Φέτος στο Μικρό Κεραμικό θα παρουσιαστεί μετά την επαναδιαπραγμάτευση και την επικαιροποίηση του υλικό του έργου φέρνοντας το αυτή τη φορά στην Αθήνα του 2023, οι «Σεμνότυφοι» που γράφτηκαν το 2018 από τον Anthony Neilson για το Royal Court Theatre – το θέατρο των συγγραφέων, δώστε μας κάποια στοιχεία του τι να περιμένουμε….
Μπορείτε να περιμένετε ένα έργο σύγχρονο που μιλάει για αυτό που θέλει άμεσα, για τις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις του σήμερα και πώς επηρεάζονται από το κοινωνικό βάρος σε μια μετά-covid και μία μετά-metoo εποχή. Πώς κινείται το άτομο μέσα σε αυτή τη συνθήκη και πως μπορεί να χάσει κάθε είδους επαφή με τον εαυτό του και κατ' επέκταση με το σύντροφό του προσπαθώντας να επιβιώσει. Πώς το σεξ αποτελεί βασικό παράγοντα στην ευημερία μιας σχέσης. Όλα αυτά δημιουργώντας ερωτήματα. Αν και πιστεύω ότι μια ερώτηση μπορεί να αποτελέσει και πολύ χρήσιμη απάντηση!
Το έργο πραγματεύεται όλα τα στερεοτυπικά πρότυπα της κοινωνίας μας για τον άνδρα και την γυναίκα, πιστεύετε βλέποντας την παράσταση θα αλλάξει ο τρόπος σκέψης των θεατών;
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει ο τρόπος σκέψης ενός ενήλικα που ζει και μεγαλώνει σε μια κοινωνία γεμάτη στεγανά και συντηρητισμό. Παρόλα αυτά, αν και δύσκολο, θεωρώ ότι είναι εφικτό. Αλλά πρόκειται για μια διαδικασία μακροπρόθεσμη η οποία στηρίζεται γενικά στη δια βίου εκπαίδευση. Οπότε ευελπιστώ η παράσταση μας να μπορέσει να κάνει τουλάχιστον αυτό• να μπορέσει να βάλει ένα λιθαράκι σε αυτή τη διαδικασία.
Πόσο σεμνότυφη είναι η κοινωνία μας;
Πολύ. Είμαστε ακόμη μια κοινωνία γεμάτη ταμπού (και δεν εννοώ μόνο σεξουαλικά), φανατικοί του "φαίνεσθαι".Το "είναι" μας τρομάζει. Μπορεί φαινομενικά να πει κάποιος ότι η κοινωνία μας έχει εξελιχθεί σε σχέση πχ με δέκα ή είκοσι χρόνια πριν, η διαφορετικότητα είναι πλέον σε μεγαλύτερο βαθμό αποδεκτή, η θέση της γυναίκας επίσης έχει βελτιωθεί κτλ. αλλά πιστεύω ότι βαθιά μέσα στις ρίζες της, στα δομικά της στοιχεία, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Ίσως να υπάρχει και περισσότερη σήψη, λόγω χρόνου.
Πως διαχειρίζεστε τις δικές σας αδυναμίες;
Αναγνωρίζοντάς τες αρχικά. Αγκαλιάζοντάς τες. Αποβάλλοντας, όσο μπορώ, κάθε είδους φόβο απέναντι τους. Κατανοώντας ότι χωρίς αυτές θα ήμουν κάτι άλλο. Βρίσκοντας τον μηχανισμό να τις μετατρέψω υπέρ μου και στις περιπτώσεις που χρειάζεται να τις πολεμήσω.
Νοιώσατε ποτέ ότι το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι ικανό να σας βιοπορίσει;
Μονίμως! Νομίζω πάντα θα το νιώθω αυτό, αλλά πιστεύω πως έχω εξοικειωθεί πλέον με αυτή την ιδέα.
Το καλό παιδικό θέατρο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι από τη δική μου ζωή, επίσης πιστεύω ότι εκτός από διασκεδαστικό είναι και άκρως ψυχαγωγικό, ποια είναι η δική σας άποψη;
Συμφωνώ 100%. Το κοινό του παιδικού θεάτρου είναι οι αυριανοί ενεργοί πολίτες αυτού του τόπου. Οφείλουμε ως καλλιτέχνες να δίνουμε όλη μας την ενέργεια και το πάθος σε αυτό το τομέα ώστε να βοηθήσουμε στην διαμόρφωση αυτού του κοινού. Αγαπώ το παιδικό θέατρο και επιδιώκω να είμαι μέρος αυτού. Φέτος θα συμμετέχω σε δύο παιδικές παραστάσεις της παιδικής σκηνής-Μαριάννα Τόλη στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, "Ένα παιδί μετράει τ'αστρα" του Μενέλαου Λουντέμη και "Τα Σ'αγαπώ του Κόσμου" της Μάρως Θεοδωράκη, με την ίδια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών και με σκηνοθέτη τον Αναστάση Δεληγιάννη.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
