Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Ο τρόπος με τον οποίο σκηνοθετείτε αλλάζει στις παραστάσεις που απευθύνονται σε παιδιά;
Νιώθω ακόμα μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Θέλω να τα βλέπω «μαγεμένα» την ώρα της παράστασης, απελευθερωμένα και συμμετοχικά, όπου αυτό χρειάζεται, και γεμάτα ζωηράδα και ερωτήσεις στο τέλος του έργου. Τα παιδιά είναι προσωπικότητες που απλώς, έχουν άλλη ηλικία από εμάς. Άρα, κάνουμε το θέατρο που κάνουμε και για τους μεγάλους με ακόμα μεγαλύτερη αγάπη και προσοχή. Από την πρώτη στιγμή, έλεγα ότι δεν κάνω «παιδικό θέατρο», αλλά «θέατρο για παιδιά».
Ο Αριστοφάνης γίνεται εύκολα κατανοητός από τα παιδιά;
Ο Αριστοφάνης είναι παιχνιδιάρης, αστείος, έχει φαντασία, είναι ευρηματικός.Τα παιδιά έχουν, άρα κατανοούν, όλα τα παραπάνω στοιχεία. Αρκεί να δούμε πώς παίζουν και πώς δημιουργούν τις δικές τους ιστορίες.Ο Αριστοφάνης μέσα από τις κωμωδίες του περνάει μηνύματα και ιδέες που είναι παγκόσμιες και διαχρονικές. Τα σημερινά παιδιά έχουν πρόσβαση στην γνώση και την πληροφόρηση τέτοια, που ανοίγει γρήγορα το μυαλό τους και τα κάνει ικανά να παρατηρήσουν και να καταλάβουν πράγματα που δεν τα φανταζόμαστε.Άρα, μην φοβόμαστε τα παιδιά, και θα καταλάβουν και θα αγαπήσουν τον «Παππού Αριστοφάνη» και τις ιστορίες του. Άλλωστε, η διασκευή του Ποταμίτη πρωτοπόρα, διαχρονική και άκρως συμμετοχική, με αυτόν το στόχο έγινε και αυτό ακριβώς πέτυχε.
Πόσο σημαντικό είναι το θέατρο στην διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού;
Το θέατρο έχει τρία πλεονεκτήματα :
Είναι τέχνη ζωντανή και άμεση.
Είναι η μόνη Τέχνη που εμπεριέχει όλες τις τέχνες, την ποίηση, τα εικαστικά, την μουσική, την όρχηση.
Περνάει τα μηνύματα κάθε έργου μέσα από την ψυχαγωγία.
Έτσι, η διαπαιδαγώγηση των παιδιών γίνεται με τρόπο εύφορο, κατανοητό και σημαντικό.
Εάν το σχολείο και οι γονείς μάθουν τα παιδιά να πηγαίνουν από μικρά στο θέατρο, επιλέγοντας βέβαια τις παραστάσεις, τότε σίγουρα ο σπόρος που μέσω των παραπάνω σπέρνεται στη ψυχή και το μυαλό τους θα ανθίσει και οι καρποί που θα φυτρώσουν θα είναι πολύτιμοι και για την παιδική αλλά και για την ενήλικη ζωή τους.
Μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στο παιδικό θέατρο νοιώθετε σιγουριά σε κάθε νέο σας εγχείρημα;
Η μακρά θητεία μου στο θέατρο για παιδιά μου έχει δώσει εμπειρία και γνώσεις, όπως είναι φυσικό, αλλά αν επαναπαυθείς σε αυτά, αν δεν προσεγγίσεις την κάθε νέα παράσταση σαν μια καινούργια αγάπη, σαν μια νέα εμπειρία, σαν ευκαιρία για νέες ανακαλύψεις, είσαι χαμένος.Η σιγουριά είναι η βάση. Το οικοδόμημα όμως, κτίζεται και με καινούργια υλικά, που τα αντλείς μέσα από κάθε καινούργιο έργο, από κάθε νέο συνεργάτη και βέβαια από την συνεργασία σου με τους ηθοποιούς.
Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση που έχετε από το Δημήτρη Ποταμίτη;
Πολύ δύσκολη ερώτηση. Τι να πρωτοθυμηθώ.. Δεν θα σταθώ σε κάποιο μεμονωμένο περιστατικό, θα σας πω όμως την όλη ανάμνηση μου από αυτόν τον υπέροχο θεατράνθρωπο. Ήταν η αύρα του που σε έκανε να μπαίνεις στο «Θέατρο Έρευνας» και να είσαι γοητευμένος και ευγνώμων που είσαι εκεί και κάνεις θέατρο με «Θ» κεφαλαίο. Επίσης, ήταν ο τρόπος που καθοδηγούσε τους ηθοποιούς. Συχνά, του έκανα παράπονα ότι δεν μου κάνει παρατηρήσεις, δεν με διορθώνει. Γελούσε… Και κάποτε κατάλαβα ότι είχε έναν δικό του «μαγικό» τρόπο να σε καθοδηγεί και να παίρνει από εσένα ό,τι καλύτερο με μία αόρατη, αλλά σίγουρη μπαγκέτα. Του οφείλω πολλά…
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
