Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
Φέτος πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Σεσουάρ για
δολοφόνους» στο θέατρο Λαμπέτη, μια παράσταση σταθμός για τα
ελληνικά θεατρικά δεδομένα, που επί σειρά ετών βρίσκετε στις πρώτες
επιλογές του κοινού. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η διαχρονική
επιτυχία;
Το Σεσουάρ αποτελεί όντως μία διαχρονική επιτυχία. Πίσω από την παράσταση
κρύβεται μία πανέξυπνη πλοκή και ένα πολύ δυνατό κείμενο, το οποίο ανάλογα με την
εποχή επικαιροποιείται και φρεσκάρεται. Παιζόταν με απόλυτη επιτυχία από το 1999
μέχρι το 2012, σε sold out παραστάσεις στο θέατρο Αποθήκη. Φέτος, με μία υπέροχη
ομάδα, ξαναζωντανέψαμε την ιστορία του κομμωτηρίου “Tony” και της Αμαλίας
Τσαλίκογλου. Φτιάξαμε μία feelgood φρέσκια παράσταση με πολλή αγάπη και
σεβασμό. Σίγουρα η ομορφιά αυτής της παράστασης κρύβεται πάντα και στην παρέα
που αφηγείται την ιστορία. Εμείς δέσαμε πολύ όμορφα, περνάμε καλά και γελάμε πολύ
μεταξύ μας. Αυτό νομίζω ότι είναι η πιο σπουδαία βάση για κάθε παράσταση που
χαρακτηρίζεται επιτυχία. Και φυσικά, σπουδαίο ρόλο για την πορεία της παράστασης
μας φέτος παίζει ότι στο τιμόνι μας είναι ο Νικορέστης Χανιωτάκης που μας προσφέρει
αγάπη, αγκαλιά και ασφάλεια και μας οδηγεί να βγούμε στην σκηνή με χαμόγελο.
Επίσης συμμετείχατε, με την επιστροφή της μυθοπλασίας, στο κανάλι
της ΕΡΤ, σε ένα ρόλο με μεγάλη επιτυχία, του Ζώη, στην «Τούρτα της
μαμάς». Ήταν καθοριστικός για την πορεία σας; Περιμένατε αυτή την
εξέλιξη διαβάζοντας αρχικά το κείμενο;
Τον Ζώη τον αγάπησα πολύ! Από γραφής, ήταν ένας ρόλος πολύ όμορφα
δημιουργημένος ο οποίος εξελίχθηκε και με πολύ ωραίο τρόπο. Όλοι οι ρόλοι· μας
οδηγούν κάπου, μας χαρίζουν κάτι μοναδικό και είναι πάντα καθοριστικοί. Κάθε
χαρακτήρας, φανερώνει δικές μας πτυχές που ίσως αγνοούσαμε και μας διευρύνει. Τον
Ζώη, τον κρατώ στην μνήμη μου με αγάπη και χαμόγελο και αυτό είναι το πιο σπουδαίο
νομίζω.
Πιστεύετε ότι θα επιστρέψουμε σε μια εν μέρει κανονικότητα και τι
κόστος θα έχει όλο αυτό στο καλλιτεχνικό κλάδο;
Θέλω να πιστεύω ότι θα επιστρέψουμε σε μια κανονική και όχι εν μέρει
κανονικότητα, χωρίς πλέον συνθήκες και προδιαγραφές covid. Οι εποχές και τα
χρόνια έχουν μάθει να προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες πραγματικότητας,
όπως δηλαδή έχει συμβεί και με τον κορονοϊό. Θέλω να πιστεύω ότι η covid κατάσταση φτάνει στο τέλος της και ότι θα επιστρέψουμε στην παλιά συνθήκη καθημερινότητας, σίγουρα με κάποιες καινούριες συνήθειες.
Ο καλλιτεχνικός κλάδος έχει ματώσει πολύ αυτά τα χρόνια, χρειάζεται τον κόσμο και
την στήριξη της πολιτείας. Το πολύ θετικό και όμορφο είναι ότι ο κόσμος και το κοινό
δηλώνει παρόν και πηγαίνει στις παραστάσεις και τα θεάματα. Ενώνεται με τις
σκηνές και στηρίζει τον πολιτισμό. Είμαι σίγουρος θα το ξεπεράσουμε όλοι μαζί αυτό
και θέλω να πιστεύω πως δεν θα το αφήσουμε να ξανασυμβεί.
Σας φοβίζει η υπάρχουσα κατάσταση που διανύουμε στη
καθημερινότητα μας αλλά και στο θέατρο;
Με φοβίζει, ναι. Ζούμε καταστάσεις που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα ζήσουμε,
συμβαίνουν πανδημίες, πόλεμοι δίπλα μας, σκοτώνονται παιδιά, συμφέροντα
πηγαινοέρχονται και κερδίζουν οι περισσότερες σφαίρες και τα πιο δυνατά όπλα.
Αλλά πιστεύω πολύ και στους ανθρώπους, πιστεύω ότι θα ξεπεράσουμε τις
παροντικές καταστάσεις και όλα αυτά θα μας γίνουν μάθημα για να φτιάξουμε τα
επόμενα χρόνια μας πιο ανθρώπινα και χαμογελαστά. Και το θέατρο σίγουρα είναι
θεμέλιος λίθος και γερή βάση για την δημιουργία μίας όμορφης καθημερινότητας. Αν
κα πολλές φορές τρομάζω με τις συνθήκες, πιστεύω στη δύναμη του θεάτρου και
αυτό μου δίνει δύναμη να πιστεύω ότι όλα θα ξεπεραστούν.
Υποκριτική ή σκηνοθεσία, ποια είναι η μεγάλη σας αγάπη;
Και τα δύο έχουν να κάνουν με την δημιουργία κόσμων και περιέχουν ελευθερία
έκφρασης και ανοιχτωσιά. Μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω όπως και να δημιουργώ
κόσμους.
Η αδελφή σας είναι επίσης ηθοποιός και ταλαντούχα, ήταν αυτή που
σας έδειξε το δρόμο;
Η Αγνή, μου δείχνει τον δρόμο γενικά και πάντα. Είναι πάντα παρούσα και αυτό
είναι μοναδικό. Είναι ασπίδα και αγάπη και μου δίνει δύναμη και ώθηση να
προχωρώ προς την κατεύθυνση μου.
Οι εξελίξεις σχετικά με το κίνημα “metoo” πιστεύετε ότι θα φέρουν
κάθαρση στο χώρο του θεάματος;
Πιστεύω πως ναι. Πιστεύω πολύ στην εξέλιξη των πραγμάτων. Οι νέες γενιές, όπως
συμβαίνει σε κάθε εποχή, έρχονται και πρέπει να έρχονται για να αλλάξουν τα
πράγματα. Και τα πράγματα αλλάζουν. Και βλέπω και βιώνω ότι ο σεβασμός είναι
βάση και προπύργιο αυτής της αλλαγής. Πιστεύω στον σεβασμό και θέλω να
πιστεύω ότι θα αποτελεί μία από τις προτεραιότητες από εδώ και πέρα σε όλους
τους εργασιακούς χώρους.
Μοιραστείτε μαζί μας τα επόμενα σχέδια σας….
Στις 17 Απριλίου κλείνουμε τις παραστάσεις μας στο Σεσουάρ. Τα επόμενα σχέδια
μου θέλω να περιέχουν ήλιο και άνοιξη. Μετά από ακόμα ένα χειμώνα με συνθήκες
covid, χρειαζόμαστε να γεμίσει άνοιξη το μέσα μας για να δημιουργηθεί χώρος για
ωραία πράγματα.. Με την ομάδα μας, Repente, που έχουμε μαζί με την Αγνή, τον
Σταμάτη Μπάκνη και την Αναστασία Μανιάτη συνεχίζουμε τα σεμινάρια μας και τα
μαθήματα θεάτρου. Παράλληλα ο “Λάμπης” αλωνίζει την Δρακόνησο ως λιμενικός
στα “Τρία Μίλια” και το καλοκαίρι αναζητούμε την “Τύχη της Μαρούλας” στο θερινό
Χυτήριο σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
