Επιμέλεια συνέντευξης: Μαργαρίτα Λιγνού
Η αίσθηση που δίνετε στο θεατή είναι ότι κάνετε κάτι πάρα πολύ δύσκολο το οποίο απαιτεί μεγάλη σωματική κούραση. Στο τέλος της παράστασης ποιο συναίσθημα υπερισχύει;
Αυγουστίνος Κούμουλος: Στο τέλος επικρατεί το αίσθημα του ενθουσιασμού και της χαράς για την παράσταση που μόλις πραγματοποιήθηκε και για την επικοινωνία με το κοινό, είναι μια πολύ περίεργη ενέργεια που δεν αποκωδικοποιείται εύκολα με λόγια. Ακολουθεί η αγωνία και η προσμονή να μιλήσουμε με φίλους, γνωστούς και γενικότερα θεατές της παράστασης να μας πουν τις εντυπώσεις τους. Η σωματική κόπωσις είναι κάτι που βγαίνει αρκετά αργότερα, όταν φθάσουμε στα σπίτια μας, που και πάλι δεν είναι κάτι που μας καταβάλει και μας «ρίχνει», κάνουμε και δεύτερη παράσταση αν χρειαστεί!
Πόσο εύκολο είναι να ενσωματώνετε στην ομάδα σας νέα μέλη όπως φέτος με τη προσθήκη του Κωνσταντίνου Μουταφτσή και της Ισιδώρας Δωροπούλου;
Αλέξανδρος Πέρρος: Η ενσωμάτωση των ηθοποιών είναι μια πολύ δύσκολη, αλλά και ενδιαφέρουσα διαδικασία. Πρέπει πρώτα να καταλάβουν, τα νέα μέλη μας, την λογική της παντομίμας και του σωματικού αυτοσχεδιασμού, πως λειτουργεί το βλέμμα και πως αντιδρά το σώμα. Εκπαιδεύουμε τους ηθοποιούς μας με την τεχνική που έχουμε επιλέξει και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τις αισθήσεις τους , την ενέργειά τους και την υποκριτική τους με την δικιά μας λογική και φαντασία. Αυτή είναι μία χρονοβόρα διαδικασία γιατί οι πληροφορίες είναι πολλές και το μυαλό και το σώμα χρειάζονται χώρο να αναπνεύσουν για να καταφέρουν στο τέλος να τις αφομοιώσουν φυσικά και χωρίς μπλοκαρίσματα. Ο Κωνσταντίνος και η Ισιδώρα είναι πολύ καλοί ηθοποιοί και φρόντισαν να δουλέψουν πολύ για να καταφέρουν να ξεχωρίσουν. Αυτό το σεβόμαστε και το προεκτείνουμε μέσα από την δική μας λογική, αυτή του σωματικού αυτοσχεδιασμού και της παντομίμας.
Πείτε μας λίγα λόγια για την ομάδα σας, τον τρόπο καθοδήγησης του σκηνοθέτη σας Δημήτρη Δεγαϊτη, και το ρόλο του συνθέτη Νίκου Τσέκου;
Αλέξανδρος Πέρρος: Την ομάδα επίPlay την δημιουργήσαμε με τον Νίκο Τσέκο, τον Δημήτρη Δεγαϊτη και τον Αυγουστίνο Κούμουλο το 2014. Η ανάγκη να εκφραστούμε συναισθηματικά και υπαρξιακά μας οδήγησε , μετά από χρόνια συνεργασίας , στο να ανακαλύψουμε έναν κόσμο φαντασίας και λογικής με ακαθόριστα χρώματα και σχήματα, ένα δημιουργικό χάος που κάπως έπρεπε να βρεθεί μια φόρμα για να το στεγάσει. Τι καλύτερο από τα ελάχιστα σημεία αναφοράς που χρειάζεται το μάτι και ο ανθρώπινος εγκέφαλος για να καταλάβουν ένα σχήμα, μία εικόνα, ένα συναίσθημα , μία κατάσταση. Το μέσο είναι η τεχνική της παντομίμας και του σωματικού αυτοσχεδιασμού. Το εργαλείο είναι το σώμα των ηθοποιών και όλα τους τα εκφραστικά μέσα. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε θέατρο από το τίποτα και ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε παραστάσεις χωρίς λόγια, χωρίς σκηνικά, χωρίς αντικείμενα μόνο συναίσθημα και φαντασία. Το σώμα των ηθοποιών μεταμορφώνεται συνέχεια από χαρακτήρας σε διάφορα αντικείμενα με απόλυτη ισορροπία. Το συναίσθημα προβάλλεται διαρκώς και με μιαν υπερβολή. Η μουσική όχι μόνον συντονίζει όλους τους ηθοποιούς και τους αναγκάζει να αναπνέουν με τον ίδιο ρυθμό, αλλά ολοκληρώνει και τα ερεθίσματα που έχει ο θεατής. Έτσι ο κάθε ένας από το κοινό δημιουργεί την εικόνα ,που εμείς επιλέξαμε να δει, όπως αυτός θέλει.
Νίκος Τσέκος: Η σύλληψη και η σκηνοθεσία στις παραστάσεις της ομάδας επίPlay είναι έργο συλλογικό. Αφού βρούμε τι ιστορία θέλουμε να πούμε, δοκιμάζουμε διάφορες ιδέες για κάθε σκηνή, για να βρούμε ποιες δουλεύουν, ποιες είναι αστείες, ποιες είναι καθαρές στα μάτια του θεατή. Οι ιδέες προέρχονται από όλα τα μέλη της ομάδας και κρατάμε αυτές που εξυπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο τη διήγηση της ιστορίας μέσω της σωματικής έκφρασης. Αφού λοιπόν στηθεί μια σκηνή, γράφεται πάνω της η μουσική και προστίθενται διάφορα μουσικά ή ηχητικά «σημάδια» για να συγχρονίζονται οι ηθοποιοί. Το ηχητικό τοπίο συμπληρώνεται με τα απαραίτητα, κατά περίπτωση, ηχητικά εφέ κι έτσι καταλήγουμε σε μια σχεδόν τελική εκδοχή μιας συγκεκριμένης σκηνής. Στη συνέχεια, ο Αλέξανδρος με τον Αυγουστίνο θα δουλέψουν το τεχνικό κομμάτι που αφορά τη σωματική έκφραση κι ο Δημήτρης θα ασχοληθεί με το υποκριτικό κομμάτι.
Το κοινό πως αντιδρά σε αυτό το διαφορετικό είδος θεάτρου που προτείνετε;
Δημήτρης Δεγαϊτης: Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να καταλάβει το κοινό τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά στα πρώτα λεπτά που αρχίζει και αντιλαμβάνεται τον κώδικα του σωματικού θεάτρου πιστεύω ότι παρασύρεται, συμμετέχει,γελάει, μπαίνει στο περιβάλλον που του δημιουργείται και το παρακολουθεί πολύ ευχάριστα. Πιστεύω ότι αυτή είναι η μαγεία του Αυτοσχεδιασμού χωρίς σκηνικά να μπορείς να δημιουργήσεις στην σκηνή από ένα ελικόπτερο μέχρι ένα τρένο, μια τράπεζα, ένα σαλούν και άλλα πολλά που δεν θα σας αποκαλύψω.
Θα μπορούσατε να μας αποκαλύψετε ποιο θα είναι το επόμενο concept για την ομάδα επίPlay;
Αυγουστίνος Κούμουλος: Η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσαμε γιατί δεν το γνωρίζουμε. Υπάρχουν πολλές ιδέες, αλλά τίποτα οριστικοποιημένο. Στόχος μας είναι σίγουρα να συνεχίσουμε την έρευνά μας πάνω στην σωματική έκφραση και τους θεατρικούς κώδικες, τώρα σε ποιο πλαίσιο θα γίνει αυτό στην επόμενη παραγωγή, θα το μάθουμε κι εμείς στις πρόβες.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
