Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας», το θεατρικό έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου παρουσιάζεται, στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος και εσείς είστε ένα κομμάτι αυτής της επιτυχημένης παράγωγης, πως αισθάνεστε γι’ αυτό;
Άννα-Μαρία Κατσουλάκη :
Η χαρά μου είναι τεράστια. Από τις πρόβες κιόλας έβλεπα πως πάει να δημιουργηθεί κάτι καλό. Πρόκειται για μια δουλειά που ο κάθε ένας ξεχωριστά δίνει τον καλύτερο του εαυτό και αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρέθηκα ανάμεσα σε τόσο καλούς και δοτικούς συνεργάτες. Ακόμα και τώρα πολλές φορές βλέπω τη Νένα Μεντή πάνω στη σκηνή και σκέφτομαι «Αποκλείεται». Δεν δίνεται συχνά αυτή η δυνατότητα σε νέους ηθοποιούς. Θα είμαι πάντα ευγνώμων στον Πέτρο Ζούλια, για την ευκαιρία που μου έδωσε να βρίσκομαι σε ένα τέτοιο έργο, δίπλα σε έναν εξαιρετικό θίασο.
Φαίη Φραγκαλιώτη :
Είναι πολύ τιμητικό για εμένα να βρίσκομαι σε μια τόσο επιτυχημένη παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και έναν τόσο αξιόλογο θίασο και μάλιστα από επιλογή του καθηγητή μου και πλέον σκηνοθέτη μου. Κάνουμε όλοι όνειρα στη δραματική σχολή για την αρχή, αλλά δεν μπορούσα να το φανταστώ ότι η πρώτη μου δουλειά θα είναι δίπλα στην κα Μεντήκαι να μοιράζομαι αυτή την εμπειρία έχοντας παρέα μου την καλύτερη μου φίλη από την σχολή, την Άννα Μαρία.
Η μεταφορά στο θεατρικό σανίδι τέτοιων αριστουργημάτων κάποιες φορές δεν αποδίδεται όπως τους αρμόζει, ποια η δική σας γνώμη;
Άννα-Μαρία Κατσουλάκη :
Πράγματι. Πιστεύω πως αυτό οφείλεται στο ότι πολλές παραστάσεις ανεβαίνουν έχοντας ίσως ως κύριο στόχο να εντυπωσιάσουν παρά να προβληματίσουν, με αποτέλεσμα να χάνεται πολλές φορές η πραγματική ουσία ενός έργου. Η αλήθεια είναι πως στην τέχνη οφείλουμε να πειραματιζόμαστε, θεωρώ όμως πως η ανάγνωση-απόδοση κάποιων κειμένων πρέπει να είναι αντικειμενική. Είναι αναγκαία η ουσιαστική επικοινωνία με το κοινό. Αυτό είναι το θέατρο.
Φαίη Φραγκαλιώτη :
Μπορώ να τολμήσω να μιλήσω μόνο ως ηθοποιός, οπότε σίγουρα η απάντηση που θα δώσω για την απόδοση των έργων, που είναι κατά κύριο λόγο έργο του σκηνοθέτη, ίσως να μην είναι δόκιμη. Ο καθένας κάνει ανάγνωση του εκάστοτε έργου μέσα από τα δικά του βιώματα και αποφασίζει τι θα εξυπηρετήσει από τα νοήματά του. Νομίζω ότι η όχι τόσο επιτυχημένη μεταφορά των τόσο μεγάλων έργων συμβαίνει,γιατί δεν εστιάζουμε στο έργο. Ο Πέτρος Ζούλιας πραγματικά αντιμετωπίζει το κείμενο με ιερότητα και απόλυτο σεβασμό. Αυτό κάνει και τις παραστάσεις του τόσο επιτυχημένες. Εξυπηρετεί πρώτα τον συγγραφέα και τα νοήματα του κειμένου και έπειτα ρίχνει φως σε όσα μπορούν να συνδέσουν την εποχή μας με τον κόσμο που φέρει ένα έργο κλασικό, βάζοντας πάντα και το προσωπικό του στίγμα. Κι έτσι είναι άχαστο το στοίχημα παράστασης και επιτυχίας. Πρέπει να μας αφορά και να μας απασχολεί αυτό που συμβαίνει επί σκηνής για να είναι επιτυχημένο.
Για τους περισσότερους ηθοποιούς κινητήριος δύναμη οικονομική είναι η μικρή οθόνη άλλα το θέατρο δε παύει να είναι αυτό που τους γοητεύει, συμβαίνει το ίδιο και για εσάς;
Άννα-Μαρία Κατσουλάκη :
Ακόμα δεν έχω κάποια τηλεοπτική εμπειρία. Μπορώ όμως με σιγουριά να σας πω ότι έχω μεγάλη αγάπη για το θέατρο. Πρόκειται για έναν ζωντανό οργανισμό, που κάθε φορά είναι άγνωστο το τι θα συμβεί, τι θα γεννηθεί πάνω στη σκηνή και πρέπει να είσαι εκεί, έτοιμος να ξαφνιαστείς κι εσύ ο ίδιος μαζί με το κοινό. Το σημαντικότερο είναι πως ότι επιλέγεις να κάνεις, είτε πρόκειται για τηλεόραση είτε για θέατρο, να το πιστεύεις, να μην το υποτιμάς και να το κάνεις πρώτα απ’ όλα με την καρδιά σου.
Φαίη Φραγκαλιώτη :
Νομίζω πως έχουν παρέλθει οι εποχές που «η τηλεόραση έχτιζε σπίτια και εξοχικά» που λένε και οι πιο παλιοί από εμάς. Δεν νομίζω δηλαδή ότι υπάρχει κάποιος νέος ηθοποιός που γοητεύεται από τη μικρή οθόνη για να πετύχει την οικονομική ευημερία, αυτό συμβαίνει περισσότερο για την αναγνωσιμότητα που κερδίζεις μέσα από αυτή την προβολή. Προσωπικά με γοητεύει η εμπειρία του σετ, ο κόσμος που δημιουργείται μέσα σε λίγα λεπτά και απαιτεί την αμέριστη προσοχή σου. Όμως, όπως μου έχει πει ένας αγαπημένος μου δάσκαλος «ηθοποιό σε κάνει το θέατρο» και είναι κάτι που δεν μπορώ να αμφισβητήσω. Είναι τόση η μαγεία και η δοκιμασία όλων μας των μέσων για να συνδημιουργήσουν τόσοι άνθρωποι με τις ψυχές τους και τους θεατές μαζί που είναι αδύνατο να μην σε γοητεύει συγκριτικά περισσότερο.
Πως φαντάζεσθε τους εαυτούς σας 10 χρόνια μετά;
Άννα-Μαρία Κατσουλάκη :
Δεν ξέρω ειλικρινά! Παρόλο που από μικρή έκανα μεγάλα όνειρα και συνεχίζω να κάνω, έχω αποφασίσει να μην σκέφτομαι τόσο πολύ τα πράγματα. Κάπως με τρομοκρατεί. Η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από εμάς όποτε θα περιμένω να με εκπλήξει. Το σίγουρο είναι ότι θέλω να συνεχίσω να έχω δίπλα μου τους ανθρώπους που αγαπώ και που με κάνουν να θέλω να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.
Φαίη Φραγκαλιώτη :
Επειδή είμαι πολύ τυχερή από θέμα συνεργασιών αυτή τη σεζόν και στο θέατρο και στην τηλεόραση, η μεγαλύτερη μου προσδοκία για τα επόμενα χρόνια είναι να συνεχίσω να συνεργάζομαι με αξιόλογους καλλιτέχνες αλλά και ανθρώπους, ώστε σε κάθε κλείσιμο κύκλου να είμαι πλουσιότερη και εμπειρικά αλλά και σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων. Εντάξει, ιδανικά φαντάζομαι τον εαυτό μου να αναμετριέται με απαιτητικούς ρόλους τόσο στο θέατρο όσο και στο σινεμά. Να έχω καταφέρει δηλαδή, να αφήσω κι εγώ το αποτύπωμά μου.
Θυμάστε ποια ήταν η πρώτη παράσταση που παρακολουθήσατε και τι σας άφησε ως επίγευση;
Άννα-Μαρία Κατσουλάκη :
Η πρώτη παράσταση που παρακολούθησα είναι η τραγωδία «Οιδίπους τύραννος» του Σοφοκλή το 2005. Οι εικόνες που έχω βέβαια είναι κάπως θολές. Αυτό που θυμάμαι να μου τραβάει το ενδιαφέρον στις παραστάσεις που έβλεπα είναι το τι συμβαίνει πίσω από τη σκηνή και να με συγκινεί η στιγμή της υπόκλισης.
Φαίη Φραγκαλιώτη :
Χαχαχα θυμάμαι ότι ήμουν 4 χρονών και οι γονείς μου με τους κουμπάρους τους είχαν κλείσει να δουν την παράσταση του Θύμιου Καρακατσάνη, τον «Φον Δημητράκη». Τα τόσο μικρής ηλικίας παιδία δεν ήταν και ευχάριστη παρουσία στο θέατρο- ξέρετε υπάρχει ένα σχετικό άγχος αν θα είναι ήσυχα- οπότε θυμάμαι τη μαμά μου να μου εξηγεί αρκετή ώρα πόσο ιερή είναι η διαδικασία της παρακολούθησης της παράστασης. Αυτή είναι και η επίγευση αυτής της εμπειρίας, ότι μου έμεινε η ιερότητα της παράστασης και η στιγμή που χειροκρότησα τους ηθοποιούς που είχα εκστασιαστεί.
Πείτε μου ένα μεγάλο πρωταγωνιστή ή πρωταγωνίστρια που θα θέλατε να έχετε συνυπάρξει δίπλα του…
Άννα-Μαρία Κατσουλάκη :
Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον Δημήτρη Καταλειφό. Είχα την τύχη να τον έχω καθηγητή στη σχολή και τον εκτιμώ απεριόριστα και ως ηθοποιό και ως δάσκαλο. Θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει μέχρι και σήμερα.
Φαίη Φραγκαλιώτη :
Εντάξει εγώ παίρνω το ρίσκο να γίνω γραφική αλλά είναι η αλήθεια μου και είναι αδύνατο μην την εκφράσω.Η Νένα Μεντή είναι ένας ζωντανός θρύλος και θα ήθελα να συνυπάρξω δίπλα της ξανά. Να συνεχίσω να μαθαίνω μέσα απ’αυτήν την αλληλεπίδραση. Μια όμως επιθυμία μου είναι να μοιραστώ την θεατρική εμπειρία με τη δασκάλα μου την Αγορίτσα Οικονόμου που με έπλασε από τα χρόνια της σχολής και θα είναι για μένα μία πολύ τρυφερή και συγκινητική στιγμή εάν έρθει.
Έρχεται καλοκαίρι και φαντάζομαι έχετε κατασταλάξει για το τι έπεται, θα θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας;
Άννα-Μαρία Κατσουλάκη :
Δεν έχω κατασταλάξει κάπου προς το παρόν στο οποίο μπορώ να αναφερθώ. Αυτό που θα ήθελα είναι να βρεθώ σε μια δουλειά που θα με εκφράζει.
Φαίη Φραγκαλιώτη :
Δεν ξέρω αν είναι πολύ νωρίς όντως για αυτά, γιατί νιώθω ότι πάω πρώτη δημοτικού στον χώρο, και με άγχωσε αυτή η ερώτηση, αλλά ενώ υπάρχουν κάποιες συζητήσεις δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο ακόμη.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
