Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Πλατής
Τι είναι αυτό που σας κέντρισε αρχικά το ενδιαφέρον στο κείμενο;
Με κέντρισε η απλότητα του λόγου και η αμεσότητά του.
Πόσο εύκολο είναι να μεταφερθούν στο χαρτί οι μαρτυρίες αυτές, χωρίς τη συναισθηματική φόρτιση που επιφέρει η επαφή με τους ανθρώπους που αφηγούνται τα σημαντικά αυτά γεγονότα;
Νομίζω ότι δεν είναι εύκολο διότι μέσα από το κείμενο είναι αναπόφευκτο να μην εμπλακείς συναισθηματικά με τους ανθρώπους των αφηγήσεων.
Σκοπός σας είναι η ιστορική απεικόνιση των γεγονότων ή κάτι παραπάνω;
Είναι πολλά μαζί. Σίγουρα το ιστορικό κομμάτι του έργου αξίζει να το μνημονεύσουμε, όμως δεν στεκόμαστε μόνο στο ιστορικό κομμάτι του έργου αλλά προσπαθούμε να μπούμε στην συναισθηματική κατάσταση των ηρώων.
Οι γυναίκες ως άμαχος πληθυσμός λειτούργησαν ως καλύτεροι παρατηρητές των γεγονότων;
Σαφέστατα. Όμως ήταν και οι αποδέκτες των τραγικών γεγονότων μιας και βίωσαν τον χαμό των παιδιών τους, των δικών τους ανθρώπων και φυσικά το μένος των Τούρκων στα κορμιά τους.
Τι έχουν να διδάξουν τα γεγονότα αυτά σήμερα πέρα από το προφανές της φρίκης του πολέμου;
Παρόλη την ολική τους καταστροφή καταφέρανε να αντέξουν όλες τις αντίξοες συνθήκες και με πείσμα, ελπίδα και πίστη ξαναέφτιαξαν τις ζωές τους. Άρα οι ιστορίες έχουν να διδάξουν ότι από το τέλος ξαναγεννιέται μια καινούργια αρχή.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
