Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
«Ζαν & Βεατρίκη» στο από Μηχανής θέατρο από 15 Μαρτίου. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή τη ψευδώς ρομαντική, τρυφερά σκληρή, αλλά κυρίως Θλιβερή Κωμωδία.
Το έργο "Ζαν και Βεατρίκη" είναι μια ιστορία για δύο ανθρώπους, που συναντιούνται μέσω μιας μυστηριώδους αγγελίας, αναζητώντας κάτι περισσότερο από απλή γνωριμία. Καθώς ο Ζαν προσπαθεί να εντυπωσιάσει τη Βεατρίκη, οι προσωπικότητές τους αποκαλύπτονται, αναμειγνύοντας τον κόσμο τους με στοιχεία ρεαλισμού και σουρεαλισμού, δημιουργώντας ένα έργο γεμάτο αντιθέσεις με συναισθηματική ένταση.
Τι είναι αυτό που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή κατά τη διάρκεια της παράστασης;
Η Καρόλ Φρεσέτ μας παρουσιάζει ένα έργο γεμάτο έξυπνους διαλόγους και αναπάντεχο σασπένς, που διατηρεί μια συνεχή ισορροπία μεταξύ χιούμορ και συγκίνησης. Κατά τη διάρκεια μιας ώρας, παρακολουθούμε την ανάπτυξη δύο εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων, οι οποίοι κρύβουν κοινές επιθυμίες πίσω από τις εμφανείς αντιθέσεις τους.
Πότε είναι η ιδανική στιγμή ώστε να πει κάποιος ότι είναι «φτασμένος ηθοποιός», αν είναι δόκιμη αυτή η έκφραση στο καλλιτεχνικό στερέωμα;
Αυτή η έκφραση δεν αντικατοπτρίζει τη δική μου πεποίθηση. Στο εσωτερικό μου, ο τίτλος του ηθοποιού δεν υπήρχε από την αρχή. Με τα χρόνια, έχω επαγγελματοποιήσει την υποκριτική. Σε άλλους τομείς, είναι πιο φυσιολογικό να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως ταλαντούχος ή "φτασμένος", όπως ένας επιχειρηματίας. Ο ηθοποιός είναι σαν ένα σημειωματάριο που γεμίζει με λέξεις, ιδέες, γνώσεις και εμπειρίες, σβήνοντας και γράφοντας συνεχώς. Κάθε φορά, ξεκινάει από το μηδέν. Να πω ότι γνωρίζω τι κάνω ή τι θέλω να κάνω θα ήταν ψέμα.
Είναι ικανά τα αισθήματα και τα συναισθήματα που βιώνει ο ηθοποιός την κάθε στιγμή που καλείται να αποδώσει ένα ρόλο, να είναι καταλυτικά για την ερμηνεία του;
Πιστεύω πως ένας ηθοποιός δεν θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στα δικά του αισθήματα και συναισθήματα για να ερμηνεύσει έναν ρόλο. Ο ρόλος του σκηνοθέτη είναι ζωτικής σημασίας και έχει καθοριστικό ρόλο. Δεν θεωρώ τον ηθοποιό απλώς ένα εκτελεστικό όργανο, αλλά πιστεύω ότι η συνεργασία με τον σκηνοθέτη μπορεί να αναδείξει τη θεατρική πράξη σε υψηλότερα επίπεδα.
Δύναται πράγματι η αγάπη να σώσει τον άνθρωπο από την πλήξη του και να αντιμετωπίσει το ανυπόφορο της ζωής ή αυτό συμβαίνει μόνο στο θεατρικό σανίδι;
Πώς μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή χωρίς αγάπη, ή την αγάπη χωρίς ζωή; Η Αντιγόνη του Σοφοκλή λέει: "Γεννήθηκα για να αγαπώ" και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο στα 33 μου χρόνια. Η αγάπη είναι απαραίτητο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Το θέατρο είναι ένα ψέμα που καλούμαστε συνεχώς να του αναδείξουμε την αλήθεια του. Αυτή η αλήθεια θα βγείτε από την δική μας αγάπη.
Τι είναι αυτό που μοιράζεσαι απλόχερα με τους ανθρώπους;
Γενικά, απολαμβάνω το να μοιράζομαι ό,τι έχω στη ζωή μου. Μου φέρνει χαρά να προσφέρω γέλιο και χιούμορ στους ανθρώπους και να δέχομαι γνώσεις και αγάπη από αυτούς. Πιστεύω ότι το φαγητό γίνεται ακόμα πιο νόστιμο όταν το μοιράζεσαι με φίλους.
Τι έπεται;
Βρισκόμαστε στη φάση προετοιμασίας για τις επερχόμενες παραστάσεις στο θεατρικό εργαστήρι του Μιχάλη Συριόπουλου, το τΖΕΝεράλε Acting Studio, όπου διδάσκω. Η άνοιξη είναι η εποχή των συζητήσεων για τη νέα θεατρική και τηλεοπτική σεζόν. Το σίγουρο είναι ότι πλησιάζει το Πάσχα, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα.
