Επιμέλεια: Ναντίν Αθανασίου
2η χρονιά με τον «Άρη». Γιατί η παράσταση αυτή ξεχωρίζει;
Τι να σας πω; Αυτό ξέρει να το απαντήσει καλύτερα ο κόσμος, που έχει αγκαλιάσει την παράστασή μας.
Από τη δική μας σκοπιά το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εμείς καταθέσαμε την αλήθεια μας. Με σύμβουλο την αλήθεια και τον σεβασμό μας προς το πρόσωπο του Άρη, φτιάξαμε μια παράσταση που έχει να πει κάτι στο κοινό. Αφορά στο τώρα και θέτει προβληματισμούς, που αποδεικνύονται διαχρονικοί σε ο,τι αφορά στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Πόσο δύσκολο είναι να ζωντανέψετε μία τέτοια προσωπικότητα στο θέατρο; Σας βοήθησε η φυσική σας ομοιότητα με τον Άρη Βελουχιώτη;
Η γενειάδα είναι το μόνο που μας ενώνει με τον Άρη σε ο,τι αφορά στην φυσική ομοιότητα. Τώρα θα μου πείτε αυτό είναι και το χαρακτηριστικό από το οποίο τον γνωρίζουμε. Είναι. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο που μας ενώνει με τον Άρη. Τα ιδεολογικά πιστεύω και τα ιδανικά του είναι αυτά που βοήθησαν περισσότερο και μας έφεραν πολύ κοντά.
Όπως έχω ξαναπεί το να ζωντανεύεις μια προσωπικότητα, που έχει υπάρξει είναι πιο δύσκολο από το να παίξεις έναν οποιοδήποτε άλλον ρόλο. Έχεις να κάνεις μ' ένα πρόσωπο που έδρασε και οι δράσεις του επηρέασαν ολόκληρες γενιές ακόμα και μέχρι σήμερα. Αυτό το “ζωντάνεμα” θέλει μια πιο ουσιαστική και λεπτομερή ανάλυση σε βάθος, έτσι ώστε να βρούμε την αλήθεια αυτού του ανθρώπου και να την κοινωνήσουμε με σεβασμό απέναντι σε εκείνον και απέναντι στο κοινό.
Πώς προσέγγισε ο σκηνοθέτης της παράστασης, κ. Μπισμπίκης, τον σπουδαίο αυτόν άνδρα;
Το μαγικό με τον Βασίλη είναι ότι αντιμετώπισε τον Άρη με αγάπη και αγνότητα. Χωρίς σκηνοθετικές φανφάρες και παιχνιδίσματα. Από την αρχή μπήκαμε στη διαδικασία ότι τον Άρη δεν τον ξέρουμε, αλλά θα τον μάθουμε σιγά σιγά. Αφήσαμε όλες τις ιστορίες και τους αστικούς μύθους έξω από το παιχνίδι. Ήταν κάτι που δεν το χρειαζόμασταν κιόλας. Τον Βασίλη τον ενδιέφερε ο Άρης ως άνθρωπος. Να ψάξουμε την ανθρώπινη του πλευρά και να την αναδείξουμε. Να φέρουμε στην επιφάνεια τη λαχτάρα αυτού του ανθρώπου για το “εμείς”, την πίστη του σε ένα ιδανικό, τον αγώνα του για έναν σκοπό. Όλο αυτό μέσα από τα στοιχεία που μας έδινε το έργο της Σοφίας Αδαμίδου, ένα έργο που γράφτηκε βασιζόμενο σε ντοκουμέντα και φώτιζε πολύ έξυπνα και περίτεχνα προσωπικές στιγμές του Άρη, που ο Βασίλης ανέδειξε μέσα από έναν μονόλογο δράσης και αφήγησης της ιστορίας.
Στο έργο της Σοφίας Αδαμίδου βιώνουμε τις τελευταίες στιγμές ενός αγωνιστή, την ψυχολογική του καταρράκωση και τη ματαίωση του οράματος και των προσδοκιών του. Ποιες είναι οι τελευταίες του σκέψεις, όταν μένει μόνος με τον εαυτό του;
Τις τελευταίες σκέψεις δε θα τις μάθουμε ποτέ. Ο,τι και να πούμε, όσο και να τον μελετήσουμε και να σκάψουμε βαθιά μέσα στον Άρη, τις τελευταίες σκέψεις δεν μπορούμε να τις ξέρουμε.
Από τη δική μου σκοπιά αυτό που πιστεύω είναι ότι παρά την πίκρα του και τη στεναχώρια του που δεν κατάφερε να δει το όνειρό του να παίρνει σάρκα και οστά έμεινε πιστός μέχρι την τελευταία στιγμή στον σκοπό και στο όραμα του. Αυτό αποδεικνύει κιόλας η τελευταία πράξη της ζωής του. Η δύναμη που είχε για να σηκώσει το όπλο στο κεφάλι του. Η ελευθερία του να είμαστε κυρίαρχοι της ζωής μας.
Έχετε κάποια αγαπημένη φράση στο έργο;
“Για την πίστη και το δίκαιο, πάντα υπάρχει ευκαιρία.”
Ποια τα μελλοντικά καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Σε ότι αφορά το θέατρο θα κάνω ένα διάλειμμα από τον Άρη και μετά το Πάσχα θα βρίσκομαι στη “Γέρμα” του Λόρκα που θα σκηνοθετήσει ο Θανάσης Σαράντος και θα ανέβει τον Μάιο στο θέατρο Θησείο. Από τον Ιούλιο ξαναγυρνάω στον “Άρη” με μια περιοδεία που θα γίνει σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.
Σε ότι αφορά τη μουσική, είμαι πολύ χαρούμενος γιατί θα γράψω τη μουσική στη θεατρική διασκευή της Σοφίας Αδαμίδου πάνω στο έργο “Ο Τζόνυ πήρε το όπλο του” με τον Τάσο Ιορδανίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα, που θα ανέβει τον Απρίλιο στο θέατρο Altera Pars.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
