Επιμέλεια Συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Γιατί "μπλε" ;
Υπάρχουν πολλές απαντήσεις για την επιλογή του μπλε. Αλλά όσοι δουν την παράσταση θα καταλάβουν ότι το ΜΠΛΕ ως επιλογή μπορεί και μην έχει σημασία. Αλλά ας κρατήσουμε ως απάντηση το ότι το Μπλε ήταν το αγαπημένο χρώμα μου όταν ήμουν μικρός. Αυτή η παράσταση είναι μια προσπάθεια να ανασύρω όλη μου την παιδικότητα. Άρα και τις τότε επιλογές μου.
Η τέχνη της παντομίμας είναι ένα είδος που εξελίσσεται ή έχει κυρίως αναφορές από το παρελθόν με εκπροσώπους όπως ο Buster Keaton και ο Jacques Tati;
Αυτό που κάνουμε στο ΜΠΛΕ δε θα ήθελα να το ονομάσω ακριβώς. Γιατί οι ήρωες μας πχ. δεν κάνουν ότι πίνουν γάλα. Πίνουν γάλα από το μπουκάλι. Πιο πολύ είναι μια παράσταση που οι ήρωές μας δε μιλούν γιατί δε χρειάζεται να πουν κάτι με λόγια. Όσο για την παντομίμα, υπάρχουν σύγχρονοι καλλιτέχνες που έχουν φτάσει την τέχνη αυτή σε υψηλά επίπεδα. Oι Keaton και Tati που αναφέρω είναι περισσότερο οι υποσυνείδητες επιρροές μου, πάλι από την παιδική μου ηλικία. Δεν τους αντέγραψα αλλά το κοντό παντελόνι του Κυρίου Ιλό (Ζακ Τατί) πάντα με γοήτευε. Η τεχνική τους φυσικά, η καθαρότητα και η απόλυτη ακρίβεια των κινήσεων τους είναι ένα σχολείο για κάθε ερμηνευτή. Με αυτήν την έννοια, όντως υπάρχει αναφορά σ’ αυτούς.
Το κοινό δυσκολεύεται σε τέτοιου είδους παραστάσεις;
Καθόλου! Θα έλεγα ότι τις φοβάται. Αλλά όταν πάει, είναι τόσο εύκολο να παρασυρθεί μέσα τους, αν έχουν την ποιότητα να το κάνουν. Είναι πολλοί οι φίλοι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το θέατρο που ήρθαν μετά την παράσταση που μου εκμυστηρεύτηκαν ότι φοβούνταν ότι θα βαρεθούν και δεν πίστευαν πόσο «εύκολη» ήταν η παρακολούθηση της. Εγώ θα έλεγα ότι περνά και πιο γρήγορα ο χρόνος γιατί το μυαλό δουλεύει περισσότερο να διαβάσει τα μηνύματα. Παράλληλα δουλεύει και η καρδιά μαζί…
Πως ερμηνεύετε το "μπλε" στην καθημερινότητα σας;
Το ΜΠΛΕ ήταν μια κλειδωμένη πλευρά του εαυτού μου την οποία παλεύω να ελευθερώσω. Εύχομαι να συμβεί σε όλους τους ανθρώπους. Είναι η στιγμή που ο καθένας αρχίζει να ζει πραγματικά. Με χαρές και λύπες αλλά έχει να περιμένει κάτι. Είναι υπέροχο να περιμένεις κάτι να συμβεί, να ανυπομονείς να δεις κάποιον, να φτιάξεις κάτι. Ακόμα κι αν αποτύχει η δεν πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου, εσύ ξέρεις τι θες.
Θέλω να πιστεύω ότι το ΜΠΛΕ υπάρχει κάπου εδώ κοντά μου και σύντομα θα το αποκαλύψω ολόκληρο. Και μην ξεχνάμε ότι και εμείς μπορούμε να είμαστε…μέρος του ΜΠΛΕ κάποιου άλλου.
Τα επόμενα σχέδια σας;
Αυτήν την περίοδο δουλεύω το διδακτορικό μου στο Πολυτεχνείο (Αρχιτεκτονική) και το θέμα της έρευνάς μου είναι απολύτως σχετικό με το θέατρο. Το ΜΠΛΕ επίσης μπορεί να ταξιδέψει και λίγο πιο… δυτικά οπότε είναι και αυτό στα σχέδια μας. Συνεχίζει το σεμινάριο σκηνογραφίας που φτιάξαμε με τον Σωτήρη Δούβρη για δεύτερη χρονιά στο εργαστήριο της Καταπactής. Ετοιμάζω επίσης κάτι καινούργιο (συγγραφή – σκηνοθεσία) το οποίο θα ‘ναι έτοιμο τον Οκτώβριο. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό, ΜΕ…λόγια! Επίσης έχω κάποιες προτάσεις για σκηνογραφία για τη νέα περίοδο αλλά τίποτα οριστικό. Αρκετά είναι πιστεύω…Το καλοκαίρι πάντως θέλω να δω όσο περισσότερο μπορώ…το ΜΠΛΕ της θάλασσας με τους ανθρώπους που επιθυμώ. Αυτό κι αν είναι σχέδιο!
Γράψτε ένα μήνυμα...
Το πιο ωραίο πράγμα που συμβαίνει σ’ αυτήν την παράσταση είναι το ότι οι θεατές βγαίνουν από την πλατεία και διαφωνούν για τα μηνύματα του έργου. Θα έλεγα ότι η παράσταση συνεχίζεται και μετά το χειροκρότημα…Αν θέλετε να διαφωνήσετε και εσείς με την παρέα σας αλλά και με μας σας περιμένουμε τις Τετάρτες στο θέατρο Άλφα στις 21:00.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
