Συνέντευξη με τον Κώστα Βασαρδάνη για την παράσταση «Ψυχολογία Συριανού Συζύγου»

Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής

Η απόφαση σας να αναλάβετε και τη σκηνοθεσία της παράστασης εκτός από την ερμηνεία έχει να κάνει με τη σιγουριά που νοιώθετε για το έργο; 
Ναι, έχει να κάνει και με αυτό που λέτε. Υπό την έννοια ότι το κείμενο αυτό σου "δείχνει το δρόμο". Δε χρειάζονται πολλά κατά τη γνώμη μου από την πλευρά της σκηνοθεσίας. Αν ο ηθοποιός-σκηνοθέτης αφουγκραστεί τον εσωτερικό ρυθμό του αφηγήματος και εντοπίσει ξεκάθαρα την ανέλιξη της πλοκής η δουλειά του έχει κατά κάποιον τρόπο ολοκληρωθεί.

Αυτή η διαδικασία μετά συναντά το κοινό , το οποίο εντέλει δίνει και τον τόνο του εγχειρήματος. Αυτό ούτως ή άλλως συμβαίνει στο θέατρο, (εννοώ την καταλυτική συμμετοχή του κοινού),απλώς εδώ επειδή ο Σύζυγος απευθύνεται στους θεατές η συμμετοχή των τελευταίων, η παρουσία τους, είναι ακόμα πιο ουσιώδους σημασίας. Σχεδιάζεις δηλαδή, αδρά, μια διαδρομή στην πρόβα και τις λεπτομέρειες για μένα έχει πολύ ενδιαφέρον να τις βρεις στην παράσταση. Αυτή είναι μια ματιά στο θέατρο που εμένα από τον τρόπο που έχω δουλέψει μέχρι τώρα με σκηνοθέτες, πολλοί εκ των οποίων αξιόλογοι, μου έχει λείψει. Είτε συνειδητά, είτε όχι, αυτός που βλέπει την πρόβα θέλει να "κλειδώσει" κάποια πράγματα. Να έχει κατά κάποιον τρόπο "το κεφάλι του ήσυχο". Να έχει κάνει τη δουλειά του όσο το δυνατόν "καλύτερα"... Για μένα το καλύτερα όμως είναι το "ανολοκλήρωτο" κι όχι το "κεντημένο".Το αληθινό κέντημα γίνεται πάντα "παρουσία του πελάτου", κι αν λίγο την πατήσουμε δεν πειράζει. Στην επόμενη σελίδα κάτι θα επανορθωθεί...Η εμπειρία είναι εκεί για να μας βοηθήσει να σταθούμε.

Ο γάμος σήμερα αποτελεί ένα πλαίσιο για να γνωρίσει ο άντρας και η γυναίκα τον εαυτό τους καλύτερα;
Δεν ξέρω. Ίσως για κάποιους ανθρώπους αυτός να είναι ο λόγος που παντρεύονται. Έχω την εντύπωση παρολ' αυτά πως αρκετοί το κάνουν επειδή έτσι  "είθισται". Θέλω να πω ότι δυο άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν είτε τον εαυτό τους είτε τον άλλον και χωρίς να παντρευτούν. Ο ήρωας του Ροΐδη πάντως παντρεύεται διότι θεωρεί πως ο γάμος θα κατασιγάσει τον πόθο του για τη γυναίκα του, βάζοντας το ζευγάρι σε μια ρουτίνα καθημερινότητας. Αυτό βέβαια δε συμβαίνει. Η συνέχεια επί της σκηνής του Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ». Ο χώρος αυτός , θα ήθελα σε αυτό το σημείο να πω ότι δεν είναι ένα ακόμα θέατρο για να παίξω την παράσταση. Ο Ροΐδης υπήρξε μέλος του Παρνασσού και το ότι μετά από έναν αιώνα και, ένας ηθοποιός παίζει ένα κείμενό του εκεί εμένα με χαροποιεί ιδιαίτερα διότι μου δημιουργεί μια αίσθηση ιστορικότητας. Όχι με την μουσειακή έννοια αλλά με την έννοια της συνέχειας που μάχεται εναντίον του κατακερματισμού και των "Ψεκάστε- σκουπίστε- τελειώσατε " ρυθμών της σημερινής πραγματικότητας.

Υπάρχουν  "ιδανικά" ζευγάρια σήμερα; Γνωρίζετε εσείς κάποιο γνωστό ή και όχι, ζευγάρι που μπορείτε να αναφέρετε;
Όχι δε γνωρίζω. Γνωρίζω ζευγάρια που μου δίνουν την αίσθηση ότι αγαπιούνται και ότι θέλουν πραγματικά να είναι μαζί. Δε μπορώ όμως να τα ονομάσω "ιδανικά". ' Ολοι τσακωνόμαστε, σκεφτόμαστε να απατήσουμε, έχουμε αντιφάσεις, ένα κομμάτι  που ο άλλος δεν ξέρει, και την αίσθηση ότι αυτό που δεν έχουμε είναι σημαντικότερο του ανθρώπου που έχουμε δίπλα μας. Το θέμα είναι πώς όλο αυτό που μόλις περιέγραψα δεν το αφήνουμε να υποσκάψει τα θεμέλια μιας σχέσης. 'Η αν αισθανόμαστε ότι το "αυτό" κινδυνεύει να υπερισχύσει της αγάπης πρέπει να φεύγουμε. Να έχουμε αυτήν την τόλμη και την εντιμότητα απέναντι στον άλλον.  

Το θέατρο είναι η μοναδική σας "ηδυπάθεια" ;
Το θέατρο το αγαπώ πολύ. Αυτή βέβαια η κολόνια κρατάει πια αρκετά χρόνια κι έτσι είναι φυσιολογικό να περνάει από διακυμάνσεις η αγάπη αυτή. Δεν με τρομάζει όμως αυτό. Γιατί ξέρω πολύ καλά ότι αν κάποια στιγμή πάψω να το αγαπώ θα φύγω.'Η,εν πάση περιπτώσει, θα πάρω μια απόσταση και θα δω τι θα κάνω. Και βεβαίως όχι: Το θέατρο δεν είναι η μοναδική μου ηδυπάθεια.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Προς τα τέλη του Ιούνιου θα συμμετάσχω στην θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος του Χουάν Ρούλφο "Πέδρο Πάραμο" που ανεβαίνει στο Μπάγκειον της Ομόνοιας από την ομάδα θεάτρου ΟΠΕRA σε σκηνοθεσία της Ελεάνας Τσίχλη για λίγες παραστάσεις.Και στις αρχές Αυγούστου παίζω στον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου , που θα ανέβει στην Μικρή Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα.  

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ