανότητα είναι πολύ σημαντική για έναν Ελέω Θού μονάρχη, όπως ο ίδιος ήθελε να είναι, χωρίς συνταγματικές παραχωρήσεις στον λαό. Οι πολλές ομολογουμένως αρετές του χαρακτήρα του, η εντιμότητα, η καλοσύνη, η εργατικότητα, δεν στάθηκαν αρκετές να φέρουν στην υπό διαμόρφωση ελληνική κοινωνία δικαιοσύνη και ευημερία.
Ο Πύργος της Βασιλίσσης τι επίδραση έχει στην παράσταση;
Καταλυτική πιστεύω. Το κτήμα του Πύργου Βασιλίσσης αποτελεί μια όαση μεσα στον αστικό ιστό. Μόλις περάσει κανείς την πύλη του, σχεδόν εξαφανίζεται ο θόρυβος της πόλης και νιώθει ότι έχει μεταφερθεί στην εξοχή. Ακούγονται μόνο τα πουλιά και τα χλιμιντρίσματα από τα άλογα που σταβλίζονται στις εγκαταστάσεις που υπάρχουν από τον καιρό της Αμαλίας (ήταν δεινή αμαζόνα, αν και συχνά οι γιατροί της απαγόρευαν την ιππασία λόγω των προσπαθειών να μείνει έγκυος). Όταν μπαίνω στο κτήμα έχω την ίδια αίσθηση όπως όταν μπαίνω στον Εθνικό Κήπο. Βρίσκομαι δίπλα σε μεγάλες λεωφόρους, αλλά ακούω σχεδόν μόνο τα πουλιά. Έχει και ο Πύργος την ίδια «δόνηση» με τον Εθνικό Κήπο, μια ανάγκη για γαλήνη και επαφή με τη φύση. Άλλωστε ίδια γυναίκα έφτιαξε και τους δύο χώρους. Ο ίδιος ο Πύργος είναι τόσο επιβλητικός, που αυτόματα, μαζί με το φυσικό περιβάλλον, δημιουργεί ένα φυσικό σκηνικό με το οποίο συνομιλεί το κείμενο. Η τροφοδότηση από αυτό το φυσικό σκηνικό είναι πολύ μεγάλη για εμένα ως ηθοποιό. Φαντάζομαι και για τον θεατή, που βρίσκεται μέσα στον χώρο που έφτιαξε το ίδιο το ιστορικό πρόσωπο που εμφανίζεται και στην δράση που παρακολουθεί.
Επομενα θεατρικά σχέδια;
Στα προσεχή σχέδια είναι ένα project-αναστοχασμός για τον χρόνο που περνάει: πόσα έχουμε καταφέρει από αυτά που ονειρευόμασταν όταν ήμασταν νεότεροι, τι γεύση έχει η μέση ηλικία, η φυσική φθορά και η συνειδητοποίηση ότι... μεγαλώσαμε! Βρίσκομαι στο στάδιο της συλλογής υλικού. Ακόμη, ένα podcast που θα έχει σχέση με την λογοτεχνία του φανταστικού, αλλά αυτό είναι ακόμη συγκεχυμένο στο μυαλό μου. Πάντως, θα έχει έναν pure fun χαρακτήρα!
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
