Επιμέλεια: Λιγνού Μαργαρίτα
Frankestain & Eliza για φέτος, μία παράσταση που δεν απέχει πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα, καθώς ζούμε στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης. Τι αποκομίζετε από τις αντιδράσεις των θεατών;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΝΚΟΓΛΟΥ : Είναι πολύ ενθουσιασμένοι! Λένε πόσο σημερινό είναι αυτό το έργο, που έχει γράψει η Έρι Κύργια, εμπνευσμένη από τη Mary Shelley, τη συγγραφέα του «Φρανκενστάιν», αλλάζοντας εντελώς το αντικείμενο, με το οποίο ασχολείτο εκείνο το κείμενο και μεταφέροντας το στη δεκαετία του ’60 με ’70, που ήταν η απαρχή της τεχνητής νοημοσύνης. Νομίζω ότι έχει φτιάξει μια δεμένη ιστορία, που ο καθένας μπορεί να κάνει τη δική του μεταφορά σχετικά με το τι συμβαίνει σήμερα. Το βρίσκω πολύ σύγχρονο σαν έργο! Και εγώ ο ίδιος μπήκα σ’ έναν κόσμο, που δεν γνώριζα, η αλήθεια είναι! Και τρομοκρατήθηκα και ενθουσιάστηκα και γοητεύτηκα, άλλα κι από την άλλη σκεπτόμενος, δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΛΙΓΝΟΥ: Και εγώ έχω την αίσθηση ότι σήμερα η τεχνολογία δεν έχει φρένο…
Γ.Σ: Και μας ορίζει κιόλας …
Μ.Λ: Είναι η καθημερινότητα μας…
Γ.Σ: Ακριβώς, χωρίς τεχνολογία, είσαι μισός άνθρωπος…
Μ.Λ: Δεν παύει να είναι και βοηθητικού χαρακτήρα.
Γ.Σ: Και βοηθητικού, αλλά και αρνητικού χαρακτήρα.
Τα τελευταία χρόνια έχω την αίσθηση ότι η προσέγγιση και η απόδοση των ρόλων σας έχει αλλάξει ρότα και μιλάμε για έναν μεστό ηθοποιό! Έχετε την ίδια άποψη και αν ναι, που οφείλεται αυτό;
Γ.Σ: Καταρχάς σας ευχαριστώ, κατά δεύτερον νομίζω ότι έχει να κάνει με την εμπειρία. Έχει να κάνει με τον τρόπο, που όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπισα τη δουλειά της υποκριτικής. Έχει να κάνει με τους ανθρώπους, με τους οποίους έχω συνεργαστεί και συνεργάζομαι, με το ότι θέλω να κάνω πράγματα, που να μιλάνε σε μένα και να μιλάνε και στον κόσμο. Γιατί αν δε μιλήσουν πρώτα σε μένα, δεν θα μιλήσουν ούτε και στον κόσμο αργότερα! Οπότε νομίζω ότι έχει να κάνει με αυτό.
Και εγώ θα βασιστώ σ’ αυτό, και θα ρωτήσω, υπάρχει περίπτωση σε κάποιους ρόλους να έχετε πάρει στοιχεία από προσωπικά σας βιώματα, για να μπορέσετε να αποδώσετε;
Γ.Σ: Σχεδόν σ’ όλους τους ρόλους! Νομίζω ότι δεν υπάρχει ρόλος που δεν έχω βάλει μέσα, είτε δικές μου εμπειρίες, είτε πράγματα, τα οποία φαντασιακά και μόνο θα μπορούσα να σκεφτώ ή να πράξω. Σε κάθε χαρακτήρα, που κάθε φορά καλούμαι να ερμηνεύσω, υπάρχει ένα αλισβερίσι, δηλαδή, μπορεί να παίρνω κάποια πράγματα από τον συγγραφέα και να δίνω πίσω στο συγγραφέα. Κάποια έργα δεν είναι γραμμένα σήμερα και μιλάω και για τους αρχαίους τραγικούς μας, έχοντας κάνει αρκετά πράγματα στην τραγωδία. Βέβαια το ίδιο ακριβώς λέω και για τον Σαίξπηρ. Βασικό ρόλο παίζει και με ποιον τρόπο θέλει να δουλέψει κι ο σκηνοθέτης, βλέποντας με τη δική του οπτική. Να πει κάτι στο σήμερα με αυτά τα έργα. Οπότε εκεί καλείσαι να ανασύρεις εμπειρίες ή φαντασίες.
Μ.Λ: Είναι ψυχοφθόρο το ότι ανασύρεις εμπειρίες για να μπορείς να αποδώσεις τον ρόλο, που καλείσαι να ερμηνεύσεις;
Γ.Σ: Καθόλου, γιατί εμπεριέχει την κάθαρση όλο αυτό! Όσο και δύσκολο να είναι να ανασύρεις εμπειρίες και μνήμες, την ίδια στιγμή είναι σα να κάνεις ένα restart.
Μ.Λ: Εγώ σαν άνθρωπος και θεατής πιστεύω ότι το θέατρο έχει να κάνει και με την ψυχολογία των ανθρώπων. Είναι πολύ βοηθητικό για εμάς, που παρακολουθούμε θέατρο να διαχειριστούμε πιο εύκολα μια δύσκολη συνθήκη, που διαφορετικά θα μπορούσε να μας είχε φέρει σ’ ένα τέλμα.. Και μάλιστα χωρίς να οδηγηθούμε σ’ έναν ειδικό. Σαφώς δε μιλώ για περιπτώσεις που χρήζουν ιατρικής φροντίδας..
Γ.Σ: Σ’ όλες τις περιπτώσεις το θέατρο είναι βοηθητικό! Ας πάρουμε για παράδειγμα το θεατρικό παιχνίδι ή ότι υπάρχουν κλινικές που μέσα από τις τέχνες οι θεραπευόμενοι εκφράζονται. Δεν είναι τυχαίο που ο Ασκληπιός έφτιαξε την Επίδαυρο και ακολούθως το θέατρο για να μπορούν οι ασθενείς να ακούν μουσική και να παρακολουθούν θέατρο. Η τέχνη εμπεριέχει την ίαση!
Μ.Λ: Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφέρω ότι πρέπει να δούμε ουσιαστικότερα το μάθημα της θεατρικής αγωγής στα σχολεία μας και όχι πάρτε μια κόλλα χαρτί και ζωγραφίστε! Είμαι σίγουρη ότι μόνο καλά αποτελέσματα έχει να φέρει στα παιδιά μας.
Γ.Σ: Βέβαια, γιατί το θέατρο είναι μια πολύ σημαντική πράξη, για να μην πω μόνο πράξη, ασχέτως αν θα τραγουδήσεις, θα χορέψεις, θα πεις λόγια, οι πράξεις είναι αυτές που είναι ο κορμός της κάθε παράστασης.
Μ.Λ: Εγώ θα πω και ιεροτελεστία! Δεν είναι τυχαίο ότι παρουσιάζονταν τα θεάματα κατά την αρχαιότητα σε Ιερούς τόπους όπως η Επίδαυρος! Και όλα τα αρχαία θέατρα κατά τόπους στην Ελλάδα είναι Ιεροί Τόποι! Έχουν άλλον δυναμισμό και δυναμική ως χώροι.
Γ.Σ: Συμφωνώ και εγώ με αυτό. Η αλήθεια είναι κι εγώ κάθε φορά, που βρίσκομαι σ’ όλα αυτά τα αρχαία θέατρα, για να ερμηνεύσω κάποιον ρόλο, νοιώθω την ενέργεια, που έχουν αυτοί οι χώροι και αισθάνομαι ότι συνέχεια πρέπει να γίνεσαι και καλύτερος.
Μετά τις επιτυχίες "Επτά επί Θήβας" και "Προμηθέας Δεσμώτης" έρχεται ο "Οιδίπους Τύραννος", που για μένα ειλικρινά ήταν μια αποκάλυψη η απόδοση του ρόλου και φαντάζομαι όχι μόνο για μένα! Με μία προσέγγιση δοσμένη στο σήμερα. Είμαι και από τους ανθρώπους που ενοχλούμαι από την κακοποίηση των κειμένων..
Γ.Σ: Το ξέρω και έμενα με ενοχλεί και γι’ αυτό επιλέγω με πολλή προσοχή τις δουλειές, που θα γίνω κομμάτι αυτών, δουλεύοντας με ανθρώπους που θα σεβαστούν, θα εκτιμήσουν και με το ανέβασμα της παράστασης θα έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν στους θεατές. Για παράδειγμα όταν ανεβάσαμε το «Επτά επί Θήβας» με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις είπαμε από κοινού ότι θα κάνουμε μια τραγωδία, που δεν έχει κάνει κάνεις μέχρι στιγμής ή όταν ανεβάσαμε με τον Γιώργο τον Μπινιάρη τον «Προμηθέα Δεσμώτη» αναρωτήθηκε αν είχα δει παραστάσεις του. Του είπα ότι έχω την αίσθηση ότι θα έχουμε μια άψογη συνεργασία, όπως και έγινε.
Τώρα σχετικά με την κακοποίηση το κειμένων.. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν να το κάνουν όλοι. Πιστεύω ότι δε μπορούν να διαχειριστούν αυτό το υλικό με το μέγεθος και το εύρος που έχει! Δε μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου πάνω από τον Ευριπίδη, πάνω από τον Σοφοκλή, πάνω από τον Αισχύλο! Πρέπει να κινηθείς διακριτικά στο πλάι και να μεταφέρεις με ακρίβεια αυτά που θα ήθελε να πει και ο ποιητής, ασχέτως αν αυτή η μεταφορά έρχεται μετά από 2000 ή και 2500 χιλιάδες χρόνια, γιατί οι διαχρονικές έννοιες δεν αλλάζουν και γι’ αυτό ακόμα ανεβαίνουν αυτά τα έργα. Είναι σύγχρονα και γι’ αυτό λέγονται κλασσικά.
Μ.Λ: Έχουν καθαρά εκπαιδευτικό χαρακτήρα και πρέπει να το σεβαστούμε αυτό. Θα πω επίσης ότι δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι άνθρωποι απομονώθηκαν, όπως για παράδειγμα ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, που κάνει μόνος του θέατρο και καταχειροκροτείται και χαίρει διεθνούς αποδοχής για τις δουλειές του.
Γ.Σ: Έχω συνεργαστεί δυο χρόνια με την ομάδα Άττις και σέβομαι πολύ αυτό που κάνει! Είχα δει «Το χρήμα » του Μπρεχτ. Ήταν έναν χρόνο πριν μπω στη δραματική σχολή και πραγματικά είχα μαγευτεί! Έζησα κυριολεκτικά μια μυσταγωγία, ουσιαστική στο θέατρο. Δε μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο ότι έχει αυτή την αποδοχή και στο εξωτερικό και εδώ.
Μ.Λ: Είναι αριστουργηματικού χαρακτήρα αυτές οι παραστάσεις. Είμαι της άποψης ότι τα παιδιά μας θα πρέπει να έχουν αυτήν την εικόνα του θεάτρου, σαφώς με τη σύγχρονη προσέγγιση που αρμόζει.
Ηθοποιία ή υποκριτική ;
Γ.Σ: Υποκριτική θα πω εγώ. Επί της ουσίας είναι ένα πράγμα, κατά τη γνώμη μου! Τώρα από κει και πέρα άμα θες να το ψάξουμε ετυμολογικά, εντάξει να το ψάξουμε (γέλια), αλλά για μένα είναι μια δουλειά, όπως όλες οι άλλες δουλειές, που είτε έχω κάνει, είτε βλέπω και προσπαθώ να την κάνω όσο γίνεται με σεβασμό, όσο γίνεται με βάθος, όσο γίνεται να είμαι 100% εκεί, είτε το πιστεύω είτε όχι.
Μ.Λ: Μπράβο, και σας τιμά αυτό! Άλλωστε φαίνεται και από τις δουλειές, πού είσαστε μέρος τους. Πραγματικά το λέω, το λέω μέσα από την καρδιά μου!
Θα πω τώρα μια μεγάλη αλήθεια! Εμείς πασχίζουμε να δούμε καλό θέατρο! Εμάς που τα μάτια μας έχουν δει τόσο θέατρο, είναι τόσο εκπαιδευμένα, που πλέον θα πω δεν συγχωρούμε ασχήμιες πλέον πάνω στο σανίδι! Μας πονάει η ψυχή μας, όταν βλέπουμε άσχημα πράγματα.
Γ.Σ: Έτσι είναι και εγώ όταν παρακολουθώ μια παράσταση, που συμμετέχουν φίλοι μου, που τους αγαπάω, τους σέβομαι και είναι κάτι που δε αποδίδεται καλά, αναρωτιέμαι και εγώ γιατί δεν έχει πάει καλά αυτή η δουλειά και απογοητεύομαι! Μπορεί να είμαι και εγώ κομμάτι μια τέτοιας δουλειάς, δεν είναι απίθανο, καθώς εμείς αλλάζουμε τρεις με τέσσερις φορές συνεργάτες τον χρόνο. Θα πω μονάχα ότι είναι ρίσκο και στην αποτυχία το καλύτερο που μπορείς να έχεις κάνει είναι να έχεις δώσει το 100% των δυνατοτήτων σου! Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Μ.Λ: Το πιστεύω αυτό και πιστεύω επίσης ότι την προσπάθεια των ανθρώπων που φαίνεται, τη σεβόμαστε και τον κόπο τους επίσης, ασχέτως αν μία δουλειά είναι καλή ή όχι, η προσπάθεια εκτιμάται από μεριάς μου.
Γ.Σ: Νομίζω ότι εκεί φαίνεται και ο καλός ηθοποιός, στις αποτυχίες!
Πότε ένας ηθοποιός φτάνει στο απόγειο της καριέρας του;
Γ.Σ: Νομίζω ποτέ, ή ίσως όταν φτάνει στο τέλος και κάνει τον απολογισμό του. Εκεί ίσως είναι το απόγειο, δηλαδή είναι κάπως ο εχθρός του ποιητή για τον ηθοποιό να θεωρεί ότι έχει φτάσει στο απόγειο! Μπορεί να μιλάει σε περισσότερο κόσμο, να τον ακολουθεί ο κόσμος, αλλά και πάλι αυτό δεν είναι το απόγειο. Για μένα κλείνοντας το κεφαλαίο του και αφήνοντας πίσω μια παρακαταθήκη κάποιου αριθμού παραστάσεων, μιλώντας ο κόσμος για τα επόμενα 20, 30, 40 χρόνια, που θα έχουν γραφτεί και θα συνεχίζουν να γράφονται πράγματα γι’ αυτόν, αυτό θεωρώ ότι είναι το απόγειο.
Μ.Λ: Και γι’ αυτό κάποιοι ηθοποιοί δεν εγκαταλείπουν εύκολα αυτή τη δουλειά.
Γ.Σ: Ναι βέβαια, πολύ δύσκολα παίρνουν αυτή την απόφαση, όπως τώρα βλέπουμε τον Γιώργο Μπινιάρη στη παράσταση μας, που είναι εξαιρετικός, με πόση αγάπη προσεγγίζει τον ρόλο του.
Μ.Λ: Εγώ θα πω τον Νικήτα Τσακίρογλου, που η άρθρωση του είναι εξαιρετική ή τον Γιάννη Βογιατζή! Οι άνθρωποι αυτοί είναι σε μία ηλικία, που τους δίνει δύναμη, ζωντάνια να βρίσκονται στη σκηνή και κάνουν εξαιρετικά πραγματικά.
Γ.Σ: Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, όλοι αυτοί είναι παραδείγματα για εμάς και αυτό που μου λένε είναι πόσο αγαπάνε τη δουλειά τους… Σίγουρα δεν είναι ο ναρκισσισμός. Κάνουν με αγάπη αυτό που ξέρουν να κάνουν σ’ όλη τους τη ζωή.
Μ.Λ: Είναι σαφές για όλους μας ότι δεν προάγουν ούτε ναρκισσισμό, ούτε εγωισμό, προάγουν ήθος!
Τι προσφέρουν οι συνεντεύξεις τους καλλιτέχνες;
Γ.Σ: Θα μιλήσω για μένα, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι από τους ηθοποιούς, που δίνω συχνά συνεντεύξεις εκτός κι αν πραγματικά υπάρχει ένας δημοσιογράφος, που μπορείς να μιλήσεις σ’ ένα άλλο επίπεδο, ας το πούμε έτσι και να πεις πράγματα που δεν τα έχεις ξαναπεί. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα! Από κει και πέρα όμως είναι όλο μια σχέση επικοινωνίας, το οποίο υπάρχει στο θέατρο. Αυτό είναι το θέατρο και αυτό συμβαίνει και στη καθημερινή μας ζωή. Υπάρχει ένα βιβλίο που λέγεται « Ο ηθοποιός, Παίξε τον ρόλο και βρες τον αυθεντικό σου εαυτό» του Don Miguel Ruiz, που πραγματικά μιλάει για το πώς είμαστε όλοι μας ηθοποιοί στη καθημερινότητα μας, ότι λίγο - πολύ παίζουμε ρόλους.
Μ.Λ: Αυτό είναι αλήθεια σκεπτόμενη ότι φερόμαστε αλλιώς στα παιδιά μας, αλλιώς στον σύζυγο μας ή στη σύζυγο μας, αλλιώς στους γονείς μας, έτσι είναι.
Η δουλειά σας χρειάζεται θυσίες, καθώς απαιτούνται ώρες εργασίας, που άλλοι άνθρωποι θα ήθελαν να περνούν με αγαπημένα πρόσωπα, (οικογένεια, φίλους κοκ). Σας έχει κοστίσει στην προσωπική σας ζωή;
Γ.Σ: Σίγουρα, σίγουρα, η δουλειά μας απαιτεί πολύ χρόνο, όπως για παράδειγμα το να κανείς καθημερινά πολύωρες πρόβες για 2 και 3 μήνες για μια παράσταση και παράλληλα να τρέχει και ένα σήριαλ ή μια ταινία είναι χρονοβόρα όλα αυτά.. Αλλά από την άλλη δεν το έχω μετανιώσει, καθώς έχω βρει μια δικλείδα ασφαλείας και ο ελεύθερος χρόνος μου είναι απόλυτα ουσιαστικός και βλέπω ότι ο,τι έχω κάνει έχει αποδώσει, στο ότι είμαι αυτός που είμαι και στη καθημερινότητα μου και στις σχέσεις που έχω με τα παιδιά μου. Νομίζω ότι μία χαρά τα έχω καταφέρει!
Μ.Λ: Πραγματικά αυτή είναι η απόλυτη ισορροπία! Το να έχεις προσωπική ζωή και παιδιά και να έχεις και μία καλή έκβαση στη δουλειά σου. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα.
Μετράμε επιτυχίες ή ακόμα και αποτυχίες;
Γ.Σ: Όλα…
Είναι χρήσιμο για τα επόμενα βήματα;
Γ.Σ: Τα περισσότερα τα ‘χω μάθει μέσα από τις αποτυχίες! Το πώς διαχειρίζεσαι την αποτυχία, το πώς διαχειρίζεσαι την κακή συνεργασία. Εκεί πρέπει να έχεις κότσια να βρεις ένα τρόπο να συνυπάρξεις. Δεν είναι εύκολο! Εγώ ευτυχώς είμαι από τους τυχερούς, γιατί κυρίως έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που θαύμαζα, θαυμάζω, και βγαίνοντας από τη δουλειά θα συνεχίζω να θαυμάζω. Όμως η αλήθεια είναι ότι δε συμβαίνει πάντα αυτό, να συνεργαστείς δηλαδή όπως τα θέλεις με έναν άνθρωπο. Παρόλα αυτά πρέπει να είσαι απόλυτα εκεί, ακόμα και από αυτό κάτι έχεις μάθει, αν είναι αληθινός...
Ο Μπέργκμαν λέει στο "Μετά την Πρόβα" ότι ένας ηθοποιός μπορεί να σκοτώσει ένα σκηνοθέτη αλλά και το αντίθετο! Είναι τόσο εκρηκτική αυτή η σχέση;
Γ.Σ: Ναι, όταν είναι εκρηκτικοί και οι χαρακτήρες και προφανώς ο Μπέργκμαν δε το λέει στην κυριολεξία αν και θα μπορούσαμε να το δούμε και από αυτή την εκδοχή, γιατί ηθοποιοί είμαστε, μπορεί να ειπωθεί κάτι από έναν σκηνοθέτη που όχι μόνο να σε προσβάλει, να σου κόψει τα πόδια, ειδικά αν είσαι νέος στον χώρο, αλλά συμβαίνει και το αντίθετο ένας ηθοποιός να υποδείξει στο σκηνοθέτη ότι έτσι που πράττει δεν είναι το σωστό.
Μ.Λ : Επισημαίνοντας το ότι δεν πάει άλλο και έχω φτάσει στα όρια μου… και ίσως κάτι είναι και στα όρια του ανεπίτρεπτου στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, έχω την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια είμαστε πιο φροντιστικοί.
Γ.Σ: Πράγματι, καμία σχέση, αν σκεφτώ και εγώ τα πρώτα χρόνια που ήμουν στη δραματική σχολή! Ακόμα στα πρώτα χρόνια δουλειάς σε σχέση με το τώρα που υπάρχει μεγαλύτερη προσοχή και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό!
Αυτό που κάνω πάντα είναι να ζητώ από τους ηθοποιούς να σκεφτούν μία ερώτηση που θα ήθελαν όλα αυτά τα χρόνια να τους έχει απευθύνει ένας δημοσιογράφος και δεν έχει συμβεί και να μου δίνουν και την απάντηση σ’ αυτήν....
Γ.Σ: Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έρχεται κάτι αυτήν τη στιγμή, αλλά θα μιλήσω για το ξεκίνημα μου σ’ αυτή τη δουλειά που είχα πολλές φοβίες και ντροπές, όμως άρχισα να ξεφλουδίζομαι με τα χρόνια και σιγά σιγά, απέκτησα εμπειρία, συνεργαζόμενος με κάποιους ανθρώπους που είχα σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη προς το πρόσωπο τους, όπως είναι ο Θόδωρος Τερζόπουλος, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και πολλοί άλλοι. Την πρώτη φόρα που πήγα στην Επίδαυρο έτρεμα και αυτό που με βοήθησε ήταν να πάω σ’ ένα μέρος που είχα διαβάσει και προσευχήθηκα σχεδόν μια ώρα, βοηθώντας με να ξεχάσω το τεράστιο άγχος, που είχα, γιατί θα βρισκόμουν για πρώτη φορά εκεί με έναν τεράστιο ρόλο, αυτόν του Ετεοκλή.
Μ.Λ: Αυτό μου δίνει να καταλάβω ότι πιστεύετε.
Γ.Σ: Ναι, βέβαια πιστεύω!
Τι να περιμένουμε το καλοκαίρι, είναι κάτι που μπορείτε να μας ανακοινώσετε;
Γ.Σ: Η αλήθεια είναι ότι αυτό το καλοκαίρι δεν θα κάνω τίποτα. Θέλω να ξεκουραστώ, ώστε το επόμενο να κάνω κάτι πολύ δυνατό! Ακόμη τουλάχιστον δε γνωρίζω τι θα είναι αυτό… είμαι σε συζητήσεις και θέλω να επανέλθω μετά από δυο χρόνια, καθώς ούτε πέρυσι, άλλα ούτε και φέτος θα είμαι σε κάποια παράσταση. Θα ήθελα να λείψω και στον κόσμο.. Μου αρέσει αυτή η σχέση με το κοινό να λύει σιγά σιγά.
Μ.Λ: Πολύ ωραίο μου ακούγεται όλο αυτό, καθώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι θέλουν να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.
Γ.Σ: Είμαι αρκετά χορτασμένος και θέλω το επόμενο βήμα για του χρόνου το καλοκαίρι να είναι κάτι πολύ ωραίο και δυνατό και να γίνει ουσιαστικά, γιατί θέλω να το κάνω και όχι γιατί πρέπει.
Μ.Λ: Θέλω του χρόνου ειλικρινά να είμαστε οι πρώτοι που θα ανακοινώσετε αυτό το βήμα!!!
Γ.Σ: Με χαρά!!!
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
