Επιμέλεια: Λιγνού Μαργαρίτα
Χανιά, τελειόφοιτος του Φυσικού Πανεπιστήμιου Αθηνών και μετά στη Δραματική Σχολή του Ιάκωβου Καμπανέλλη, πες μας λίγα λόγια για αυτή τη διαδρομή…
Ναι, γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά, στην Κρήτη και στα 18 ανέβηκα στην Αθήνα για σπουδές στη σχολή θετικών επιστημών του ΕΚΠΑ στο τμήμα φυσικής. Εκεί από το πρώτο έτος δημιουργήσαμε μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα, τους Σαίξπυρηνικους, με λίγα άτομα που αρχίσαμε δειλά δειλά να κάνουμε θεατρικά παιχνίδια και να ανεβάζουμε τις πρώτες μας παραστάσεις. Ε, κάπου εκεί κατάλαβα ότι είναι κάτι που αγαπάω πραγματικά πολύ και θέλω να το ακολουθήσω. Οπότε σπούδασα στη Δραματική Σχολή του Ιάκωβου Καμπανέλλη και αποφοίτησα το 2021 κι από τότε εργάζομαι ως ηθοποιός.
Συνεργάστηκες με τον Παντελή Δεντάκη στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου του 2023 στην παράσταση «Το ρόδο είναι ρόδο» εγώ έχω την αίσθηση ότι στη σημερινή εποχή το Ρόδο είναι Αγκάθι, ποια η δική σου γνώμη;
Το Ρόδο, ήταν μια παράσταση πολύ ξεχωριστή για μένα. Αφορμή αποτέλεσε η ιστορία της Δήμητρας της Λέσβου, ενός παρεξηγημένου πλάσματος που η κοινωνία είχε περιθωριοποιήσει και στιγματίσει.
Υπό αυτό το πρίσμα, το Αγκάθι είναι η ίδια η κοινωνία και οι παθογένειες της. Δεν γίνεται εν έτη 2024 να μιλάμε ακόμα για έμφυλη βία, για γυναικοκτονίες, για ομοφοβικές και ρατσιστικές επιθέσεις. Μέσα από το ρόλο μου στην παράσταση (του κακοποιητή της Δήμητρας), ο Παντελής με βοήθησε να καταλάβω πραγματικά την σκληρότητα και τη βιαιότητα των ανθρώπων, ειδικά πάνω σε εύθραυστα πλάσματα. Ήταν ένας κόντρα ρόλος για μένα, ο οποίος με βοήθησε αφ' ενός να εξελιχθώ υποκριτικά και αφετέρου έκανε ακόμα πιο δυνατά τα πιστεύω μου κατά της βίας.
Τι είναι σημαντικότερο για σένα;
Για μένα το σημαντικότερο είναι η αλληλεγγύη. Τόσο στη ζωή όσο και στο χώρο μας. Μπορεί να ακούγομαι ιδεαλιστής αλλά ας είναι...
Θα θυσίαζες κάτι για μια μεγάλη επιτυχία;
Και τι θα ήταν αυτό;
Ναι θα το έκανα! Για παράδειγμα, θα μπορούσα να ζήσω σε μια άλλη χώρα. Θα άλλαζα τις συνήθειες και την καθημερινότητα μου κάνοντας αυτό που αγαπάω.
Τι ονειρεύεσαι ακολουθώντας αυτό το επάγγελμα;
Μιας και είμαι ακόμα στο ξεκίνημα της καριέρας μου μπορώ ακόμα να βλέπω τα πράγματα αρκετά ρομαντικά. Η τέχνη έχει τη δύναμη να επηρεάζει τους θεατές της. Οπότε ονειρεύομαι να παράγω μία τέχνη που θα συγκινεί, θα αφυπνίζει και θα ενεργοποιεί τους ανθρώπους. Άλλωστε έστω κι έναν άνθρωπο να βοηθήσω, ξέρω ότι θα είμαι ικανοποιημένος.
«ΡΟΥΑ ΜΑΤ» σε σκηνοθεσία Γιώργου Κλεάνθους φέτος, αν μιλήσουμε για το σκάκι αφορά τη θέση στην οποία ένας παίκτης αδυνατεί σε μία κίνηση να αντιμετωπίσει μια απειλή ενάντια στον βασιλιά, στη παράσταση τι θα δούμε άραγε;
Ένας σκακιστικός όρος, σε μια μπιρλιαρδική παράσταση. Πολύ σωστά καταλάβατε ότι στο έργο βλέπουμε τις ανθρώπινες σχέσεις και τις σχέσεις εξουσίας. Τις φιλοδοξίες τους, τους φόβους, τις αδυναμίες και τις ανατροπές. Ο ψηλός κανονίζει, ο Άγιος σχεδιάζει και ο μικρός ακολουθεί. Όλα όπως πρέπει να είναι σε μια παρτίδα σκάκι. Όμως, ο Ψηλός -βασιλιάς μας- δέχεται επιθέσεις και δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει τελικά.
Τι έπεται;
Μπορώ να πω με σιγουριά πως το "ΡΟΥΑ ΜΑΤ" θα ταξιδέψει στην Κύπρο το Γενάρη. Όσον αφορά τα υπόλοιπα δεν ξέρω τι επιτρέπεται να πω και τι όχι.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
