Επιμέλεια: Λιγνού Μαργαρίτα
«Το Όνειρο της Ιωνίας», σε κείμενο του Αντώνη Κυριακάκη και σκηνοθεσία του ιδίου και του Γιώργου Πατεράκη, βασίζεται σε πάνω από 20 ημερολόγια στρατιωτών της Μικρασιατικής Εκστρατείας, πείτε μας λίγα λόγια…
Πρόκειται για ένα οδοιπορικό τεσσάρων κολλητών φίλων που ξεκινούν για τα βάθη της ανατολής στόχου να κατακτήσουν την άκρη του κόσμου σε μία εποχή που η Ελλάδα ήταν ένα μείγμα πολιτισμών κουλτούρας και ιδεών. Με τα μυαλά τους φουσκωμένα και την καρδιά τους ανοιχτή δίνουν όρκο νίκης Χωρίς να γνωρίζουν αν θα επιστρέψουν πίσω νεκροί η ζωντανοί. Η εποχή της μεγάλης ιδέας για το νέο κράτος στο Βαλκανίων που λέγεται Ελλάδα μόλις έχει ξεκινήσει αλλά οι μεγάλες ιδέες δημιουργούν και μεγάλους τάφους…
Χαίρει μεγάλης αποδοχής από το κοινό καθώς το φετινό ταξίδι ξεκίνησε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με 10 sold-out παραστάσεις και συνεχίζεται στο Θέατρο Αργώ για 8 μοναδικές παραστάσεις από τις 12 Φεβρουαρίου, τι είναι αυτό κατά τη γνώμη σας που μαγεύει το κοινό;
Ο Αντώνης Κυριακάκης ως συγγραφέας του έργου έχει καταφέρει να μιλήσει μία γλώσσα η οποία χτυπά κατευθείαν στο θυμικό. Μαζί με την σπουδαία μυθοπλασία που έχει καταφέρει να συντάξει παράλληλα με τα αληθινά γεγονότα των ημερολογίων του στρατιωτών κάνει την παράσταση μοναδική το κοινό ταξιδεύει νοητά σε μία τεράστια αλληλουχία γεγονότων. Η γραφή του αντιμετωπίζεται με ανοιχτή ματιά και χωρίς κανένα ίχνος μουσειακής ανάγκης για τα τεκταινόμενα. Το κοινό παρατηρεί προσηλωμένο και μαγεμένο τη σχέση των ηθοποιών που σε ένα επίπεδο συνόλου δημιουργεί κάτι αναπόδραστα ζωντανό.
Έχετε συμμετάσχει σε μεγάλες παραγωγές και στη τηλεόραση, είναι αλήθεια ότι ο βιοπορισμός ενός ηθοποιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν;
Ο βιοπορισμός του ηθοποιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την τηλεόραση. Για τον απλούστατο λόγο ότι η τηλεόραση πληρώνει. Στο θέατρο είσαι αναγκασμένος να συμμετέχεις σε δύο και τρεις παραστάσεις μέσα στον χρόνο και αν είσαι και τυχερός…
Υπάρχει κάτι που πιστεύετε ότι χωλαίνει στο χώρο του θεάτρου;
Ότι χάνει τον προσανατολισμό του αρκετές φορές. Όταν χάνεται το εκάστοτε θέμα, τότε ο ηθοποιός δεν ξέρει τι παίζει και ο σκηνοθέτης χάνεται σε μια γενικότερη εικόνα , το ίδιο βέβαια ισχύει και στην αντίθετη περίπτωση.
Υπάρχει ρόλος που θα θέλατε να ερμηνεύσετε;
Να σας πω την αλήθεια δεν σκέφτομαι ρόλους. Σκέφτομαι θέματα, έργα , συνθήκες και καταστάσεις. Προσωπικά δεν κάνω θέατρο για να «λάμψω». Το θέατρο για μένα είναι ανάγκη έκφρασης κι όταν γίνεται επαγγελματικά απαιτείται και η πληρωμή του, πράγμα αβέβαιο και ανασφαλές .
Τι έπεται;
Ετοιμάζομαι για τις 17 Φεβρουαρίου να παίξω στον θεατρικό μονόλογο του Βαγγέλη Γέττου “ Η Τελευταία Απολογία του Νίκου Κοεμτζή’’ σε σκηνοθεσία Κώστα Κιμούλη στο θέατρο Λύχνος, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
