Με αφορμή τα τρία νέα μονόπρακτα που ξεχώρισαν στο φετινό Εργαστήριο του Ε.Ν.ΘΕ.ΣΥ στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης", ζητήσαμε από τους τρεις διακριθέντες Αλίκη Κύρκου, Δημήτρη Φούτσια και Ναυσικά Βασιλείου να μας μιλήσουν για την εμπειρία τους.
Είχατε εμπειρία στη συγγραφή έργου πριν τη συμμετοχή σας σε αυτό το εργαστήριο;
Αλίκη Κύρκου: Προσωπικά δεν είχα κάποια ιδιαίτερη εμπειρία στη συγγραφή θεατρικού.
Δημήτρης Φούτσιας: Ναι γράφω αρκετά χρόνια και τα τελευταία χρόνια κυρίως θεατρικά έργα. Επίσης έχω σκηνοθετήσει το θεατρικό μου έργο «Ριγκολιός, το ταξίδι μιας ρίγας» που παρουσιάστηκε το 2014 – 16 σε διάφορες θεατρικές σκηνές της Αθήνας. Σε αυτή την φάση της ζωής μου θέλω να παραδώσω θεατρικά μου έργα σε νέους και δημιουργικούς σκηνοθέτες. Έχουν μαζευτεί αρκετά!
Ναυσικά Βασιλείου: Πάντα έγραφα. Έχω γράψει ένα ακόμη θεατρικό, ένα μυθιστόρημα, διηγήματα, ατέλειωτα ημερολόγια σκέψεων και κάποιες μεταφράσεις. Επίσης, διατηρώ blog από το 2007 όπου μοιράζομαι μικρά κείμενα/ποίηση και το αγαπώ πολύ.
Τι νοιώθετε να έχει αλλάξει μετά τη συμμετοχή σας στο εργαστήριο αυτό;
Αλίκη Κύρκου: Σίγουρα έχω πάρει πολλά από το εργαστήριο. Αυτό το συνειδητοποίησα την στιγμή που έγραφα το θεατρικό. Έγραφα και μου ερχόντουσαν στο μυαλό οι συμβουλές των εισηγητών.
Δημήτρης Φούτσιας: Το να παίρνεις μέρος σε ένα εργαστήριο συγγραφής σημαίνει ότι έρχεσαι σε συναναστροφή με πολύ κόσμο που αγαπάει το ίδιο αντικείμενο. Είτε αυτοί είναι συμμετέχοντες, είτε εισηγητές. Οπότε στην πορεία αυτή βρίσκεις άτομα να σε εμπνεύσουν και να λάβεις αρκετά ερεθίσματα που θα σε βοηθήσουν να εξελιχθείς. Επίσης το γράψιμο θέλει συνεχή τριβή, όπως και να έχει ένα εργαστήριο σε βάζει σε ένα εντατικό πρόγραμμα.
Ναυσικά Βασιλείου: Αποφάσισα να λάβω μέρος στο ΕΝΘΕΣΥ για να ταρακουνήσω το δημιουργικό block που είχα τον τελευταίο χρόνο. Κάτι να με ξυπνήσει πάλι. Ακούσαμε ενδιαφέρουσες απόψεις, κανόνες και νέες τεχνικές από τους εισηγητές. Νοιώθω ότι ΕΜΑΘΑ που είναι μεγάλο δώρο. Γνώρισα επίσης, κάποιους ωραίους ανθρώπους. Και βέβαια, ξεμπλόκαρα την έμπνευση μου!
Περιμένατε ότι το έργο σας θα βραβευτεί;
Αλίκη Κύρκου: Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα. Εγώ είχα βάλει στόχο να γράψω το θεατρικό ως το τέλος του εργαστηρίου και να το στείλω για να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Τώρα το τι θα γινόταν από κει και πέρα δεν μπορούσα να το προβλέψω.
Δημήτρης Φούτσιας: Αυτό που ήθελα από την αρχή ήταν να παραδώσω κάτι αντάξιο των προσδοκιών μου και να είμαι εγώ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου πρωτίστως. Από τη στιγμή που ο σκοπός επετεύχθη, ήξερα ότι ήταν κάτι καλό και ήμουν ήσυχος. Μετά ήταν θέμα της κριτικής επιτροπής, τι άλλα έργα έχουν παραδοθεί και η βράβευση είναι κατεξοχήν υποκειμενική. Πάντως μια διαίσθηση την είχα!
Ναυσικά Βασιλείου: Ξέρω μόνο πόσο το ήθελα γιατί αυτό το έργο το δούλεψα σοβαρά και το αγάπησα πάρα πολύ. Η σκέψη ότι θα ζωντανέψουν οι χαρακτήρες που δημιούργησα στην σκηνή με συγκινεί και με τιμά αφάνταστα.
Ποια είναι η πηγή έμπνευσης όταν γράφετε;
Αλίκη Κύρκου: Συνήθως αντλώ θέματα από την καθημερινότητα. Από μια κατάσταση που βλέπω και με προβληματίζει.
Δημήτρης Φούτσιας: Οι προσωπικές ανησυχίες που αποτυπώνονται στο χαρτί. Τα άγχη, οι σχέσεις, τα όνειρα των ανθρώπων. Η ίδια η ζωή. Αλλά και ένα βαθύ υπαρξιακό ερώτημα! Τι στο… καλό, κάνουμε εμείς οι άνθρωποι εδώ και προς τα πού βαδίζουμε;
Ναυσικά Βασιλείου: Οι άνθρωποι. Και τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα από δύσκολες καταστάσεις.
Τι αφορά το έργο σας και τι θέλετε να καταδείξετε με αυτό;
Αλίκη Κύρκου: Το “Messenger” αφορά την επίδραση που έχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη ζωή μας. Δεν θα έλεγα ότι τα κατακρίνει απαραίτητα. Η υπόθεση βέβαια αγγίζει τα όρια της υπερβολής αλλά, καλώς ή κακώς, είναι μια κατάσταση που ισχύει. Και κάπου εδώ να σας εκμυστηρευτώ ότι πήρα πολλές ιδέες από προσωπικές μου συνομιλίες στο Messenger.
Δημήτρης Φούτσιας: Το έργο μου ξεκινάει με ένα φιλικό δείπνο μεταξύ συναδέλφων και των συζύγων τους, που ξαφνικά παίρνει μια αλλόκοτη τροπή όταν ανακαλυφθεί ένα απρόσμενο εύρημα στην μέση του καθιστικού. Κάτι έχει μετατοπιστεί στον κόσμο από ότι τον ξέρουμε και αυτό θα τους βάλει σε πολλούς μπελάδες. Θα το χαρακτήριζα μια κωμωδία του παραλόγου με οικολογικό χαρακτήρα. Πόσο χρόνο έχουμε σε αυτή την γη; Μήπως ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε τις πράξεις μας και τον αντίκτυπό τους; Και πως θα αποφύγουμε την βία και τον φασισμό με οποιονδήποτε τρόπο;
Ναυσικά Βασιλείου: Είναι μια ονειρική ματιά στο άγνωστο των ανθρώπινων σχέσεων και σκέψεων. Είχα ανάγκη να φανταστώ μια άλλη πραγματικότητα, πιο ευτυχισμένη από τις προσδοκίες μας…
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
